به گزارش می متالز، محمد فاضل گفت: اصل پوشش اتکائی این است که ریسک ها به خارج از کشور منتقل شوند، اما در حال حاضر این ریسکها در داخل محصور بوده و در صورت بروز خسارت بزرگ صندوق ویژه تحریم ها هم نمی تواند جوابگوی خسارت های وارده باشد.
وی، با بیان اینکه "خسارت های بزرگ معمولا کمتر اتفاق می افتد" افزود: افزایش سرمایه صندوق ویژه تحریمها برای پوشش ریسکهای مازاد می تواند تاثیر گذار باشد اما بیشتر باید از خود شرکت های بیمه و ظرفیت مشترک آنها کمک گرفت.
این کارشناس صنعت بیمه معتقد است که اگر در سیل اخیر تمامی منازل مسکونی از پوشش بیمهای برخوردار بودند، حتی صندوق تحریم ها هم جوابگوی حجم خسارت وارده نبود.
فاضل ادامه داد: اززمانی که مقررات توانگری از 100 به 120 تغییر کرد، بعضی از شرکت های بیمه که می توانستند اتکایی بگیرند ظرفیت آنها از محدوده اتکایی خارج شد اما بهتر است که با مشارکت ها، تشکیل کنسرسیوم ها و ظرفیت سازی های جدید مانند ارائه قبولی به بعضی از شرکتهای بیمهای توان ریسک پذیری را بالا برد.
وی، گفت: میتوان مقداری از ریسکها را در داخل نگهداری کرد و ریسکهای کمتری را به خارج از ایران واگذار کرد.
این کارشناس صنعت بیمه عنوان کرد: شرکتهای بیمه خارجی که ارتباط خود را با ایران حفظ کرده اند، شرکتهای درجه چندم بوده و اعتبار آنچنانی ندارند و در نهایت بتوان 5 درصد ریسک را به آنان واگذار کرد چراکه سرمایه چندانی ندارند و شرکتهای داخلی از آنها بزرگتر هستند.