به گزارش می متالز، طبق ماده۱۴۱ قانون تجارت، زمانی که میزان زیان انباشته یک شرکت از نصف سرمایه اسمی فراتر رود، آن شرکت ورشکسته تلقی میشود و هیات مدیره میتواند اعلام ورشکستگی کند؛ در غیر این صورت ورشکستگی به تقصیر شناخته میشوند.
به نوعی میتوان گفت که در ایران بازاری تشکیل شده تا شرکتهای ورشکسته سهام خود را در معرض فروش عموم قرار دهند.
یکی از این شرکتها که مرزهای ورشکستگی را جابهجا کرده و بیش از ۳برابر سرمایه اسمی، زیان انباشته دارد، شرکت «کشتیرانی آریا» است.
این شرکت با سرمایه ۲۷۰ میلیارد ریالی و زیان انباشته ۹۲۶میلیارد ریالی، در بازار پایه زرد فرابورس حضور دارد و هم اکنون هر سهم آن به قیمت ۷۹۰۰ریال داد و ستد میشود.
بر اساس صورتهای مالی دوره ۱۲ ماهه منتهی به دی سال ۹۸، «کشتیرانی حاریا» در مقابل ۱۰۹۷ میلیارد ریال بدهی جاری، فقط ۴۱۰ میلیارد ریال دارایی جاری دارد و به این ترتیب، نسبت جاری منفی مشاهده میشود. نسبت بدهی شرکت نیز در ارقام بسیار نامساعد ۲.۴ است و به خوبی نشان از بار سنگین بدهیها حکایت میکند و ریسک عدم ایفای تعهدات شرکت بسیار بالا است.
حتی در گزارش حسابرسی شده تأکید شده امکان بازیافت مطالبات مشکوک الوصول وجود ندارد.
وضعیت عملیاتی این شرکت به حدی سقوط کرد که در سال ۹۴ مجبور شد دو شرکت فرعی خود را منحل کند.
از بین تمام اعضای هیات مدیره «حاریا»، فقط مدیرعامل به عنوان فرد موظف معرفی شده و باقی اعضا غیرموظف هستند و اجباری به حضور در شرکت به صورت دائم ندارند و در این میان، شرکت که تنها با حضور ۶ نفر پرسنل اداره میشود، در سال مالی ۹۸ بالغ بر ۱۵ میلیارد ریال هزینه عمومی و اداری شناسایی کرد.
حضور این ۶ نفر درآمدزایی برای «حاریا» به دنبال نداشته و در سال مالی ۹۸ رقم بسیار نازل ۲۰۳ میلیون ریال، به عنوان درآمدهای عملیاتی به ثبت رسید.
سنگین بار هزینه مالی ناشی از تسهیلات بانکی دریافتی به حدی است که سال به سال بر فشار زیان افزوده میشود. «حاریا» بالغ بر ۳۴۷ میلیارد ریال وام از بانک پارسیان دریافت کرده که ۳۵۰ میلیارد ریال سود کارمزد و جرائم معوق آن است. به عبارتی، معادل وام دریافتی باید سود و جریمه پرداخت کند. این وام که به صورت ارزی دریافت شده و زمین شرکت در گرو آن قرار دارد، باید در سال ۹۳ تسویه میشد اما؛ به دلیل عدم وجود نقدینگی کافی، پرداخت آن تاکنون به تعویق افتاده است.
برپایه این گزارش، البته از این نکته نیز نباید گذشت که تحریمها کار را برای این شرکت بسیار سخت کرد و سیاستهای شرکت به گونهای نبود که در این شرایط بتوانند ادامه حیات دهند.
علاوه بر محدود شدن فعالیتها در نتیجه تحریمها، وجوه سپرده شده در بانکهای خارجی نیز بلوکه شده و «حاریا» را با مشکل کمبود نقدینگی مواجه ساخته است.
در چنین شرایطی، شرکت سعی کرده اندک نقدینگی موجود را با سرمایه گذاری به جریان بیاندازد و بخشی از هزینههای خود را با سود حاصل از سرمایه گذاریها تأمین کند.
با همه این اصاف، آیا قیمت کنونی هر سهم «حاریا» با شرایط عملیاتی شرکت و زیان انباشته سنگین آن، همخوانی دارد؟