به گزارش می متالز، شاهد بودیم و هستیم که تنظیم بازار فولاد اجازه نوسانگیریهای مقطعی بالادستیها و سمت عرضه را به هر نوع نداده و نمیدهد؛ حتی اگر تنظیم بازار هم بخواهد مردم توان و کشش نوسانات قیمتی بازارهای کالایی را ندارند؛ چیزی که از رکود بیسابقه حاکم بر بازارهای کالایی مشهود است.
افزایش نرخ تنظیم بازاری چند هفته گذشته که به نوعی برای حمایت از صنایع فولادی در بورس کالا اتفاق افتاد، به روشنی نشان داد که درحالحاضر ظرفیت افزایش نرخ در بازار داخلی وجود ندارد؛ حال چه باب میل برخی فولادسازان باشد، چه نباشد.
اینکه اقتصاد کشور درحالحاضر متاثر از تحریمهای ظالمانه امریکا در فشار بوده، موضوعی بدیهی است، اما مسئلهای که اینروزها جای تامل دارد، به توپ بستن تنظیم بازار فولاد داخلی ازسوی برخی از رسانههای وابسته به سمت عرضه و برخی از فولادسازان است که جای بحث دارد.
نخست اینکه رکود سنگین فعلی حاکم بر بازار ساختوساز و تاثیر قابلتوجه آن بر حجم مصرف واقعی فولاد، چیزی نیست که برخی بتوانند با استدلالهای غیرمنطقی از مردم سهمخواهی کنند؛ اینکه مدام گفته شود همه تقصیرها به گردن تنظیم بازار است؛ یک اشتباه و موضعگیری محض صنفی است.
به فرض اینکه تنظیم بازاری وجود نداشته باشد، نخست بازار شروع میکند به نوسانسازیهای ساختگی و حبابی که در نهایت منجر به افزایش بیسابقه بیاعتمادی و نارضایتی زنجیرههای پاییندست و آحاد مردم و افزایش اعتراضها میشود؛ چراکه حجم کلی تقاضا چه با تنظیم بازار چه بیتنظیم بازار، ثابت است و بدون دلایل بنیادین و تنها با بازارسازی تغییر نمیکند.
بازارسازی فقط فرصت ناسالمی را فراهم میکند، درحالیکه در کل بازار داخلی کشور شاهد وضعیت رکودی پیچیده هستیم.
گفته میشود «دولت دست از الزامات بازگشت ارز حاصل از صادرات به کشور بردارد»، به دنبال آن پرسشی ایجاد میشود که با کدام منطق روشن این خواستگاه مطرح میشود؟ صادرات ریالی شاید بتواند چند صباحی چند کارخانه خصوصی کوچک را سرپا نگه دارد اما حراج سرمایههای ملی و خاک میهنفروشی به مفت را چه کسی پاسخگو خواهد بود و فرجام این صادرات ریالی چگونه برای آحاد مردم توجیه پیدا خواهد کرد؟!
همانگونه که در اظهارنظرهای اخیر رئیس بانک مرکزی این مواضع به روشنی و درستی بارها عنوان شده، دولت سازکار بازگشت ارز حاصل از صادرات را بیش از هر زمان دیگری ساماندهی کرده و با فروش ریالی به شدت مقابله میکند و خواهد کرد و در برابر صادرات ریالی قدمی عقبنشینی نخواهد کرد؛ چراکه به جز حراج سرمایههای ملی حاصلی برای ملت ایران ندارد. ما چه بخواهیم چه نخواهیم، هماکنون درگیر یک جنگ اقتصادی تمامعیار شدهایم که همه هموطنانمان را درگیر کرده است و باید به جای برخی زیادهخواهیهای صنفی، به اقتصاد مقاومتی فکر کرده و در برابر ظلم بزرگترین امپریالیسم جهان ایستادگی کنیم.