به گزارش می متالز، در نشست مشترک کمیسیونهای اقتصاد کلان، صنایع، توسعه پایدار، معادن و صنایع معدنی و مرکز پژوهشهای اتاق ایران، نقش بخش خصوصی و اولویتهای موردنظر در تدوین برنامه هفتم توسعه بررسی شد.
روسای کمیسیون های تخصصی اتاق ایران در این نشست، بر ضرورت درنظرگرفتن مباحث مرتبط با آمایش سرزمین در تدوین برنامه هفتم توسعه تاکید کردند و در همین ارتباط، محمد قاسمی رئیس مرکز پژوهشهای اتاق ایران پیشنهاد داد تا با تشکیل کمیته راهبری در اتاق ایران، چارچوب و بهخصوص مباحث محتوایی مربوط به تدوین این برنامه پیگیری شود.
به باور رئیس مرکز پژوهشهای اتاق ایران، طی سالهای گذشته آنچه در تدوین برنامههای توسعهای مدنظر قرارگرفته، صرفاً تکرار مکررات بوده است.
قاسمی ضرورت آسیبشناسی از محتوای برنامههای توسعه گذشته را موردتوجه قرارداد و تاکید کرد که باید برنامه هفتم توسعه حرف جدیدی برای گفتن داشته باشد.
او همچنین با تاکید بر مشارکت و نقش بخش خصوصی در تدوین این برنامه، تصریح کرد: به نظر من دو سؤال هست که باید در تدوین برنامه هفتم توسعه، بخش خصوصی به آنها پاسخ دهد؛ اول اینکه بخش خصوصی در نظر دارد چه اهدافی را از تدوین برنامه هفتم توسعه محقق سازد و در این میان، تصور بخش خصوصی از مفهوم توسعه چیست؟ در وهله دوم، جایگاه بخش خصوصی در توسعه کجاست؟
قاسمی با تاکید بر تشکیل هرچه سریعتر کمیته راهبری در اتاق ایران برای تدوین برنامه هفتم توسعه، گفت: باید مشخص کنیم که آیا تعریف ما از توسعه با دولت یکی است یا اگر متفاوت است، این تفاوتها در کدام حوزههاست؟ معتقدم اتاق باید در برنامه هفتم توسعه باید رفتار متفاوتی را در پیش گیرد و اثرگذار عمل کند.
در ادامه، علی شمس اردکانی رئیس کمیسیون اقتصاد کلان اتاق ایران گفت: متأسفانه مفهوم و برداشت ما از توسعه یکی نیست و پیش از تدوین هر برنامهای، باید مشخص کنیم که اصلاً منظورمان از توسعه و آمایش چیست؟
رئیس کمیسیون اقتصاد کلان افزود: در سند چشمانداز قرار بود که ایران تا سال 1400 اقتصاد اول منطقه باشد؛ اما دقیقه در طول این سالها برنامههایی را اجرا کردیم که در تناقض با این هدف است؛ بنابراین اگر قرار باشد برنامهای بنویسیم و اجرا نکنیم، بدتر عقب خواهیم افتاد.
به باور فرشید شکر خدایی رئیس کمیسیون توسعه پایدار، محیطزیست و آب اتاق ایران، برنامهریزی و بررسی برای توسعه باید در ارتباط با اقلیم صورت گیرد و از برنامهها و سندهای تدوین شده برای تدوین برنامه هفتم توسعه بهره گرفت.
شکر خدایی در همین ارتباط به محورهای سند توسعه زیستمحیطی و سند اقتصاد مقاومتی اشاره کرد که اطلاعات مفیدی را در ارتباط با آمایش سرزمین و متعاقباً تدوین برنامه هفتم توسعه در اختیار سیاستگذاران میگذارد که ضروری است علاوه بر محتواهایی که یخش خصوصی خود تهیه میکند، از این محتواها هم استفاده کند.
رئیس کمیسیون توسعه پایدار، محیطزیست و آب اتاق ایران، تعیین اولویتها را یکی از مهمترین نکاتی دانست که باید در تدوین برنامه هفتم توسعه موردتوجه قرار گیرد. او در همین ارتباط گفت: باید در نظر داشته باشیم که منابع کشور و توانبخش خصوصی محدود استونمی توانیم همه کارها را باهم و در مدت محدود انجام دهیم؛ بنابراین باید ادبیات خود را در تدوین برنامه هفتم توسعه عوض کنیم. شاید حتی بهتر باشد کارهایی را که نباید انجام دهیم در برنامه هفتم توسعه مشخص کنیم.
در ادامه این نشست، همچنین با ارائه گزارشی مکتوب، مبانی و پیشینه توسعه پایدار و توسعهیافتگی و پایداری ایران در جهان از سوی توحید صدر نژاد دبیر اتحادیه صنایع بازیافت ایران ارائه شد.
طبق این گزارش، در سالهای اخیر، گزارش شاخصهای توسعه پایدار به مهمترین مرجع تصمیمگیری و ارزیابی جذابیت کشورهای درحالتوسعه برای سرمایهگذاران خارجی و اعطای تسهیلات مالی توسط نهادهای بینالمللی ازجمله صندوق بینالمللی پول یا بانک جهانی قرارگرفته و به همین دلیل ضروری است تا برای پیشبرد هرچه بیشتر این شاخصها تدابیر ویژهای از سوی بخشهای دولتی و خصوصی اخذ شود.
همچنین طبق گزارش سال 2019 از شاخصهای توسعه در ایران، هر جا که دولت هزینه کرده است، ایران در بهبود شاخصها عملکرد مطلوبی داشته است؛ اما در شاخصهایی که نیروی محرکه آنها وجود یک بخش غیردولتی و فراگیر بوده، ایران ناکام مانده است.