به گزارش می متالز، بنا بر تحقیقات محلی که از بزرگان و ریش سفیدان بومی انجام داده ام از حدود یک قرن پیش انواع سنگ های معدنی از جمله سنگ چخماق، سنگ های زینتی و سنگ طلا توسط افراد بومی با نام جویندگان طلا و سایر سنگ های قیمتی به شکل سنتی تجارت می شده است حتی در گذشته در منطقه ای با نام «دلیک داش» در اندریان پروانه ای به نام یکی از جویندگان طلا قباد محمدیان اندریان صادر شده بود.
اما از دهه ۷۰ به بعد اکتشافاتی در این منطقه باهمکاری یک شرکت ایرانی و یک شرکت روسی انجام شده و چندین سال است به بهره برداری رسیده است که جهت شفاف سازی و تنویر افکارعمومی پاسخ دهی به سوالات زیر می تواند موثر باشد:
۱- در ابتدای امر از سوی مدیران شرکت خصوصی ایرانی اعلام شده بود که بهره برداری از طلا دراندریان با سهم اشتراکی شرکت خارجی روسی ۹۰ درصد و سهم شرکت داخلی ۱۰ درصد انجام می شود و بعدها عنوان کرده اند که این سهام به نسبت ۳۰ درصد سهم شرکت ایرانی و ۷۰درصد سهم شرکت خارجی است. واقعیت نسبت سهام دراین معدن چیست؟
۲- اینکه روزانه چند کیلو طلا برداشت می شود با چه مکانیزمی محاسبه و با چه طرقی از کشور محصولات تولیدی دراین معدن خارج می شود آیا نظارت مستمری از طرف سیستم دولتی به این مساله وجود دارد؟ آیاسهم دولتی واقعی دراین معدن به خزانه ملی پرداخت می شود؟(ارائه مستندات در این ارتباط قطعا موثر خواهد بود).
۳- آیا در رابطه با اعطای مجوز فعالیت معدنی طلای اندریان مسائل زیست محیطی به صورت قانونی لحاظ شده است؟ آیا راه اندازی لیچینگ سیانوری آن هم در ارتفاع تقریبی ۱۸۰۰ متر از بستر رودخانه های مجاور به صورت روباز مورد تایید مسئولین سازمان محیط زیست می باشد؟
۴- به نظر شما نقش عملیات معدنی ناشی از لیچینگ سیانوری در ارتفاعات جنگل های ارسباران در بروز فجایعی همچون بارش باران های اسیدی و آلودگی آب های زیرزمینی و سطحی که به تایید مسئولین محیط زیست رسیده است چقدر است؟ آیا باز هم با خیال راحت می توانید از آب چشمه و رودخانه های مجاور و در آینده از آب سد حاجیلار استفاده کنید، بدون اینکه هیچگونه نگرانی در رابطه با آلودگی چشمه ها و رودخانه های مجاور به سیانور داشته باشید؟
۵- باتوجه به اینکه زندگی مردم این منطقه به شکل سنتی است و بیشتر با دامپروری، کشت مزارع دیم و زنبورداری و… گذران زندگی می کنند حال با شرایط کنونی آلودگی آب های سطحی، زیرزمینی و مهمتر از همه آلودگی هوا کل زندگی مردم و ساکنان بومی در مخاطره قرار نگرفته است؟