به گزارش میمتالز، دولت سیزدهم دست کم تا دوماه دیگر بر مسند امور مینشیند.
یکی از وعدههای رییس جمهور منتخب ساخت یک میلیون مسکن در سال طی ۴ سال اول دوره اول دولت خود است.
درهمین خصوص با یکی از اساتید مطرح حوزه معماری سید امیر منصوری، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و فارغ التحصیل از دانشگاه سوربن فرانسه گفت و کردیم که مشروح آن در ادامه میآید:
منصوری در خصوص وضعیت پاسخ دولت به بازار مسکن و چالشهای پیش روی دولت آینده گفت: جمع بندی ما از دو دوره عملکرد دولت فعلی در حوزه مسکن این است که بگوییم اینها بی عمل بودند چه در حوزه سخت افزاری که ساخت و ساز است و چه در حوزه نرم افزاری که مدیریت بازار مسکن است که متاسفانه اینها همیشه هم برای توجیه بی عملی خود دلایلی داشتند که دلیل موجهی برای عمل نکردن به وظایفشان نیست.
وی با بیان اینکه آخرین کار دولت در حوزه مسکن پروژه ساخت مسکن ملی و سامانه مالیات بر واحدهای خالی است که با همکاری مجلس اجرا شد، خاطرنشان کرد: آن دو اقدام هم مانند سایر موارد دچار بی عملی بود.
منصوری افزود: ما با یک انباشت بزرگی از تقاضا در بازار مسکن روبرو هستیم. در این ۸ سال به علت فرصت سوزیها ما با تقاضاهای جدید و فرسودگی واحدها مواجه شدیم که از ۲ تا ۴ میلیون واحد در آمارهای مختلف تقاضا بوجود آمده است. طبق آمارهایی که ما داریم دولتهای ما در بهترین حالت سالانه ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار واحد مسکونی توانسته اند بسازند یعنی این شعارهایی که کاندیداها میدادند که ۱ تا ۲ میلیون واحد خانه میسازیم یا عدد دستشان نیست یا تا کنون خانه نساخته اند چراکه با روشهای فعلی این مسئله امکان پذیر نیست.
این استاد دانشگاه در تشریح اینکه دولت آینده چگونه میتواند به ساخت انبوه مسکن برسد گفت: برای تاثیر گذاری بر بازار مسکن که موضوع اجتماعی بسیار مهمی است ناگزیریم که یک راه حل راه حل ویژهای پیدا کنیم. این راه حل از یک سو به منابعی که به آن اختصاص پیدا میکند وابسته است و از سوی دیگر باید شاهد تجدید نظری در برنامه ساخت مسکن باشد.
امیر منصوری با اشاره به اینکه همه کاندیداها در انتخابات اخیر، روی زمینهای حاشیه شهرها حساب باز کرده بودند، گفت: البته که برای ساخت مسکن ناگزیریم به همین زمینها روی بیاوریم، اما این که با چه روشی و با چه میزان، میخواهیم عمل کنیم، تعیین کننده موفقیت یا شکست این سیاست است یعنی اینطور نیست که دروازه شهرها را باز کنند به سوی بیابانهای اطراف و بگویند این منابع طبیعی را تغییر کاربری دهیم و آن را بین مردم تقسیم کنند و بگویند ساخت و ساز کنید. این بخشی از یک راه حل است که اگر بخشهای دیگر آن پیشبینی نشود، شکست میخورد.
وی بابیان اینکه مسکن مهر هرچند با بی کفایتی وزارت در دوره آخوندی مواجه شد، اما با توجه نقایصی که آن طرح داشت، در صورت ماندن نیکزاد در وزارت خانه هم رضایت بخشی از آن حاصل نمیشد، گفن: آقایان فکر میکردند اگر قیمت زمین را صفر کنند خانهها ساخته میشود و فرمول کیمیا گری را پیدا کردند، اما دیدند که مشکل زیرساختها و توقعات دیگری که هیچ پولی برای آن نداشتند پیش آمد لذا این داستان نباید تکرار شود. مسئولین امر باید بدانند پروسه زیرساخت شهرکهای جدید به عنوان شهری کامل دیده شود تا بلافاصله بعد از واگذاری مطالبات دیگری پیش نیاید لذا دولت جدید باید به دو حوزه امکانات نرم افزاری و سخت افزاری در این حوزه دقت کند منتها من وقتی میبینم. با توجه گمانه زنیها نگرانی من این است مبادا از مسکن مهر درس نگرفته باشند. من مدافع مسکن مهر هستم، اما به آن نقد دارم و ما نباید از همان سوراخ دوبار گزیده شویم.
منصوری با بیان اینکه تکنولوژی ساخت یک میلیون مسکن در سال در کشور قابل بکارگیری است، گفت: آنهایی که میخواهند متصدی امور مسکن شوند بدانند که ابزار این کار در کشور وجود دارد تا راندمان کمی و کیفی دولت بالا برود لذا باید عزم آن وجود داشته باشد که از آن استفاده شود و روشهای سنتی ساخت مسکن بکار گرفته نشود همچنین کارشناسانی که این کار را میتوانند انجام دهند به کار گرفته شوند. ساخت صنعتی مسکن چندین روش ترکیبی دارد که یک مورد آن تولید صنعتی اجزا ساختمان از کابینت و در پنجره تا سرویس بهداشتی و ... است. اگر فهم و دانش استفاده از روش صنعتی تولید ساختمان وجود داشته باشد، کار شدنی است.
منصوری در پاسخ به این سوال که دولت در خصوص نحوه فروش مسکن و بازپرداخت تسهیلات متقاضیان چگونه باید باشد گفت: همانطور که پیشتر گفته بودم باید منبع بزرگ مالی به این کار اختصاص دهند که از نظام بانکی ما خارج نشده باشند چراکه اگر این منابع قرار باشد از بانک تامین شود، ساخت مسکن اجتماعی برای دهکهای فقیر شدنی نیست.
دولت باید بپذیرد صدها هزار میلیارد تومان را در قالب سوبسید مسکن که میتواند در قالب یک صندوق ملی با کارمزد کم باشد به این امر اختصاص دهد نه اینکه در رویههای جاری در بانکها که درآمدهای نجومی و نامشروع از قبل وامهای مسکن کسب میکند، قرار بگیرد.
دولت باید برای ساخت یک میلیون واحد مسکن در سال تمهیداتی باید بیندیشد که با صنعتی سازی ساخت و کم کردن هزینههای سربار نهادهای دولتی مانند عوارض، نوسازی، شهرداری، آب، برق و هزینه ثبت اسناد و ... را واقعی و حذف کند چراکه ۲۰ درصد هزینه تمام شده مسکن به این موارد بر میگردد. وقتی هزینهها از تسهیلات کم شد، دولت باید از سود متعارف اصل وام صرف نظر کند چراکه دولت قبلی صدهاهزار میلیارد تومان از سرمایه مردم را به جیب زد. دراین صورت است که مردم میتوانند تسهیلات را بگیرند و پرداخت کنند.
این استاد دانشگاه در پایان گفت: دولت آینده اگر تیمی تشکیل دهد که این عقیده را داشته باشند که با سوبسید میتوانند این موضوع را حل کنند، موفق خواهد شد.