به گزارش میمتالز، براساس اعلام این سازمان صنعتی، هیدروکسید لیتیوم نقش اصلی را ایفا خواهد کرد و تا پایان دهه به ۵۶ درصد از کل مصرف در مقابل ۴۴ درصد برای کربنات خواهد رسید.
کوچیلکو گفت که این تغییر را میتوان عمدتاً به اولویت رو به رشد تولیدکنندگان برای کاتدهای فشرده نیکل توجیه کرد که تمایل به استفاده از هیدروکسید به جای کربنات را دارند.
این سازمان تخمین میزند که تقاضای تلفنهای همراه، رایانهها و تبلتها و سایر کالاهای مصرفی در سال ۲۰۳۰ به ۴۱۱,۰۰۰ تن خواهد رسید، در حالی که این میزان برای سال جاری فقط ۷۹,۰۰۰ تن است.
شیلی که در حال حاضر بزرگترین تولیدکننده مس در جهان است، در تلاش است تا بخشی از سهم بازاری را که در سال ۲۰۱۸ به استرالیا از دست داده بود، به دست آورد. این کشور سال گذشته، حدود ۱۸,۰۰۰ تن لیتیوم تولید کرد که بسیار کمتر از حدود ۴۰,۰۰۰ تن تولید شده در استرالیاست.
هر دو عنصر مس و لیتیوم از جمله کامودیتیهای مورد علاقه هستند، زیرا هر دو در خودروهای الکتریکی و زیرساختها برای پشتیبانی از سایر فناوریهای سبز استفاده میشوند.
دولت مستعفی رئیس جمهور Sebastián Piñera در ماه اکتبر از شرکتهای خصوصی برای افزایش تولید لیتیوم به ۴۰۰,۰۰۰ تن در سال دعوت کرده بود. با این حال، این طرح بحثی را در میان مردم شیلی به راه انداخته است که در مورد خطرات اجتماعی و زیست محیطی استخراج لیتیوم اختلاف نظر دارند.
منبع: دنیای معدن