ورود تکنولوژی‌های روز به کشور نیازمند حمایت دولت است

به گزارش می متالز، رسیدن به این امر(جایگاه) نیز تا حد زیادی در گرو استفاده از تکنولوژی‌های نوین است. عدم استفاده از تکنولوژی‌های روز از طرفی می‌تواند موجب کاهش کیفیت و از طرف دیگر موجب افزایش قیمت تمام شده و در نهایت از دست دادن بازارهای رقابتی شود. ورود تکنولوژی‌های نوین نیازمند هزینه است، بنابراین دولت می‌تواند با ارائه مشوق‌ها زمینه ورود تکنولوژی‌های روز به کشور را فراهم کند.

نداشتن مدیریت تکنولوژی در سطح کلان یکی از بزرگترین ایراداتی است که در کشور وجود دارد.  به‌عنوان مثال، واحدهای متعدد تولید گندله در کشور وجود دارند که همخوانی مناسبی بین تکنولوژی به‌کار رفته در این واحدها وجود ندارد. در واحدی از تکنولوژی چینی، کمی دورتر از تکنولوژی روسی در جای دیگر تکنولوژی آلمانی استفاده می‌شود. درصورتی که اگر تمامی این واحدها در یک نگاه کلی و بلند مدت رصد می‌شدند و به اجرای بهترین و مرسوم ترین تکنولوژی تولید گندله در جهان اولویت و امتیاز داده می‌شد، منافع ارزشمندتر و ملی‌تری مانند مدیریت قطعات یدکی، مدیریت تبادل کارشناس خبره و بومی سازی تجهیزات... حاصل می‌شد. در حال حاضر با توجه به استفاده از تکنولوژی مختلف که انتخاب آنها عمدتا دلایل غیر فنی دارد، در کل به دستاوردهای قابل قبولی در این زمینه نرسیده ایم.

ورود تکنولوژی در زمان تحریم

گرچه در سال های اخیر به دلیل اعمال تحریم‌های بین‌المللی ، محدودیت‌های مختلفی در ورود تکنولوژی‌های پیشرفته به کشور ایجاد شد. اما در همین دوره نیز دسترسی به تکنولوژی نوین غیرممکن نبود. به‌عنوان مثال در همین دوره سخت، شرکت‌هایی مانند صنعتی و معدنی گل‌گهر یا شرکت ملی صنایع مس ایران از بهترین تکنولوژی‌های روز دنیا برای انجام پروژه‌های خود استفاده کردند. این بدان معنی است که برخلاف نظر کاسبان تحریم، در زمان تحریم نیز برخی از شرکت‌های معتبر و صاحب تکنولوژی دنیا به همکاری خود در ایران ادامه دادند و به کافرمایان ایرانی خود خدمات مطلوبی نیز ارایه کردند.

تکنولوژی‌های نوین در ایران

در حال حاضر جدی‌ترین رقیب معدنی ایران در منطقه خاورمیانه عربستان است. این کشور رقیب طی سال‌های اخیر با راهنمایی مشاوران برجسته بین‌المللی، تعریف ظرفیت‌های اقتصادی برای پروژه‌ها و اهتمام در استفاده از جدیدترین تکنولوژی‌های جهان پیشرفت قابل توجهی در این حوزه داشته است. به‌عنوان نمونه در ایران و عربستان پروژه تولید سرباره تیتانیوم تعریف شده بود. طرف عربستانی این پروژه را با ظرفیت 7 برابر بزرگتر و با یک شرکت معتبر اروپای غربی و صاحب تکنولوژی روز با موفقیت به پایان رساند در حالیکه طرف ایرانی صرفا به علت قیمت پایین تر به سمت تکنولوژی اروپای شرقی کشیده شد و زیر بار قراردادی رفت که اجرای آن پس از چند ماه همچنان در هاله‌ای از ابهام هست. پر واضح است که در انتخاب تکنولوژی این پروژه دقت کافی به‌عمل نیامده است و لذا ریسک شکست این پروژه بالاست.  

 کج گذاشتن خشت اول

همانطور که بیان شد کشوری مانند عربستان در سال‌های اخیر با بهره گیری از مشاوران متخصص و باتجربه توانسته است به رقیب جدی ایران  در حوزه صنایع معدنی مطرح شود تبدیل شود. این در حالی است که در بسیاری از پروژه‌های کشور از مشاوران معتبر بین‌المللی استفاده نمی‌کنیم یا  به قصد کم کردن هزینه ها ، شرح خدماتشان را محدود می‌کنیم.  

معمولا شرکت‌های معتبر صاحب تکنولوژی ، اقدامات لازم در جهت انتخاب تکنولوژی مناسب را در سه یا چهار مرحله معرفی تعریف می‌کنند اما گاهی توجه بیش از حد شرکت‌های داخلی به استفاده سریع‌تر از تکنولوژی‌های ارزان‌تر، کار را پر ریسک می‌کند که در نهایت به تولید پایدار هم منجر نمی‌شود.

فقدان حضور شرکت‌های صاحب تکنولوژی

علی رغم اذعان بسیاری از مقامات کشور به پتانسیل و ذخایر معدنی بسیار بالای کشور،  از نظر ایجاد ارزش افزوده در جایگاه مناسبی در دنیا قرار نگرفته‌ایم. متاسفانه طی سال‌های گذشته بحث استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته در زمینه اکتشاف ، راه به جایی نبرده و بعید است بدون حمایتها ، ضمانتها و مشوق‌های دولتی گشایشی اصولی ایجاد شود.

این کاستی‌ها در خصوص معادن زیرزمینی کشور به مراتب تاسف بارتر است . با وجود آنکه سال‌هاست در دنیا به سمت اکتشاف و بهره‌برداری از معادن زیرزمینی حرکت شده است؛ اما  برای استفاده از ذخایر زیرزمینی کشور هنوز عزم خاصی دیده نمی‌شود.