جنگ خودرویی در اندونزی

به گزارش می‌متالز، بعد از رقابت در صنعت ریلی پرسرعت در اندونزی، بین چین و ژاپن برای به دست آوردن سهم بیشتر از بازار خودروی اندونزی رقابت شدید دیگری در گرفته است. در آخرین گزارشی که هفته گذشته منتشر شد، شرکت خودروسازی چینی چری اعلام کرده است که آمادگی لازم را برای بازگشت به بازار اندونزی پیدا کرده است. چری اوایل سال ۲۰۰۰ برای حضور در بازار اندونزی اقدام کرده بود، اما موفقیتی کسب نکرد. این‌بار چری عزم خود را برای حضور در این بازار با محصولات جدیدتر و پیچیده‌تر جزم کرده است. براساس خبر منتشرشده در روزنامه کونتان، نماینده چری می‌گوید: «در ۲سال آینده ما پنج مدل جدید در بازار اندونزی عرضه خواهیم کرد که هم خودروی شاسی‌بلند متعارف [بنزینی]و هم محصولات با انرژی‌های جدید خواهد بود.» چری در صنعت خودروی اندونزی و در بخش تولید خودرو در این کشور سرمایه‌گذاری خواهد کرد. فقط چری نیست که از بازار خودروی اندونزی سهم می‌خواهد؛ دو شرکت ولینگ و دانگ‌فنگ سوکونیندو نیز راه خود را در این بازار پیدا کرده‌اند. ولینگ در اندونزی شبکه‌ای متشکل از ۱۰۰ نمایندگی فروش و خدمات پس از فروش ایجاد کرده است. براساس گزارش روزنامه کونتان، محبوبیت و فروش محصولات ولینگ چین در اندونزی از برند‌های ژاپنی نظیر مزدا و نیسان پیشی گرفته است. از ابتدای ژانویه امسال تا ماه ژوئن، ولینگ موفق به فروش ۱۰هزار و ۹۷۳دستگاه خودرو شده و به این ترتیب ۸/ ۲درصد از سهم بازار خودروی اندونزی را تصاحب کرده است. ولینگ اکنون مقام هفتم خودرو‌های محبوب در این کشور را به خود اختصاص داده، اما دانگ‌فنگ به اندازه ولینگ موفقیت کسب نکرده است.

محصولات چینی به این سادگی جای محصولات ژاپنی را در اندونزی نخواهند گرفت؛ چون مردم این کشور مدت زیادی است که به خودرو‌های ژاپنی عادت کرده‌اند. چینی‌ها برای آنکه قلب مردم اندونزی را تصاحب کنند، باید خدمات پس از فروش قابل اعتمادی در این کشور ارائه دهند. از نظر چینی‌ها، بازار خودروی اندونزی به دو دلیل از اهمیت خاصی برخوردار است؛ اول اینکه هنوز در بازار خودروی اندونزی نسبت مالکیت خودرو به کل جمعیت بسیار پایین است. به بیان دقیق‌تر به ازای هر هزار نفر فقط ۹۹ نفر صاحب خودرو هستند؛ این یعنی فضای کار بسیار خوبی برای رشد در این صنعت وجود دارد. دلیل دوم اینکه اندونزی در چند دهه اخیر شاهد رشد خیره‌کننده‌ای در زیرساخت‌ها از جمله راه، بزرگراه، جاده و در نتیجه تقاضا برای خودرو بوده است. در سال ۲۰۱۹ جوکو ویدودو مقررات جدید خودرو‌های برقی را وضع کرد و از آن به بعد با همکاری سازندگان چینی، از جمله بی‌وای‌دی و جی‌ای‌سی، برخی از عملیات این شرکت‌ها به کشور اندونزی انتقال یافت. همچنین این مقررات به دانگ‌فنگ اجازه داد تا خودروی برقی E ۳ گلوری خود را در اندونزی تولید کند. از دهه ۱۹۷۰ تا به حال مصرف‌کنندگان خودرو در اندونزی روی محصولات ژاپن تکیه داشتند. نظرسنجی سی‌ان‌ان هم نشان داده است که مردم اندونزی خودرو‌های ژاپنی را به خودرو‌های اروپایی، کره‌جنوبی و چینی ترجیح می‌دهند. با این حال، چون خودرو‌های برقی گران هستند و در بازار اندونزی جدید به حساب می‌آیند، چین مزیت نسبی بیشتری نسبت به ژاپن دارد. در حال حاضر، چین در زمینه خودرو‌های برقی در دنیا پیشرو و پیشاهنگ است. در چین فقط ۹۳ کارخانه تولید باتری خودرو وجود دارد و این کشور بیش از ۹۰ درصد بازار عناصری مثل نیکل، کبالت و لیتیوم را در اختیار دارد. کاتل بزرگ‌ترین تولید‌کننده باتری‌های لیتیوم-آیون در دنیا است که به چین تعلق دارد. این باتری‌ساز برنامه‌ریزی کرده تا سال ۲۰۲۴ کارخانه باتری‌سازی خود در اندونزی را راه‌اندازی کند. همچنین پارک‌های صنعتی ودا-بی و موروالی هم که سهام اصلی آن متعلق به چینی‌ها است، در اندونزی ایجاد شده‌اند. به دلایل ذکرشده در بالا، منطقی به نظر می‌رسد که تولید و فروش خودرو‌های برقی و باتری‌های آن در اندونزی با همکاری چین رونق پیدا کند. این موضوع سیطره و چیرگی اقتصاد ژاپن بر اندونزی را دچار وقفه مهمی خواهد کرد. تعجبی ندارد که اندونزی به میدان پیکار و نبرد بین چین و ژاپن تبدیل شده است. تا به حال که چینی‌ها در مناقصه خط ریلی بین جاکارتا و باندونگ برنده این پیکار و رقابت شدید بوده‌اند. به احتمال زیاد، نبرد سهمگینی بین پکن و توکیو بر سر سیطره بر بازار خودرو‌های برقی در اندونزی شکل خواهد گرفت.

منبع: دنیای اقتصاد