به گزارش میمتالز، حباب بحران بازار مسکن چین امسال افزایش یافته و توسعهدهندگان را برای دریافت وامهای بیشتر به بانکها کشانده و در مقابل پکن را مجبور کرده تا بلند پروازیهای خود را برای رشد اقتصادی کاهش دهد. کارخانههای فولادی که سال گذشته بیش از یک میلیارد تن یعنی حدود نیمی از تولید فولاد جهان را در دست داشتند، در برابر رکودی که به قیمت سنگآهن و شرکتهای معدنی استرالیا و برزیل نیز ضربه زده، به شدت آسیبپذیر هستند.
پس از بیش از یک سال فشار مالی، حال چشمانداز بازار مسکن چین بدتر هم شده است، زیرا دولت تنها از شرکتهای با بدهیهای بزرگ حمایت میکند و قوانین سختگیرانه بدهیها پابرجاست. شاخص مدیران خرید فولاد در ماه ژوئن به پایینترین میزان خود از سال ۲۰۰۸ رسیده و گروه گلدمن ساکس برآورد تقاضا را در سال جاری منفی ۵ درصد اعلام کرده است. بخش املاک حداقل یک سوم تقاضای فولاد چین را در بر دارد.
فراتر از بحران کنونی، چین با چالشهای عمیق تری مواجه است، زیرا مدل رشدی که اقتصاد چین را برای دههها حفظ کرده است، حال با نشانههایی از فشار و چالش روبروست. به نظر میرسد دولت چین تمایلی به استفاده از صرف هزینه برای توسعه زیرساختها و بستههای محرک مالی که این بخش را پس از بحران بزرگ مالی و رکود بازار املاک در سالهای ۲۰۱۵-۲۰۱۶ احیا کرد، ندارد. این بار واقعاً متفاوت است. با بحران بازار مسکن به عنوان محرک برجسته رشد، حال کالاهای کلیدی مانند فولاد دیگر از دسترسی بی پایان به اعتبارات برخوردار نیستند.
در کوتاه مدت، مانع اصلی صنعت فولاد، حجم بالای پروژههای ناتمام ساخت مسکن است که با موج اخیر توقف وامهای مسکن نمایانتر شده است. قیمت فولاد ساختمانی نیز کاهش داشته و میلگرد به پایینترین حد دو سال اخیر سقوط کرده است. این در حالی است که تولید به کمترین میزان که به سال ۲۰۱۵ بازمیگردد، کاهش یافته است.
فعلا تقاضا نزولی است و هر اقدام حمایتی برای اثربخشی به زمان نیاز دارد. این رکود تقاضا به بازار سنگ آهن نیز کشیده میشود. در این بین فعالان بازار فولاد چین معتقدند سه ماهه سوم سال سختترین زمان برای این صنعت خواهد بود. باید هر گونه خیال پردازی در مورد بازار را کنار گذاشت. کارخانههای فولاد چین زمانی به عنوان قهرمانان توسعه اقتصادی این کشور شناخته میشدند و برخی از آنها از کارگاههای ریختهگری محلی به شرکتهای چند میلیارد دلاری رسیدند. در حالی که فعالیتهای بازار املاک و مستغلات باید در نقطهای دست از انقباض بردارد، به نظر میرسد که احتمال ایجاد آن نوع رونقهایی که در چند دهه گذشته چین را به بزرگترین اقتصاد آسیا تبدیل کرد، ناچیز باشد.
منبع: ایفنا