به گزارش میمتالز، علیرغم تحولات نگران کننده در اوکراین و تصاویر تکان دهنده در تلویزیون و با وجود این واقعیت که این تهاجم غیرانسانی هیچ توجیهی ندارد، خروج از پروژههای نفت و گاز روسیه لزوماً استراتژی مناسبی برای همه نیست.
روسیه برای قرنها یک قدرت جهانی بوده و در قرنهای آینده نیز یک قدرت جهانی باقی خواهد ماند. ولادیمیر پوتین برای مدتی در راس قدرت است، اما این روزهای او در حال سپری شدن است.
روسیه دارای بزرگترین ذخایر گاز طبیعی در جهان است و در حال حاضر یکی از سه تولید کننده بزرگ نفت در جهان به همراه عربستان سعودی و ایالات متحده محسوب میشود. مدیریت انرژی برای دنیا بدون نفت و گاز روسیه ممکن نیست.
خروج از پروژههای روسیه نمادین است، اما در واقعیت ممکن است دستاورد کمی به همراه داشته باشد. روسها میتوانند صنعت خود را بدون سرمایه گذاریها و فناوری خارجی مدیریت کنند. خروج از پروژههای روسیه فقط توسعه این منابع بسیار مورد نیاز را کند میکند و سرمایه گذاریهای پرسود را از بین میبرد. آیا چنین مسئلهای قابل تحقق است؟
خروج برخی از شرکتهای اروپایی نظیر بریتیش پترولیوم و شل طی روزهای گذشته عمدتا تحت فشارهای سیاسی دولت هایشان بوده است. شرکت «توتال انرژی»، اما فقط از توقف سرمایه گذاریهای جدید خبر داده است.
در ایالات متحده نیز اکسون موبیل اخیراً اعلام کرده که قصد خروج دارد. شدت عمل شرکتها مطابق است با پیام سیاسی که آنها قصد اعلامش را دارند؛ از خروج سریع کامل تا خروج آهسته و عدم سرمایه گذاری جدید.
برای برخی از کشورها مانند ژاپن، با نگرانیهای عمده امنیت انرژی و سرمایه گذاریهای مهم در پروژههای ساخالین ۱ و ۲، یامال و آرکتیک ۲، خروج سریع میتواند یک تصمیم عجولانه و استراتژی اشتباه باشد.
دولت ژاپن همیشه سعی میکند از سیاستهای ایالات متحده پیروی کند، اما این مسئله با توجه به ملاحظات امنیت انرژی ژاپن امری بسیار جدی است.
فرآیند ورود ژاپن به این پروژهها ۲۰ تا ۳۰ سال طول کشیده است. توقف سرمایه گذاریهای جدید قابل درک است، اما خروج عجولانه امری منطقی بنظر نمیآید. سیاست درست این است که اندکی تامل کرده و ارزیابی کنیم که آیا تحریمهای شدیدی که اخیراً علیه روسیه اعمال شده، به اصلاح اوضاع در مسیر درست کمک خواهد کرد یا خیر.
منبع: ایران پترونت