تولید فولاد سبز تا ۲۰۵۰ می‌تواند قیمت آن را پایین بیاورد

‌می‌متالز - شاید صنعت فولاد جهان بتواند تا سال ۲۰۵۰ انتشار گاز‌های گلخانه‌ای خود را از طریق افزایش بازیافت، استفاده از هیدروژن برای تامین انرژی و جذب کربن از طریق گیاهان قدیمی، حذف کند. اما رسیدن به آن نقطه آسان نخواهد بود.

به گزارش می‌متالز، حدود ۷ درصد از گاز‌های گلخانه‌ای دنیا در فرایند تولید فولاد منتشر می‌شوند و برخی از فرآیند‌های تولید را نمی‌توان به راحتی با نیروی برق انجام داد. تغییر به سمت به صفر رساندن انتشار کربن نیازمند آن است که صنعت فولاد ۲۱۵ تا ۲۷۸ میلیارد دلار برای آن سرمایه‌گذاری کند. با این حال، فولاد تولید شده تحت چنین سیستمی در نهایت می‌تواند هزینه کمتری نسبت به قیمت‌های امروزی داشته باشد.

صنعت فولاد مسیر پر چالشی برای کربن زدایی دارد چرا که به شدت به زغال سنگ متکی است، به دلیل محدودیت عرضه قراضه خیلی نمی‌تواند در بخش تولید از طریق بازیافت مانور دهد و برای آن که تولیدی با هزینه رقابتی از طریق مصرف هیدروژن داشته باشد باید منتظر کاهش هزینه‌های هیدروژن بماند تا به تولید پاک و کم هزینه دست یابد.

حدود ۶۹ درصد از تولید فعلی فولاد دنیا توسط زغال سنگ در کوره‌های بلند تامین می‌شود. با توجه به ترکیبی از ویژگی‌های قیمتی و مقاومتی، هیچ جایگزین آشکاری برای فولاد مورد نیاز در همه چیز از ساختمان‌ها گرفته تا خودرو‌ها و تجهیزات پزشکی وجود ندارد.

دولت‌ها باید راه را برای این انتقال انرژی در صنعت فولاد هموار کنند و برای آن که در یک دهه آینده انگیزه کافی در مراحل اولیه این تغییر ایجاد شود قیمت کربن یا یارانه تا ۱۴۵ دلار به ازای هر تن دی اکسید کربن مورد نیاز است. انتشار گاز‌های گلخانه‌ای این صنعت برابر با ۲.۵۵ میلیارد متریک تن کربن است. در واقع صنعت فولاد دنیا نیاز به یک سیاست گذاری قوی برای کربن زدایی دارد.

مسیر از بین بردن گاز‌های گلخانه‌ای صنعت فولاد می‌تواند بدین صورت باشد که: بازیافت ضایعات فولادی در کوره‌های قوس الکتریکی با تامین برق از منابع تجدید پذیر افزایش یابد. کوره‌های تازه ساخته شده می‌توانند با هیدروژن به دست آمده از آب با استفاده از انرژِی‌های تجدیدپذیر کار کنند. کارخانه‌های فولادی که از زغال سنگ یا گاز استفاده می‌کنند می‌توانند با ترکیب هیدروژن به کاهش قیمت آن کمک کنند. برخی از نیروگاه‌های موجود که با سوخت زغال‌سنگ کار می‌کنند می‌توانند مجهز به فناوری جذب آلاینده‌ها شوند.

کارشناسان معتقدند فولادی که تا سال ۲۰۵۰ با این روش‌ها تولید شود قیمتی کمتر از قیمت‌های فعلی خواهد داشت. میانگین قیمت پنج ساله فولاد خام ۷۲۶ دلار در هر تن است، در حالی که فناوری‌های پیشنهادی در این گزارش می‌تواند قیمت فولاد را به ۴۱۸ تا ۵۹۸ دلار در هر تن برساند. همچنین پیش بینی‌ها حاکی از آن است که در حال حاضر نیز ۲۷ درصد ظرفیت تولید فولاد دنیا تحت پوشش هدف انتشار صفر کربن قرار دارد.

منبع: ایفنا