به گزارش میمتالز، اطلاعات بسیار کمی درباره قرار گرفتن در معرض سایر فلزات مضر که از محل کار به خانه آورده میشود، وجود دارد.
اکنون محققان برای بررسی این موضوع و کسب اطلاعات بیشتر نمونههای گرد و غبار را از خانههای ۲۷ کارگر در منطقه بزرگ بوستون جمع آوری و تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه بر کارگران ساختمانی متمرکز بود، اما کارگران سرایداری و تعمیرات خودرو را نیز شامل میشد.
نتیجه این تجزیه و تحلیل نشان داد که کارگران ساختمانی نسبت به کارگران سرایداری و تعمیرات خودرو سطوح بالاتری از سرب، آرسنیک، کروم، مس، منگنز، نیکل و غبار قلع در خانههای خود داشتند.
«دیانا سبالوس»، رییس «آزمایشگاه تحقیقات زیست شناسی مواجهه» در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بوستون و سرپرست این مطالعه، گفت: بسیاری از مشاغل در محل کار در معرض فلزات سمی قرار دارند، اما کارگران ساختمانی به دلیل نوع محیط کار در فضای بازی که در آن کار میکنند و نبود آموزش در مورد این موضوعات، کار دشوارتری برای اجرای روشهای ایمن در هنگام ترک محل کار دارند.
محققان همچنین متوجه شدند که وجود غلظتهای بالاتر فلزات سمی در خانه با تحصیلات پایینتر، نبود قفسهای برای نگهداری لباسهای کار و کنار هم قرار گرفتن لباسهای کار با وسایل شخصی و نیز نداشتن مکانی برای شستن لباسهای کار، مرتبط است. نشستن دستها بعد از کار و تعویض نکردن لباسها بعد از کار نیز با وجود غلظتهای بالاتر فلزات سمی در خانه مرتبط است.
به گفته نویسندگان این مطالعه، این نتایج نیاز به انجام اقداماتی را برای کاهش مواجهه فلزات سمی در خانه در میان کارگران ساختمانی را پراهمیت میسازد.
سبالوس گفت: با توجه به نبود سیاستها و آموزشهای لازم برای جلوگیری از این آلودگی در محیطهای کاری پررفت و آمد مانند کارگاههای ساختمانی، انتقال این فلزات سمی به خانهها، خانوادهها و جوامع کارگران در معرض خطر اجتنابناپذیر است.
وی افزود: علاوه بر این مشکل، بسیاری از کارگران ساختمانی در جوامع محروم یا مسکنهای نامناسب زندگی میکنند که ممکن است از قبل حاوی فلزات سمی باشد.
این مطالعه به تازگی به صورت آنلاین در ژورنال Environmental Research منتشر شده است.