به گزارش می متالز، این اتفاق یعنی سرقت نردههای آهنی حریم خط آهن باعث شده تا این قسمت از منطقه۱۸ چهره نامناسبی به خود بگیرد و از سوی دیگر ساکنان بومی و محلی از حضور سارقان و چاله خوابها احساس ناامنی کنند و میگویند این افراد ممکن است به سایر اموال شهروندان نیز آسیب برسانند. برای روشن شدن موضوع با اهالی صحبت کردیم. هرکدام از شهروندان، از زاویه دید خودشان به موضوع سرقت نردههای آهنی پاسخ دادند، ولی همگی اتفاق نظر داشتند که بیتفاوتی مسئولان شرکت راهآهن به این معضل باعث شده تا سارقان جرئت کنند در طول روز و در مقابل چشم مردم این نردهها را بشکنند و با خود ببرند.
چندسالی میشود که طرح زیرزمینی شدن مسیر راهآهن تهرانـ تبریز در بخشهایی از منطقه۱۸ از جمله محلههای فردوس، تختی، تولید دارو و... اجرا شده، اما به واقع پس از اجرای این پروژه بزرگ، تنها نهادی که برای ساماندهی اراضی آزاده شده حریم راهآهن وارد میدان شده، شهرداری بوده و مسئولان شرکت راهآهن توجه چندانی به این وضعیت نکردهاند.
«محمدتقی عسگری» از ساکنان قدیمی محله فردوس است که با بیان این مطلب، علت اصلی افزایش سرقت نردههای آهنی از حریم خط آهن را در همین موضوع میداند و میگوید: «آن زمان که قطارهای مسیر تهرانـ تبریز از اینجا عبور میکردند، این نردهها به این شکل در نیامده بود چون هر روز گشتهای ویژه شرکت راهآهن از این محل و در موازات ریل راهآهن در رفتوآمد بودند و کسی جرئت این کارها را نداشت. سرقت نردهها از زمانی شروع شد که ریل راهآهن زیرزمینی شد و از آن پس توجهی از طرف مسئولان شرکت راهآهن به وضعیت روی سطح زمین نشد. همین عامل باعث شد تا سارقان نردههای آهنی بیایند و هر روز تکهای از آن را بریده و با خود ببرند.»
وی به افزایش قیمت آهن نسبت به سالهای گذشته اشاره میکند و میگوید: «از ابتدای سال تاکنون بیش از ۴۰درصد از نردههای آهنی حاشیه ریل آهن را دزدیدهاند که علت آن گران شدن بهای آهن است. متأسفانه خرید و فروش این اموال مسروقه هم راحت است. اگر به محل فعالیت ضایعاتیها بروید، در بساط بعضی از فروشندههای آنجا حتماً نشانهایی از نردههای آهنی مسروقه پیدا میکنید.»
«مجید محمدی» وکیل پایه یک دادگستری که از ساکنان این محله است، درباره اینگونه جرائم میگوید: «متأسفانه اثبات سرقت و وقوع جرم، از موضوعاتی است که برای تشکیل پرونده و رسیدگی در محاکم قضایی لازم است. اثبات اینگونه اموال مسروقه در میان انبوهی از ضایعات کار سادهای نیست، اما زمانی که سارقان حین سرقت توسط نیروی انتظامی بازداشت شوند، موضوع فرق میکند و ارگان مربوطه میتواند دادخواست تنظیم کرده و خسارت خود را مطالبه کند.»
وی که این مشکل را از نزدیک دیده میگوید: «در این زمینه پیشگیری بهترین راهحل است. یعنی باید ساماندهی وضعیت حریم راهآهن را یک ارگان بپذیرد و از مدیریت چندگانه جلوگیری شود. به نظر من مسئولان شهرداری از عهده ساماندهی این محدوده به خوبی بر میآیند. بنابراین اگر مسئولان شرکت راهآهن مانعتراشی نکنند، میتوانند فضاهای آزاد شده از حریم ریل آهن را به گذرگاههای امن و مناسب تبدیل کنند. بهعنوان مثال میتوانند نسبت به مسطح کردن مسیر و حذف زوائد فیزیکی از جمله نردهها اقدام کنند.»
حریم خط آهن تهرانـ تبریز وضعیت نامناسبی دارد. در این مسیر خاکی با انواع ادوات و لوازم استعمال موادمخدر مواجه میشوید؛ از سررنگهای مصرف شده تا ته سیگار و...، اما نکته تأسف بار گودالهایی است که در حاشیه دیوار و نردهها دیده میشود و محل خواب و استراحت معتادان و کارتنخوابهاست. با دلهره به یکی از چالهها نزدیک میشویم. گودالی که به اندازه یک نفر جا دارد و کارتنخوابها آن را به خوبی استتار کردهاند. کسی در گوال نیست، اما مشخص است که فردی در آن زندگی میکند. همان زمان متوجه کارتنخوابی میشویم که با موهای ژولیده و لباسهای نامرتب به سمت ما میآید. قبل از اینکه وارد گودال شود، از میپرسیم اینجا چه میکند. بدون تأمل میگوید: «اینجا زندگی میکنم.» ۲سال است که این گودال را برای استراحت حفر کرده و میگوید: «برای پیدا کردن کار به تهران آمدم، اما گرفتار اعتیاد شدم. روی برگشت به شهرمان را ندارم. اینجا کسی با منکاری ندارد و در این گودال راحتم.»
اینطور که اهالی میگویند؛ افرادی مثل او برای تهیه موادمخدر اقدام به سرقت نردههای آهنی حریم راهآهن میکنند و کیلویی ۵هزار تومان میفروشند. عدهای از اهالی هم بر این باورند که معتادان و کارتنخوابها به این نتیجه رسیدهاند که پس از زیرزمینی شدن خط آهن، نردهها به حال خود رها شده و مالک ندارند. بنابراین میتوانند بهعنوان وسایل دورریز و بلااستفاده آنها را بفروشند! البته یکی از اهالی همچنین نظری دارد و میگوید: «این نردههای چه فایدهای دارد؟ بعد از زیرزمینی شدن خط آهن تهران – تبریز، این مرزبندی و نردهکشی کاربردی ندارد و باید زودتر برچیده شود.»