تاثیر دلار بر رشد شاخص بورس چقدر ماندگار است؟

به گزارش می متالز، نماگر بازار سهام توانست با صعود ۱۷۱۴ واحدی در معاملات دیروز، بازدهی هفتگی خود را به ۶/ ۳ درصد برساند که یک رکورد در دو ماه اخیر محسوب می‌شود. به دنبال ۱۳ روز رشد متوالی، شاخص بورس فاصله خود را از قله تاریخی به کمتر از ۲درصد رساند. هرچند روند صعودی بورس تهران با رونق معاملاتی و ورود پول‌های تازه به سهام کوچک‌ تر آغاز شد، اما طی روزهای اخیر سیگنال‌های افزایشی از روند بازار ارز در فردوسی به رشد قیمت سهام بزرگ‌ تر که اثرگذاری بیشتری بر شاخص کل دارند، منتهی شد. جهش‌های متوالی کوچک‌ ترهای بورسی باعث شده تا شاخص کل هموزن نه تنها اصلاح هفته‌های قبل را جبران کند، بلکه این نماگر سقف‌های جدیدی را در تاریخ خود به ثبت برساند.

با توجه به نقش مهم‌ تر جریان نقدینگی و بازیگران در این نوع از سهام نمی‌توان پیش‌ بینی دقیقی از روند قیمت آنها در کوتاه‌ مدت داشت. اما در حوزه شرکت‌های بزرگ‌ تر، توجه به عوامل تحلیلی که عمدتا متمرکز بر نرخ‌های فروش هستند، اهمیت بیشتری دارد. بنابراین گرچه نرخ دلار توانسته از مقاومت‌های ذهنی در این روزها عبور کند، از نگاه بنیادی ظرفیت زیادی برای جهش ندارد. موضوعی که اگر در محاسبات سهامداران لحاظ نشود، می‌تواند به خطاهای تصمیم‌ گیری منتهی شود.

سیگنال فردوسی به حافظ

بازار سهام در هفته جاری بیشترین رشد هفتگی در دو ماه اخیر را ثبت کرد تا با افزایش ۶/ ۳ درصدی و قرار گرفتن در بالای محدوده ۳۲۲ هزار واحدی، فاصله خود با قله سیزدهم مهرماه را به کمتر از ۲ درصد برساند. در این هفته، نشانه‌های اولیه از گرایش به سمت سهام بزرگ و بنیادی به‌ ویژه در گروه فلزات اساسی نیز قابل رصد بود که دلیل عمده آن به افزایش حدود ۱۰ درصدی نرخ ارز آزاد در یک ماه گذشته برمی‌گردد.

در همین حال، سیگنال ارز آزاد به بورس تهران با رشد ارزش جهانی فولاد هم توأم شده تا به این ترتیب، قیمت‌های آهن‌ آلات در بازار آزاد و نیز بورس‌ کالا نسبت به ماه قبل حداقل ۱۰ درصد افزایش یابند. با وجود این، آنچه هنوز مشخص نشده، تکلیف جزئیات بودجه سال آینده و میزان احتمالی اتکای دولت بر شرکت‌های بورسی برای جبران کسری از محل افزایش هزینه‌هاست؛ عاملی که به نظر می‌رسد در تقابل با آثار مثبت رشد اخیر نرخ ارز بر فروش شرکت‌ها، در نهایت فرجام نبرد شاخص با قله تاریخی ۳۲۷ هزار واحدی را تا قبل از پایان سال تعیین کند.

دلار؛ نوسان یا تغییر پارادایم؟

پس از ثبت کف دلار در اوایل آبان‌ ماه در مرز ۱۱ هزار تومان در بازار آزاد، قیمت‌ها به تدریج تا اواخر آبان‌ ماه سمت‌ وسوی افزایشی گرفت و با عبور از محدوده ۱۲ هزار تومان در روز ۲۶ آبان پس از اعلام تصمیم بنزینی، گام‌های صعودی خود را در آذرماه ادامه داده است. در نتیجه این روند، متغیر مزبور روز گذشته به مرز ۱۳ هزار تومان در هفته جاری رسید که یک محدوده مهم مقاومتی هم از لحاظ روانی و هم از لحاظ نموداری برای قیمت دلار محسوب می‌شود.

این روند پرسشی را مطرح کرده مبنی بر اینکه آیا می‌توان انتظار ادامه تضعیف ریال و تبدیل آن به یک موج جدید کاهش ارزش پول در ابعاد بزرگ (مشابه سال ۹۷) و در بعد زمانی کوتاه را داشت یا خیر؟ واقعیت این است که داده‌های بنیادی پاسخ مثبتی پیش‌ روی این پرسش در شرایط کنونی نمی‌نهد. باید توجه داشت، سقوط آزاد ارزشی ریال در سال گذشته عمدتا به‌ دلیل یک دوره چند ساله سرکوب ارزی و رشد مداوم نقدینگی با نرخ تاریخی ۲۵ درصد اتفاق افتاد. این درحالی است که در شرایط کنونی با جهش نرخ برابری ارز در سال قبل، بخش عمده‌ای از توان نقدینگی ریالی موجود تضعیف شده و با افت ارزش نقدینگی به زیر میانگین تاریخی ۲۰۰ میلیارد دلار، عملا رشد نرخ‌های ارز بیش از میزان رشد نقدینگی در افق یک‌ سال آتی با مانع بنیادی مواجه است.

ترجمان دیگر این وضعیت، عبارت از پابرجا بودن محدوده مقاومتی اردیبهشت ماه سال‌ جاری، در افق زمانی باقی‌ مانده تا پاییز سال آینده است. به این ترتیب می‌توان گفت نوسانات کنونی ارز به شرط عدم توسل دولت به منابع پرقدرت بانک مرکزی و باقی‌ ماندن رشد نقدینگی در سطوح تاریخی (۲۰ تا ۲۵درصد) بیشتر به یک اصلاح شبیه خواهد بود تا تغییر پارادایم کلی؛ وضعیتی که برای فعالان بورس تهران نیز نتایج مهمی در زمینه تعیین مفروضات در تخمین درآمد شرکت‌ها در افق کوتاه‌ مدت (یکساله) دارد.