به گزارش می متالز، واحد اطلاعات اکونومیست (EIU) در تجزیه و تحلیل خود از صنعت فولاد جهان خاطر نشان ساخته که رشد قابل توجه نرخ تولید فولاد در جهان که در نیمه دوم سال 2017 رخ داده است در نیمه اول سال 2018 نیز مشهود بوده است، اما انتظار میرود در نیمه دوم سال 2018 این رشد سرعت کمتری به خود بگیرد که عمدتا ناشی از روند کاهشی تولید فولاد توسط چین خواهد بود. البته نکتهای که در اینجا نباید از آن غافل شد افزایش تولید سایر کشورها (مخصوصا کشورهای آسیایی و نیز اتحادیه اورپا) در مقابل کاهش تولیدات چین است. شواهد نشان میدهد که این امر در نهایت به نرخ رشد نیم درصدی برای صنعت فولاد جهان تا پایان سال 2018 منجر شود.
از سال 2010 به بعد تولید فولاد در جهان در 3 سال 2011، 2013، و 2017 رشد نسبتا بالایی را تجربه کرده است. بالاترین نرخ مربوط به سال 2011 با 7.3 درصد بوده است. این رقم در سال 2013 به 5.2 درصد رسید. پس از آن نرخ رشد تولید فولاد در جهان به تدریج کاهش یافت به نحوی که در سال 2015 عدد منفی 3 درصد برای رشد فولاد ثبت شد. البته این رشد منفی پایدار نماند و در 2 سال پس از آن روند مثبتتری به خود گرفت؛ بهنحوی که در سال 2016 به منفی 0.8 درصد و در سال 2017 به مثبت 5.3 درصد رسید. نمودار 1 تغییرات تولید فولاد در جهان طی سالهای اخیر و نیز پیشبینی آینده را نشان میدهد.
پیشبینیها برای 2 سال آتی یعنی پایان سال 2018 و نیز 2019 حاکی از محدود شدن نرخ رشد تولید فولاد در جهان هستند. انجمن جهانی فولاد نرخ رشد نیم درصدی تولید محصولات فولادی را تا پایان سال 2018 متصور است. عددی که برای سال بعد (2019) پیشبینی شده نرخ رشد منفی 0.4 است. نگاهی به تغییرات تولید فولاد توسط چین بهعنوان تولیدکننده بیش از نیمی از فولاد جهان چرایی تغییرات این روندها را عیانتر میسازد.
پس از ثبت رکورد تا پایان سال 2017 تولید روزانه 2.5 میلیون تن در روز در ماه آگوست سال 2017 توسط چین، این کشور با قدرت تمام به تولید فولاد پرداخت. نرخ تولید داخلی فولاد برای چین در سال گذشته میلادی 5.7 درصد بوده است. اما با توجه به اقدامات اساسی برای حفاظت بیشتر از محیط زیست و در نتیجه کاهش تولید فولاد از سوی دولت چین، انتظار میرود که نرخ رشد فولاد چین تا پایان سال 2018 از نیم درصد بیشتر نشود. تحرکات دولت چین برای کاهش تولید 50 درصدی فولاد در بیش از 28 شهر از 15 نوامبر 2017 تا 15 مارس 2018 در راستای بهبود کیفیت هوا رشد تولید این کشور را محدود کرد. شایان ذکر است که در سال 2015 دولت چین تصمیم کاهش تولید فولاد تا 200 میلیون تن تا پایان سال 2020 را در دستور کار قرار داد. چنان که انتظار میرفت این امر با کاهش ظرفیتهای مازاد، ادغام آنها و نیز حذف و جایگزینی تدریجی واحدهای آلاینده شروع شد. تعلیق فعالیت ظرفیت 120 تا 140 میلیون تن از کورههای القایی در سال 2017 گواهی بر این ادعا است. گفته میشود حذف واحدهای کم بازده و آلاینده میزان بهرهبرداری از ظرفیتهای موجود در چین را به 80 درصد خواهد رساند. البته ناگفته نماند که این اقدامات از سوی چین عامل مؤثری بر رشد قیمت جهانی فولاد در جهان طی سالهای اخیر بوده است.