از تصمیم برای افزایش سرمایه تا ورود منابع جدید به شرکت

به گزارش می‌متالز، افزایش سرمایه یکی از روش‌های تامین مالی شرکت‌ها به شمار می‌رود تا آن شرکت‌ها بتوانند فعالیت‌های خود را توسعه داده و قدرت رقابت را حفظ کرده یا افزایش دهند.

افزایش سرمایه از محل صرف سهام، افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سهام‌داران، افزایش سرمایه از محل سود انباشته و افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی‌های شرکت، چهار روش مورد استفاده شرکت‌ها برای افزایش سرمایه است.

هر افزایش سرمایه‌ای با تصمیم هیات مدیره شرکت انجام می‌شود. به همین منظور، شرکت اطلاعیه‌ای با عنوان «پیشنهاد هیات مدیره به مجمع عمومی فوق‌العاده در خصوص افزایش سرمایه» را در سایت کدال منتشر کرده و از این راه به سهام‌داران شرکت برای تصمیم افزایش سرمایه اطلاع‌رسانی می‌کند.

در مرحله بعد، حسابرس معتمد سازمان بورس این گزارش توجیهی را بررسی و اطلاعیه‌ای با عنوان «اظهارنظر حسابرس و بازرس قانونی» در سایت کدال منتشر کرده تا سازمان بورس بر پایه نظر این حسابرس، مجوز افزایش سرمایه را صادر کند.

مرحله بعد از آن مربوط به مجوز افزایش سرمایه است که در این مرحله درصورتی‌که نظر حسابرس معتمد سازمان بورس نسبت به افزایش سرمایه، مساعد باشد، سازمان بورس مجوز افزایش سرمایه را صادر کرده و در سایت کدال منتشر می‌شود.

پس از آن نوبت به دعوت به مجمع عمومی فوق‌العاده می‌رسد و از سهام‌داران شرکت درخواست می‌شود که در مجمع عمومی فوق‌العاده افزایش سرمایه شرکت کنند.

بعد از آنکه مجمع عمومی فوق‌العاده افزایش سرمایه در تاریخ و ساعت و محل گفته‌شده تشکیل شد، اطلاعیه‌ای از طرف شرکت در سایت کدال منتشر و در این اطلاعیه، تصمیم‌ها و آرای این مجمع مبنی بر افزایش سرمایه، محل تامین و میزان آن بیان می‌شود.

افزایش سرمایه با پیشنهاد هیات مدیره آغاز شده، با تایید سازمان بورس و رای مجمع عمومی فوق‌العاده ادامه می‌یابد.

در بحث مربوط به افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی‌ها، با در نظر گرفتن زمان و اثر تورمی بر کالا‌ها و خدمات، قیمت دارایی‌های یک شرکت می‌تواند تغییر کند؛ بنابراین شرکت‌ها ارزش دارایی‌های ثابت مشهود همچون زمین، ساختمان، ماشین‌آلات و تجهیزات و سرمایه‌گذاری‌ها را تجدید ارزیابی می‌کنند.

این نوع از افزایش سرمایه، بیشتر در مورد شرکت‌های زیان‌ده انجام می‌شود و انتظار می‌رود سهامداران نیز از طریق سامانه کدال، افزایش سرمایه آن شرکت را بررسی کنند.

در این روش، شرکت‌ها ارزش دارایی‌های خود را به‌روزرسانی کرده و در ترازنامه، ارزش دارایی خود را افزایش داده و در حقوق صاحبان سهام نیز اعمال کنند.

نکته مهم در این روش آن است که همانطور که قیمت دارایی افزایش یافته و در صورت‌های مالی این افزایش نشان داده می‌شود، هزینه‌های آن شرکت هم افزایش می‌یابد؛ بنابراین کسانی که خواهان خرید سهام این شرکت‌ها هستند باید صورت‌های مالی و برنامه‌های آتی آن شرکت را بررسی کنند.

از مهمترین مزایای این روش، می‌توان به مطلوب سازی ساختار مالی شرکت، ایجاد وضعیت مطلوب برای سهامدار و کسب اعتبار شرکت مورد نظر نزد بانک‌های مختلف اشاره کرد.

افزایش سرمایه از محل سود انباشته، نوع دوم افزایش سرمایه است به این صورت که شرکت کل سودی را که طی سال مالی به دست می‌آورد، تقسیم نمی‌کند و بخشی در حساب سود انباشته باقی می‌ماند و شرکت از این منابع داخلی خود برای تأمین مالی استفاده می‌کند.

روش دوم افزایش سرمایه، از بهترین روش‌ها است، زیرا نشان می‌دهد شرکت توانایی سود سازی مستمر دارد.

افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سومین روش افزایش سرمایه به شمار می‌آید به این شکل که در مواقعی که شرکت سود انباشته مناسبی ندارد یا می‌خواهد منابع مالی جدید به شرکت وارد کند از محل آورده نقدی سهامداران افزایش سرمایه می‌دهد.

با توجه به اینکه افزایش سرمایه از این روش، نیازمند تأمین منابع جدید از سوی سهامداران فعلی شرکت است، شرکت حق استفاده و حضور در آن را ابتدا به سهامداران شرکت می‌دهد. به این شکل که اوراقی تحت عنوان حق تقدم سهام در اختیار سهامداران فعلی قرار می‌گیرد.

اگر افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سهام‌داران باشد، شرکت اطلاعیه‌ای مبنی بر «مهلت استفاده از حق تقدم خرید سهام» در سایت کدال منتشر می‌کند.

در این مهلت سهام‌داران می‌توانند حق تقدم خود را بفروشند و از وارد کردن سرمایه جدید به شرکت پرهیز کنند. در این حال سهام‌داران فعلی در فرآیند افزایش سرمایه شرکت نمی‌کنند و افزایش سرمایه با آورده نقدی سهام‌دارانی انجام می‌شود که این حق تقدم را خریده‌اند.

حالت دیگر این است که سهامدارانی که در زمان تشکیل مجمع فوق‌العاده، سهام شرکت را داشتند و حالا حق تقدم خرید دارند یا اینکه این حق تقدم خرید را از کسی دیگری خریده‌اند، به ازای هر حق تقدم خرید خود ۱۰۰ تومان (معادل ارزش اسمی سهام شرکت) به‌حساب شرکت واریز می‌کنند.

اگر سهام‌دار هیچ‌کدام از این دو کار را انجام ندهد، شرکت حق تقدم خرید استفاده نشده را می‌فروشد و مبلغ آن را به سهام‌داران قبلی برمی گرداند.

در روش چهارم یعنی افزایش سرمایه به شیوه صرف سهام که در کشور ایران مرسوم نیست، در هنگام افزایش سرمایه، شرکت از هر یک از سهام داران خود می‌خواهد درازای دریافت سهم، مبلغی را به شرکت بپردازند. مبلغی که سهام داران در ازای دریافت سهام پرداخت می‌کنند، می‌تواند از مبلغ اسمی هر سهم شروع‌شده تا به قیمت بازار برسد. در افزایش سرمایه به این شیوه به‌جای انتشار سهام عادی با ارزش اسمی، پذیره‌نویسی سهام جدید به قیمت بازار صورت می‌گیرد.

به طور کلی ساختار شرکت‌ها با یکدیگر متفاوت است، اما آن نوع از افزایش سرمایه که باعث ورود منابع جدید به شرکت شود، می‌تواند وضعیت بهتری را برای شرکت ایجاد کند.

یادداشت از: عابد نظری

منبع: پایگاه خبری بازار سرمایه ایران (سنا)