با توجه به اینکه آسیبهای زیستمحیطی و به دنبال آن افزایش گرمایش زمین که نتیجه استفاده از سوختهای فسیلی است از یک سو به نامطلوب بودن آن دامن میزند و از سویی دیگر محدود بودن ذخایر آن، صنایع نیازمند به انرژی از جمله معدن را به تکاپو میاندازد تا به دنبال منابع دیگری از تولید انرژی باشند که این ضعفها را پوشش دهند. ساخت پنلهای خورشیدی برای تبدیل نور خورشید به برق، گزینه خوبی است که ایران نیز با داشتن روزهای آفتابی بسیار در طول یک سال میتواند از آن بهره ببرد، هر چند چنین ایدهای تا عملی شدن در کشور فاصله بسیار دارد. ایران نفت و گاز دارد و وجود همین ذخایر، هزینه انرژی را در کشور پایین میآورد و توجه به گزینههایی مانند انرژی تجدیدپذیر را بیشتر به فانتزی تبدیل میکند، آن هم در شرایطی که نور خورشید در ساعاتی از شبانهروز نمیتابد و این خود از ضعفهای این فناوری با همه پاکیاش به شمار میآید. اما اگر تفاوت هزینه تولید برق با سوختهای فسیلی و انرژیهای پاک در کشوری که انرژی در آن ارزان است محل توجه نباشد، گرمایش کره زمین موضوعی فراملی است که نمیتوان آن را به کل نادیده گرفت. درحالحاضر به نور خورشید برای تولید برق نیاز نداریم، اما این را میدانیم که نسلهای آیندهای که قرار است هزاران سال پس از ما زمین را مأوا و زیستگاه خود قرار دهند به سیارهای نیاز دارند که دمای آن متعادل باشد. چنین نکتهای با توجه به اینکه ایران در اردیبهشت گذشته، توافق آب و هوایی پاریس را امضا کرد و پذیرفت که انتشار گازهای گلخانهای باید کاهش یابد، اهمیت بیشتری پیدا میکند و لزوم توجه بیشتر به این مقوله را گوشزد خواهد کرد.
ثمن رحیمیراد