به گزارش می متالز، در این بخشنامه آمده است که 23 واحد تولیدکننده کنسانتره و 18 شرکت فولادی با یکدیگر به تعامل بپردازند و تولیدات کنسانتره این شرکتها به مصرف فولادسازان برسد.
رییس کمیته هماتیت خانه معدن ایران، با بیان این مطلب گفت: بر اساس این بخشنامه طرفین باید در 3ماهه نخست 99 به عقد قرارداد با یکدیگر بپردازند. البته نکاتی که در این زمینه می توان به آن اشاره داشت در خصوص تعداد مصرفکنندگان فولادی کنسانتره هماتیتی در کشور است.
وی افزود: بر اساس اطلاعات موجود، تنها دو واحد فولادی از واحدهای فولادی کشور که کوره قوس الکتریکی دارند، بین 10 تا 15درصد از خوراک ورودی را می توانند از کنسانتره هماتیتی استفاده کنند. البته در حال حاضر فاین و کنسانتره هماتیتی مصرف مصرف داخلی ندارد.
به گفته وی، به نظر میرسد اگر این قرارداد همکاری که بر اساس دستور معاونت امور معادن و صنایع معدنی وزارت صمت از فروردین امسال قابل اجرایی شدن است، میتوانست بعد از تصمیم گیری در خصوص قیمت نهایی کنسانتره در زنجیره فولاد انجام شود (البته در قسمتی از این بخشنامه آمده است که قیمت تعیین شده برای کنسانتره به صورت علیالحساب بوده و بعد از تعیین قیمت نهایی اصلاح میشود) باعث تعامل و تصمیم گیری منصفانه تری بین تولید کننده ماده اولیه و فولاد ساز می شد.
وی گفت: از سوی دیگر ممکن است که کارخانه های کنسانتره قراردادهای معوق از سال گذشته را داشته و تعهد تولید داشته باشند، بنابراین اختصاص 100درصدی ظرفیت اسمی آنها که در مواردی تولید کننده اصلا به آن ظرفیت نرسیده به شرکتهای فولادی بدون در نظر گرفتن زمان تنفس، کار را برای آنها سخت کرده و در مواردی باعث تحمیل زیان های جبران ناپذیرمی شود.
وی ادامه داد: یکی از نکات مهم در خصوص سنگ آهن هماتیتی و کنسانتره تولید شده از آن مصرف اندک فولادسازان در ایران از این نوع ماده معدنی است و این محصول بیشتر به مصرف صنعت سیمان می رسد، اما نکته اینجاست که قوانینی که برای سنگ آهن مگنتیت که عمده مصرف فولادی ها را تشکیل می دهد برای هماتیت نیز اعمال میشود و امکان صادرات را از تولیدکنندگان به خاطر عوارض سنگین صادراتی می گیرد.
به گفته وی، تولید هماتیت پرعیار هزینههای بسیار زیادی برای تولیدکننده دارد و حاشیه سود کمتر وشرکتهای تولیدی کنسانتره تمایل دارند محصول را با قیمت متعادل و رقابتی با قیمت جهانی به فولادسازی داخلی ارائه کنند.