به گزارش می متالز، سید بهادر احرامیان در خصوص برخی انتقادها درباره میزان عرضه ارز حاصل از صادرات فولادیها به سامانه نیما گفت: آنچه امروز اتفاق افتاده متاسفانه یا خوشبختانه اشتباه آماری بوده بر همین اساس حجم و پتانسیل مجموعههای فولاد به سبب اشتباهات کارشناسی خیلی بالاتر نشان داده شده بود.
عضو اتاق بازرگانی تهران ادامه داد: صنعت فولاد ایران در سال گذشته 18 میلیون تن صادرات داشته و در نیمه اول سال نیز رشد خوبی داشتیم اما به دلیل برخی از اتفاقات در سه ماه اخیر شاهد کاهش قابل ملاحظهای بودیم من فکر میکنم در پایان سال 97 در بهترین حالت به میزان سال گذشته باشد.
وی افزود: صادرات فولاد حدود 3 میلیارد دلار ارزآوری خواهد داشت اما آنچه دیده نشده و باعث شده بود که همه فکر کنند بخش فولاد ارزآوری بالایی دارد نیاز ارزی این مجموعهها بود. ظرفیت فولاد ایران 25 میلیون تن است و هر تن 120 میلیون دلار نیاز ارزی برای اقلامی همچون الکترودها، فرو آلیاژها و برخی قطعات یدکی که در مجموع 3 میلیارد دلار میشود از طرف دیگر صادرات ایران 8 میلیون تن است یعنی خالص ارز فولادیها که میتوانند آن را به سامانه نیما عرضه کنند 500 میلیون دلار است.
احرامیان تصریح کرد: در سال جاری توصیه وزارت صنعت این بود که فولادیها قطعات مورد نیاز خود را برای 2 سال ذخیرهسازی کنند یعنی خالص ارزآوری در سال 97 عدد خاصی نمیشود.
وی تصریح کرد: وقتی تمام تصمیمات پشت دربهای بسته گرفته میشود و نه بانک مرکزی و نه وزارت صنعت از انجمنها دعوت نمیکنند نتیجه این میشود که این اعداد و ارقام اشتباهی از زبان رئیس جمهور و وزیر بیرون میآید و بعد ما باید کلی هزینه و انرژی صرف کنیم که این اشتباهات را درست کنیم.
مدیرعامل فولاد یزد در خصوص پیمان سپاری ارزی گفت: وضعیت صادرات فولاد به حدی بحرانی شده که احتمال متوقف شدن صادرات وجود دارد به طوری که مجموعه ما که صادرات میلگرد و آهن را انجام میدهد اکنون متوقف شده است. علاوه بر ماهیت این دستورالعمل ابهامات زیاد در بخشنامههای ارزی دیگر نیز از مشکلات اصلی صادرکنندگان است.
وی ادامه داد: افت اخیر قیمتهای محصولات فولادی به خاطر همین محدودیتهای صادراتی است قیمت فروش میلگرد در بازار ایران از قیمت قراضه جهانی ارزانتر است چون صادرات بسته شده و از 25 میلیون تن تنها 12 میلیون مصرف داخلی داریم در نتیجه رقابت منفی به وجود آمده است.
عضو اتاق بازرگانی تصریح کرد: این یک اعلام خطر است و اگر فکری به حال صادرات نشود همان اتفاقی که در فولاد اهواز رخ داده در سایر مجتمعهای فولادی کشور رخ خواهد داد.
وی افزود: تولید ما باید صادر شود اگر میخواهیم این صنعت سرپا بماند. افغانستان و عراق محل صادرات ایران هستند بحث پیمانسپاری ارزی و اصرار به فروش ارزی ما را محدود میکند بر همین اساس بیشتر فولادیها ظرفیت تولید خود را کاهش دادهاند. صادرات ما به این دو کشور ریالی بود اما از زمان صدور بخشنامه که صادرات به این کشورها باید به صورت ارزی باشد صادرات ما متوقف شد.