به گزارش میمتالز، در چند ماه گذشته بحثهای مختلفی در مورد تعداد لوکوموتیوهای فعال در شبکه ریلی مطرح شده است.
در این زمینه دو دیدگاه وجود دارد، دیدگاه افرادی که معتقدند کمبود لوکوموتیو وجود دارد و دیدگاه افرادی که میگویند در شرایط فعلی با کمبود لوکوموتیو «در سرویس» مواجه هستیم، اما با کمبود لوکوموتیو مواجه نیستیم.
برای جبران کمبود لوکومویتو برخی کارشناسان پیشنهاد میدهند در کوتاه مدت برای بهبود وضعیت شبکه حمل و نقل ریلی، سرمایه گذاری در حوزه خرید کشندههای ریلی جدید از سوی فولادسازان و دیگر صنایع بزرگ مشتری راه آهن از یک سو و از سوی دیگر، اعطای حق بهره برداری از این کشندهها به بخش خصوصی، صورت گیرد. به بیان دیگر، راه آهن اجازه دهد مثلا ذوب آهن با خریداری کشندههای ریلی مخصوص به خود، عملیات سیر بار خود را انجام دهد.
در پاسخ به این پیشنهاد برخی کارشناسان نیز با تاکید بر این که میتوان به جای هزینه کردن در خرید لوکوموتیو نو، منابع محدود را صرف تقویت زیرساختهای نگهداری و تعمیرات کرد (افزایش راندمان تعمیرات) و در صورت وجود نیاز مازاد بر آن، نسبت به نوسازی اقدام شود، میگویند: اینکه صنایع بزرگی، چون فولادسازان بتوانند با ورود به این حوزه و خرید کشندههای ریلی، علاوه بر بهبود وضعیت شبکه ریلی به بهبود کسب و کار خویش نیز کمک کنند پیشنهاد خیلی خوبی است. اما چطور میشود ذوب آهن با خریداری کشنده، عملیات سیر بار خود را انجام دهد؟
به گفته آنان برای مثال اگر قرار باشد فولاد مبارکه هم با خریداری کشنده، عملیات سیر بار خود را انجام دهد و مجتمع چادرملو، مجتمع سنگان و فولاد خوزستان و فولاد آذربایجان و فولاد گیلان و... هم با خریداری کشنده، عملیات سیر بار خود را انجام دهند، در آن صورت کنترل ترافیک با چه کسی خواهد بود؟ چه کسی تعیین خواهد کرد که هر بلاک به قطار کدام شرکت اختصاص پیدا کند؟ چه کسی تعیین خواهد کرد که هر کدام از خطوط ایستگاه به ناوگان کدام شرکت اختصاص پیدا کند؟ چه کسی تعیین خواهد کرد که...
این کارشناسان معتقدند، باید اذعان داشت که راه آهن جاده نیست که هر کسی چند تا واگن و لوکوموتیو بخرد و در آن براند.
منبع: تین نیوز