توسعه صادرات، در گرو بلند نظری تصمیم‌گیران دولتی است

می متالز - در دنیای کنونی، حضور موفق کشورها در بازارهای بین‌المللی به‌عنوان یکی از عناصر اصلی توسعه یافتگی شناخته می‌شود. صادرات فولاد نیز به‌عنوان یکی از شاخصه‌های رشد اقتصادی از اهمیت دوچندانی برخوردار است. طی سال‌های گذشته، سرمایه‌گذاری قابل توجهی در صنعت فولاد کشور انجام و ظرفیت قابل توجهی احداث شده است. استفاده از تمامی این ظرفیت در داخل کشور ممکن نیست و همین موضوع گویای نقش صادرات برای ادامه بقا این صنعت و فعالیت با ظرفیت کامل خواهد بود.

به گزارش می متالز، صادرات یکی از مهمترین لازمه‌های پیشرفت و توسعه صنایع به‌شمار می‌رود. صنعت فولاد نیز از این قضیه مثتثنی نیست و حتی باید اذعان کرد که فروش مصنوعات فولادی در بازار جهانی از اهمیت دوچندانی نسبت به سایر صنایع برخوردار است. در سند چشم‌انداز ایران در افق 1404، تولید 55 میلیون تن فولاد هدف‌گذاری شده است. سرانه مصرف فولاد در داخل کشور رقم مشخصی دارد. اگر این ظرفیت تولید محقق شود که با توجه به طرح‌های توسعه این صنعت، دور از ذهن نیست، تنها بخشی از این تولید قابلیت مصرف در داخل کشور را خواهد داشت. در نتیجه باید مازاد تولید صادر شود تا واحدهای فولادسازی بتوانند با تمام ظرفیت خود فعالیت کنند. کما اینکه در سند چشم‌انداز نیز، برنامه برای صادرات 19 میلیون تن فولاد در نظر گرفته شده است.

در صورتی که این حجم از صادرات محقق نشود، واحدهای فولادسازی کشور ناچار هستند با کمتر از ظرفیت اسمی خود فعالیت کنند. باید خاطرنشان ساخت طی سال گذشته، حدود 21 میلیون تن فولاد تولید شد. از این میزان 13 میلیون تن آن در داخل کشور به مصرف رسید، مازاد نیاز کشور که حدود 8 میلیون تن بود نیز به همت فعالان این صنعت در بازارهای بین‌المللی به فروش رسید.

حال با توجه به موارد یاد شده، ذکر این نکته ضروری به‌نظر می‌رسد که اگر تا سال 1404، شرکت‌های فولادی خود را برای این حجم از صادرات آماده نکنند، حتی اگر به این ظرفیت تولید برسیم، باز هم امکان تولید واقعی آن محقق نخواهد شد. چراکه بازار مصرف و صادرات را نداریم.

صادرات در ابعاد دیگر نیز حائز اهمیت است که از جمله مهمترین آن‌ها باید به ارزآوری اشاره کرد که نتایج مثبت آن به دولت باز می‌گردد. کما اینکه طی سال گذشته، سهم ارزآوری فولادی‌ها بالغ بر 5 میلیارد دلار گزارش شد. اشتغال‌زایی را باید از دیگر مزیت‌های توجه به صادرات، حفظ و توسعه آن دانست. چرا که اگر واحدهای تولیدی از همه ظرفیت خود برای تولید استفاده کنند، بدون شک موقعیت‌های شغلی افزایش خواهد یافت.

تصمیم‌گیران، دید بلندمدت ندارند

مسئولان کشور اغلب به اهمیت صادرات واقف هستند اما در مواقع بحرانی، نمی‌توانند به خوبی حمایت لازم را از این مهم به عمل آورند. شاهد عینی این ادعا نیز، اقدامات انجام گرفته از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت به ویژه از ماه دوم سال جاری است. این اقدامات زمینه کاهش صادرات را فراهم کرده‌اند. بنابرای باید افزود که متاسفانه مدیران و تصمیم‌گیران بلند نظر نیستند و مقطعی برنامه‌ریزی می کنند. به همین دلیل نیز صادرات کشور هر سال فراز و فرودهای خاص خودش را دارد.

توجه به این نکته ضروری به‌نظر می‌رسد که باید به زمان‌بر بودن صادرات تاکید کرد. برای حضور در یک بازار باید چندین ماه و حتی چندین سال، تلاش کرد؛ چراکه رقیبان قدری در این خصوص داریم.

اما متاسفانه در مواردی مشاهده می‌شود پس از ورود به یک بازار جهانی، به ناگاه، دولت با صدور بخشنامه‌های مختلف سد راه صادرات می‌شود. درنتیجه کشورهای دیگری جایگزین ما در امر صادرات خواهند شد و سهم بازار را به دست می‌گیرند. در ادامه بازاری که به سختی به دست آمده، با یک بخشنامه و بی تدبیری دولت از دست خواهد رفت.

منبع: اخبار فلزات آنلاین