به گزارش می متالز، مدیریت امور اوپک و روابط با مجامع انرژی وزارت نفت در گزارشی نوشت: شرکتهای نفت و گاز در مباحث تغییر اقلیم بهعنوان مخالفان سیاستهای اقلیمی معرفی میشوند، در حالی که دوقطبی کردن این مباحث نتیجهای ندارد.
بسیاری از شرکتهای بزرگ نفت و گاز تهدیدهای تغییر اقلیمی را قبول دارند و میخواهند بخشی از راهحل باشند. از آنجا که این شرکتها بخش ضروری برای موفقیت انتقال به انرژی پاک هستند، چنین دیدگاهی نقطه عطفی برای اجرای سیاستهای اقلیمی است.
شرکتهای نفت و گاز از نظر مقیاس، بودجه تحقیق و توسعه، تخصص و زیرساخت از توانمندی لازم برای گسترش منابع انرژی کمکربن و توسعه فناوری نوین برخوردارند. بودجه تحقیق و توسعه آنها چند برابر شرکتهایی است که فقط بر تجدیدپذیرها تمرکز دارند و میتوانند بسیاری از شرکتهای دانشبنیان فعال در فناوری انرژی پاک را تأمین مالی کنند.
تاکنون ۱۳ شرکت بزرگ نفت و گاز با عضویت در «ائتلاف اقلیمی نفت و گاز» متعهد شدهاند یک میلیارد دلار در صندوق تأمین مالی توسعه فناوریهای کاهش انتشار سرمایهگذاری کنند.
مشارکت فعال شرکتهای بزرگ انرژی در انتقال به آینده انرژی کمکربن نباید به قطع عرضه یا افزایش قیمت سوخت منجر شود. در حالی که حدود ۶۰ درصد انرژی جهان هنوز از نفت و گاز تامین میشود، این شرکتها نمیتوانند و نباید تجارت اصلی نفت و گاز خود را یک شبه رها کنند.
برای کاهش انتشار هیچ چیزی مضرتر از قطعی برق، کمبود بنزین و افزایش قیمت سوخت نیست. عموم مردم خواهان آیندهای سبز هستند، اما نمیخواهند زندگی آنها مختل شود، یا رفاه اقتصادی آنها در معرض خطر قرار گیرد.
شرکتهای نفت و گاز نمیتوانند سریعتر از فناوری، بازار و نیاز عمومی حرکت کنند. تقاضا به همان اندازه عرضه در بازارها نقش دارد و اینطور نیست که تولیدات صنعت نفت بدون مشتری باشد. در حقیقت، تقاضای جهانی انرژی همچنان روند افزایشی دارد و در سال ۲۰۱۸، حدود ۲.۳ درصد رشد داشته است.
شرکتهای بزرگ نفت و گاز برای سرعت بخشیدن به سرمایه گذاریهای بلندمدت در فناوریهای کم کربن، به سیاستهای پایدار و قیمتهای قابل پیشبینی نیاز دارند. به همین دلیل، تعدادی از مدیران این شرکتها بیش از یک دهه است که از قیمتگذاری کربن دفاع میکنند.