آغاز ساخت ۴۰۰ هزار واحد مسکونی دولتی

به گزارش می متالز، دولت ساخت ۴۰۰ هزار واحد مسکونی روی زمین‌های دولتی اجاره ۹۹ ساله را شروع کرده است.

این میزان ساخت‌وساز به‌اندازه یک سال ساخت مسکن در شهرها طبق شرایط عادی بازار است بنابراین از این منظر که تیراژ یک سال بازار مسکن کل کشور در طرح دولت گنجانده شده، ابعاد این طرح بزرگ و وسیع به نظرت می‌رسد.

مسوولان دولتی و برخی نمایندگان مجلس به دنبال این هستند که دولت هرطورشده بازار ساخت مسکن را رونق ببخشد. اما نتیجه فعلا یک‌ساله این طرح چنگی به دل نمی‌زند که هیچ بلکه بازار ساخت مسکن را مملو از انبار باروت به لحاظ مشکلات آینده کرده است.

ساخت‌وسازهای طرح اقدام ملی مسکن با تعداد خریداران واجد شرایط همخوانی ندارد. فعلاً حدود ۱۳۰ هزار نفر مبالغ آورده نقدی‌شان را پرداخت کرده‌اند. این یعنی خانه‌سازی برای نفروختن!

در شرایطی که طی سه سال اخیر در مجموع حداقل یک میلیون زوج جدید نتوانست از بازار مسکن برای خرید خود خانه بخرد، شکی نیست؛ بنابراین این حداقل یک میلیون خانه اولی قابل‌قبول نیست که وارد طرح دولتی خانه‌سازی نشود. پس چرا نشده است؟! علت را باید در وعده‌های دولت جستجو کرد.

اولا کمتر بودن پیش خریداران مسکن ملی از آنچه در حال ساخت است باعث خواهد شد طرح در سال‌های آتی قفل شود و مشکلاتی برای دولت به وجود بیاورد. دولت آینده در مواجهه با دردسر این طرح تا حداقل دو سال اول کارش نمی‌تواند برنامه‌ای ارائه کند بلکه فقط باید تمام‌کننده طرح مسکن ملی باشد.

یکی از علل عدم استقبال مردم فاقد مسکن از طرح ملی مسکن سهم پایین تسهیلات از قیمت تمام شده ساخت در این طرح است.

دولت در برنامه ساخت مسکن ملی قیمت تمام شده را حدود ۳۰۰ میلیون تومان اعلام کرده است. چنین قیمتی باورکردنی نیست چون متوسط قیمت مسکن در کشور از ۷ میلیون تومان در مترمربع رد شده است بنابراین یک آپارتمان ۷۵ مترمربعی

در کشور با این قیمت چیزی در حدود ۵۰۰ میلیون تومان است.

از طرفی هزینه ساخت مسکن در تهران حداقل ۵ میلیون تومان گفته می‌شود.

لذا اعلام مسکن ۳۰۰ میلیون‌تومانی کفایت می‌کند برای اینکه فاقدین مسکن با حساب و کتاب ساده، رگلاژ نبودن این طرح را تشخیص دهند.

اخیراً انبوه‌سازان استانی اعلام کردند با قیمت ساخت مترمربعی ۵ میلیون تومان حاضر هستند طرح مسکن ملی را جلو ببرند؛ بنابراین حتی سازنده‌ها هم‌قیمت ۳۰۰ میلیون‌تومانی برای ساخت واحدهای مسکونی ۷۵ مترمربعی را غیرقابل‌اجرا می‌دانند.

از طرفی سهم تسهیلات در قیمت ساخت مسکن ملی نیز بسیار پایین است.

قرار شده ۱۰۰ میلیون تومان از بهای ۳۰۰ میلیون‌تومانی ساخت مسکن را بانک‌ها تسهیلات بدهند.

این یعنی پوشش فقط یک‌سوم هزینه تأمین مسکن برای کم‌درآمدها توسط وام بانکی. درحالی‌که در طرح مسکن مهر سهم تسهیلات از قیمت تمام شده در اوایل پروژه‌ها بالای ۶۰ درصد برآورد می‌شود.

یکی دیگر از مشکلات طرح اقدام ملی تولید و عرضه مسکن جانمایی بسیار بد زمین‌ها در برخی شهرهای کشور است.

گفته می‌شود زمین‌هایی که دولت به‌صورت اجاره ۹۹ ساله به سازندگان مسکن ملی واگذار می‌کند عمدتاً کیفیت لازم برای ساخت‌وساز در بازار را ندارد. برخی از این زمین‌ها نیز هزینه بالایی برای آماده‌سازی و تأمین آب و برق و گاز نیاز دارند و سازندهای این طرح خیلی زود به این تشخیص نرسیده‌اند که مشکل تأمین زمین برای مسکن ملی بعید است حل شود.

افراد فاقد مسکن برای شرکت در طرح اقدام ملی دو مشکل دارند. مشکل اول تأمین مبالغ آورده نقدی است که البته بانک‌ها نیز می‌توانند تسهیلات را بیشتر کنند.

مشکل دوم نیز کم اطمینانی به اقدامات دولت برای تحویل به‌موقع واحدهای مسکونی است.

کارشناسان اقتصاد مسکن البته مشکل سومی را هم می‌گویند و آن پول نداشتن پیش خریداران مسکن ملی برای پرداخت آورده نقدی‌شان است.

افراد از ۱۰۰ میلیون تومان سهم خود باید همان ابتدای پروژه، حدود ۴۰ میلیون تومان آن را پرداخت کنند.

این رقم در خیلی از شهرهای کشور معادل رهن یک واحد مسکونی اجاره‌ای است و بنابراین طبیعی است که خیلی از افراد فاقد مسکن که از نظر دولت واجد شرایط حضور در طرح اقدام ملی مسکن شناخته شدند نمی‌توانند آورده نقدی ۴۰ میلیون تومان داشته باشند و در نتیجه سرعت ساخت مسکن ملی به‌خاطر بدهکار شدن امثال این افراد به پروژه با مشکلاتی در آینده روبرو خواهد شد.

کارشناسان اقتصاد مسکن درباره پافشاری دولت بر قیمتی که خودش تعیین کرده و دستور اجرایی شدنش را داده است معتقدند، در شرایطی که انتظارات تورمی مجدداً بازگشته است و عمده این انتظارات باعث رشد تند قیمت مصالح ساختمانی شده است لازم است تجدیدنظر جدی در قیمت تمام شده مسکن اقدام ملی صورت بگیرد. واقعی سازی قیمت ساخت مسکن ملی باعث طولانی شدن این طرح می‌شود.