به گزارش می متالز، این شرکت تصمیم دارد تا سال ۲۰۲۰، تولید خود را دو برابر کرده و به ۵۰۰ هزار تن در سال و تا سال ۲۰۲۵ این رقم را به یک میلیون تن در سال برساند. همچنین این شرکت تصمیم دارد وابستگی خود را به واردات آلومینا ازطریق راهاندازی یک واحد تصفیة جدید، کاهش دهد. هزینة این پروژه ۵/۳ میلیارد دلار خواهد بود.
در گذشته با توجه به کاهش قیمت و عدم وجود سرمایهگذار، انجام این پروژه امکانپذیر نبود. شرکت اینالوم که در گذشته کاملاً دولتی بود، هماکنون ۶۵ درصد از سهام خود را واگذار کرده است. علیرغم آنکه اندونزی از لحاظ تأمین منابع طبیعی غنی است، جدال میان سرمایهگذاران خارجی و دولت موجب توقف در توسعة صنایع پاییندستی آلومینیوم در این کشور شده است. اینالوم در سال ۱۹۷۶ تأسیس شده و دولت ژاپن پشتوانة مالی آنرا تأمین کرده است. این شرکت با صرف ۴۱۱ میلیارد ین (۶/۳ میلیارد دلار) سرمایهگذاری، بزرگترین واحد ذوب آلومینیوم در بخش جنوبشرقی آسیا محسوب میشود. در سال ۲۰۱۳، قرارداد میان ژاپن و دولت اندونزی به پایان رسید و کل سهام اینالوم بهدست دولت اندونزی افتاد. بهگفتة یکی از مسئولین این شرکت، زمانیکه اینالوم تحت حمایت ژاپن قرار داشت، شمش آلومینیومی تولید میکرد اما از ۲۰۱۳ به بعد، به تولید بیلت هم میپردازد. شمش تولیدی این شرکت، عمدتاً به ژاپن ارسال میشود، اما بیشتر محصولات اینالوم به بازار داخلی فروخته میشود.
شرکت اینالوم افزایش بیش از پیش ظرفیت را در برنامة خود گذاشته چراکه تنها یکسوم نیاز داخلی (که حدوداً ۸۰۰ هزار تن است) را میتواند تأمین نماید. ساخت دومین واحد ذوب با ظرفیت تولید ۲۰۰ هزار تن در سال، ۷۰۰ میلیون دلار هزینه دربر خواهد داشت. لازم است که انرژی موردنیاز برای این واحد ذوب توسط نیروگاهی با ظرفیت ۸۰۰ مگاوات و هزینهای معادل یک میلیارد دلار تأمین گردد. اینالوم تصمیم دارد این پروژة جدید را در شمالشرقی کالیمانتان، در بخشی از جزیرة بورنئو (Borneo) احداث نماید.