به گزارش می متالز، اما موضوعی که همواره تولیدکنندگان داخلی از آن گلایه دارند، موضوع واردات است که میتواند در یک بازه میانمدت این صنعت سخت را نیز ذوب کند.
برگزاری نمایشگاه صنعت نسوز فرصتی است که میتواند دانش بومی در این صنعت را به نمایش بگذارد تا امکان استفاده از توان و فرصتهای داخلی برای مصرفکنندگان این صنعت را فراهم کند. درباره برگزاری نمایشگاه صنعت نسوز سروش فولادچی دبیر اجرایی سومین همایش و نمایشگاه صنعت دیرگداز ایران اظهار کرد: صنعت نسوز محصولاتی تولید میکند که در هزینه تمامشده نهایی محصولاتی چون فولاد، سیمان و... ممکن است اندک بهشمار رود اما محصول بسیار استراتژیکی برای این صنایع محسوب میشود، از اینرو همایش دیرگدازها نیز به همین منظور برگزار میشود که شرکتهای داخلی بتوانند توانمندیهای خود را به مصرفکنندهها نشان بدهند. با توجه به این موضوع در برگزاری نمایشگاه تلاش کردیم که از مصرفکنندگان این حوزه چون سیمان، فولاد و... در نمایشگاه دعوت به عمل آوریم تا بین تولیدکنندگان و مصرفکنندگان تعامل ایجاد کرده باشیم. فولادچی در ادامه خاطرنشان کرد: با توجه به راهبرد بودن برخی تولیدات نسوز و نبود محصولات داخلی مشابه در داخل ناچار به واردات نسوزهای ویژه هستیم، بنابراین در نمایشگاهها از شرکتهای بینالمللی صاحبنام دعوت بهعمل آمده تا با آنها نیز ارتباط برقرار کرده و زمینه ورود فناوری این صنعت به کشور را فراهم کنیم. وی با اشاره به اهمیت صنعت نسوز در صنایع معدنی بهویژه فولاد عنوان کرد: در سند چشمانداز فولاد تولید ۵۵میلیون تن تولید فولاد در نظرگرفته شده است، از اینرو برای رسیدن به این چشمانداز باید برای تمام این زنجیره از سنگ آهن تا محصول نهایی برنامهریزی کرد که در این زنجیره صنعت نسوز نیز جایگاه خاص خودش را دارد. با توجه به اهمیت صنعت نسوز در صنایع معدنی با مسئولان ایمیدرو جلسههایی برگزار کردهایم تا بهصورت ویژهتر این صنعت مورد توجه قرار گیرد. فولادچی در پاسخ به این پرسش که با توجه به تولیدات داخلی و تامین نیاز کشور، تولیدکنندگان از واردات همچنان گلایه دارند، پس چرا واردات انجام میشود، گفت: موضوع این است که تعامل درستی بین تولیدکنندگان و مصرفکنندگان صنعت نسوز شکل نگرفته است. درحالی که توانایی تولیدکنندگان داخلی نسوز بالا است و در برخی موارد معادل کیفیت تولیدات خارجی است اما باید آن را معرفی کرد تا مصرفکننده با هزینه مناسب نیاز خود را از طریق داخل تامین کند. وی در ادامه خاطرنشان کرد: البته در کنار این موضوع محصولات راهبردی و مهمی وجود دارد که ما نمیتوانیم آن را تولید کنیم. از این نظر باید بهدنبال وارداتی بود که همین میزان واردات در محصولات راهبردی نسوز را نیز کاهش داد. از اینرو برای تولید نسوزهای ویژه و انتقال دانش و فناوری آنها باید بتوان با خارجیها تعامل بیشتری برقرار کرد.
برخی تولیدکنندگان نسوز در نمایشگاه معتقد هستند صنعت نسوز با توجه به رکود نسبی نیازی به واردات ندارد اما با توجه به پایینبودن نرخ ارز، واردات آن برای مصرفکننده بهصرفه است.
محمد حسینپور نایبرئیس هیاتمدیره شرکت فرآوردههای نسوز تبریز با اشاره به وضعیت کنونی بازار نسوز داخلی در شرایط فعلی و بازار صادراتی آن عنوان کرد: صنعت نسوز با صنایعی چون پتروشیمی، پالایشگاهها و صنایع معدنی چون فولاد، مس، آلومینیوم و سیمان در ارتباط است و بازار به نسبت متنوعی را در اختیار دارد. نسوزها ۷۰درصد در صنعت فولاد، ۱۰ تا ۱۵درصد در صنعت سیمان و مابقی آن در سایر صنایع مورد استفاده قرار میگیرند. از اینرو با توجه به رکود نسبی برخی مصرفکنندگان نسوز چون صنایع سیمان و فولاد، بازار تولیدکنندگان نسوز نیز تحت تاثیر قرار گرفته است. هرچند با توجه به پروژههایی که در صنعت فولاد در دست ساخت است وضعیت بهنسبت خوبی را میتوان برای این صنعت متصور بود.وی در ادامه با اشاره به مشکلات نسوزها عنوان کرد: یکی از مهمترین مشکلات صنعت نسوز واردات است که یکی از دلایل آن به نرخ ارز برمیگردد. با توجه به شرایطی که بر کشور حاکم است و با توجه به اینکه کشور برمبنای اقتصاد نفتی میچرخد، نرخ ارز بهصورت دستوری پایین نگه داشته شده است. حسینپور در ادامه عنوان کرد: اگر ما یک کشور نفتی نبودیم، نرخ ارز دو برابر نرخ کنونی بود. در نتیجه واردات در تمام زمینهها صرفه دارد اما در مقابل صادرات منطقی نیست به این دلیل ما هر سال با تورم ریالی روبهرو هستیم اما نرخ ارز افزایش پیدا نمیکند این در حالی است که اگر حداقل به اندازه تورم داخلی نرخ ارز نیز افزایش پیدا میکرد بهطور یقین وضعیت تولیدکنندگان داخلی هم بهتر از این بود. اگر دلار ما نرخ منطقی داشته باشد واردات نسوز هم کاهش پیدا میکند. وی در پاسخ به این پرسش که برخی واردات مربوط به نسوزهای ویژه است. چرا واحدهای داخلی به سمت تولید نسوزهای ویژه حرکت نمیکنند، گفت: بهصورت کلی مراکز تحقیقاتی نسوز در ایران فعال نیستند و هر شرکت بهصورت جزیرهای عمل میکند. درحالیکه در کشوری مانند چین چندین مرکز تحقیقاتی در این زمینه متمرکز وجود دارد که نتایج کار خود را در اختیار تولیدکنندگان قرار میدهند. اما شرکتهای ما از دانش فنی روز برخوردار نیستند. البته تجهیزات موجود است ولی بیشتر بحث دانش فنی و نرمافزاری مطرح است.