به گزارش می متالز، این افتخار آفرینی که در شرایط تحریم با خون جگر حاصل گردید، آنچنان به مذاق خام فروشان و حامیان آن ها ناخوشایند آمد که در مطلبی توهین آمیز، به این جایزه تاختند و با مستمسک ساختن اعتراض های شرکت های فولادی به خام فروشی مواد اولیه استراتژیک کشور، این موفقیت را مورد هجمه قرار دادند.
اما آیا فعالیت های صادراتی ذوب آهن اصفهان که در شرایط تحریم و در حالی که بازارهای داخلی اشباع شده است با صادرات سنگ آهن دانه بندی که صنایع فولادی کشور را با بحران مواجه ساخته است، یکسان است؟
نگاهی به حامیان صادرات سنگ آهن نشان می دهد که عواید اصلی خام فروشی این ماده اولیه، به جیب چه کسانی می رود و عوارض 25 درصدی بر صادرات این محصول، منافع چه کسانی را به خطر انداخته است. به تعبیر یکی از مدیران شرکت های فولادی، ای کاش سود صادرات سنگ آهن به جیب معدن دار و معدنکار می رفت تا حداقل این قشر زحمت کش و کارآفرین از این خام فروشی حاصلی ببرند.
اما جای بسی تاسف است که امروز رقیب اصلی شرکت های فولادی برای دست یابی به سنگ آهن، صادرکنندگان این محصول هستند که بدون اینکه دغدغه رونق تولید داشته باشند، تنها به عواید آن می اندیشند و در مقابل تمهیدات دولت از جمله عوارض 25 درصدی، تمام قد ایستاده اند و در صدد کاهش آن هستند. این در حالی است که آمار صادرات سنگ آهن نشان می دهد که در سال جاری میلادی تا ماه اکتبر صادرات سنگ آهن ایران نه تنها کاهش نیافته بلکه افزایش یافته است.
این قشر، از هر بهانه ای برای حمله به تولید کنندگان فولاد استفاده می کنند و حتی افتخار آفرینی ها در صادرات محصولات فولادی را با صادرات سنگ آهن مشابه می دانند. در حالیکه، در چرخه فولاد، زمانی ایجاد ارزش افزوده می شود که سنگ آهن به محصول فولادی تبدیل گردد و سپس صادر شود.
اگر به ارزآوری سنگ آهن و محصولات فولادی نگاهی بیاندازیم شاهد خواهیم بود که حتی صادرات شمش فولادی بیش از 5 برابر سنگ آهن و نوردگرم بیش از هشت برابر سنگ آهن ارز آوری دارد و در این چرخه اشتغال زایی گسترده ای صورت می گیرد. البته ارزی که از صادرات سنگ آهن حاصل می شود به گواه دست اندرکاران، اغلب به سامانه نیما بازنمی گردد و یا در صورت بازگشت، صرف توسعه معادن نمی شود.
در این بین رسانه ها این رسالت را دارند که مقابل خام فروشی بایستند و اجازه ندهند به قیمت بیکاری هزاران نفر که در چرخه صنعت فولاد فعالیت می کنند، عواید خام فروشی نصیب عده ای شود که دستی هم در معدن ندارند و تنها واسطه ای برای به یغما بردن مواد اولیه استراتژیک کشور هستند.