راه عبور از چالش‌های صنعت فولاد؛ اما و اگر‌ها

به گزارش می‌متالز، در شرایط پرمخاطره اقتصاد ملی، رهبر معظم انقلاب با ارائه مفهومی جدید در حوزه اقتصاد تحت عنوان "تولید؛ دانش بنیان؛ اشتغال آفرین" مسیری تازه را پیش روی توسعه کشور باز فرمودند و خبرگان و کارشناسان حوزه اقتصاد و صنعت با تفسیر و تشریح ابعاد آن، مأموریت جدیدی برای پیشرفت ملی بازتعریف نمودند. پیشتازی اقتصاد دانش بنیان، افزایش سهم تولید و اشتغال محصولات و خدمات این حوزه و در نهایت دستیابی به رتبه اول اقتصاد دانش بنیان در منطقه بی شک اهدافی دست یافتنی هستند که می‌توان با رفع تعارض‌های قانونی و بین دستگاهی و برقراری انسجامی ملی، میان سیاستگذاران دولتی و فعالان عرصه تولید و صنعت کشور آن را محقق ساخت.

با توجه به نقش صنعت فولاد درتوسعه کشور، تاثیر این صنعت در تحقق رشد اقتصاد ملی انکار ناپذیر است. در این میان، شرایط پرمخاطره کشور در عرصه بین المللی، زنجیره فولاد را از یک سو به شدت نسبت به سیاستگذاری‌های کلان کشور حساس کرده و از سوی دیگر این زنجیره با توجه به تغییر الگو و آرایش جدیدی که در فضای اقتصاد منطقه‌ای و جهانی پدیدار شده، نیازمند چابکی و درایت افزون‌تر برای استفاده از فرصت‌هاست. چالش‌های اخیر در حوزه آب و انرژی، تامین قطعات، تجهیزات و ماشین‌آلات، مشکلات حوزه حمل و نقل و کمبود زیرساخت ریلی، صدور بخشنامه‌های محدودکننده و مواردی از این دست، مصائبی هستند که امروز به دغدغه‌های کلیدی این زنجیره تبدیل شده‌اند و تسهیلگری دولت، راهکاری امیدآفرین و اثربخش برای رفع این دغدغه‌هاست. در این میان تعارض‌های بین دستگاهی مانعی اساسی بر مسیر توسعه متوازن کشور است و ضرورت دارد تا با همگرایی تمامی بخش ها، قفل‌های پیش روی این بخش گشوده شوند.

طرح مجموعه چالش‌ها که سال‌هاست از سوی کارشناسان مختلف اعلام گردیده و در رویداد‌ها و همایش‌های مختلف نیز آسیب‌شناسی شده، نشان از آن دارد که زنجیره تولید و صنعت کشور به این درجه از بلوغ و خودآگاهی رسیده که مسائل پیش روی خود را به خوبی می‌شناسد و در سالی که مزین به عنوان "تولید؛ دانش بنیان و اشتغال آفرین" است به دنبال رفع آنهاست. فولاد و صنایع معدنی از جمله بخش‌های مهم و اثرگذار اقتصاد ایران است که در شرایط سخت و دشوار کنونی، می‌تواند باری جدی به لحاظ تامین ارز مورد نیاز از دوش کشور بردارد. بر دولت محترم و خدمتگزار است که با عنایت به ویژگی‌های برجسته و خاص این زنجیره که همواره نقشی مهم و کلیدی در بازار‌های جهانی ایفا کرده و می‌کند، آن را با نگاهی متفاوت ارزیابی و از صدور بخشنامه‌های خلق الساعه که عامل تعارض‌های قانونی و سردرگمی اهالی این زنجیره می‌شود اجتناب نماید. چه آنکه زنجیره فولاد از دل رویداد‌های مختلفی که هر بار در بخشی از این ساختار خود برگزار می‌کند به تشریک مساعی کارشناسانه رسیده و به این حد از توانایی دست یافته که خود، منافع و مصالح ملی را می‌شناسد و بر اهمیت آن اجماع دارد. بی شک الگوی تشریک مساعی در صنعت فولاد و صنایع معدنی الگویی قابل تعمیم به سایر صنایع و بخش‌های اقتصادی کشور است و می‌تواند راهگشای بسیاری از تعارض‌های قانونی، بین دستگاهی و درون خانواده هر صنعتی باشد.

زنجیره فولاد ایران، به عنوان پیشران اقتصادغیرنفتی کشور، همواره الگو‌های بزرگ جهانی را پیش روی خود قرار داده و با بومی‌سازی آن‌ها سعی نموده مسیر تعالی خود را هموار سازد. به عنوان نمونه، می‌توان به الگوی کشور چین اشاره کرد که بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد در جهان و یکی از بزرگ‌ترین اقتصاد‌های دنیاست. دولت این کشور، اما در برخورد با صنعت فولاد و زنجیره تامین آن، نگاهی بسیار و دقیق دارد و سعی می‌کند از هرگونه تعارض و ابهام که حساسیت کل زنجیره را به دنبال دارد بر حذر باشد؛ چه آنکه زنجیره تولید این صنعت، وابسته به صنایع و معادن بالادست بوده و وابستگی کامل به تولید مواد اولیه همچون سنگ آهن و زغال‌سنگ، کک و الکترود داخل دارد و سیاستگذاری‌هایی که در حوزه مواد اولیه و تولید واحد‌های سنگ‌آهن، زغال‌سنگ و کک دارند؛ از مباحث تعرفه‌ای و مالیاتی صادرات و واردات مواد اولیه و محصولات نهایی گرفته تا ورود دولت به تناژ تولید بخش‌های فعال در زنجیره، همگی مبتنی بر حمایت از ثبات و دوام تولید است. دولت چین برای برقراری تعادل در زنجیره حتی زمانی به نوع بهره برداری از ظرفیت واحد‌های تولیدی از ابتدا تا انتهای زنجیره نیز ورود می‌کند تا مبادا قدرت و توانایی یک شرکت باعث شود بخش‌های ضعیف زنجیره حذف شده یا به واسطه واردات یک کالا در یک مقطع، صنایع داخلی آن‌ها آسیب دیده یا صادرات بی‌رویه یک محصول میانی نظیر کک، به تولیدکنندگان داخلی آسیب وارد سازد. بار‌ها به عینه دیده شده، در مقاطعی که تولیدکنندگان فولاد این کشور دچار مشکل می‌شوند، اقدامات بی‌نظیری را به‌طور جدی در حمایت از صنایع فولاد خود در مقابل برخی از دیگر کشور‌های دنیا، اعمال می‌کند و این نشان از همان درجه از بلوغ و سازمان یافتگی دارد که از دل زنجیره بزرگ فولاد آن کشور برآمده و حمایت تمام قد قوانین و ساختار دولتی را نیز به همراهی خود فراخوانده است.

در این میان هرچند حمایت تمام قد از صنایع کوچک و متوسط الزام آور و بااهمیت است، اما باید توجه داشت که صنایع بزرگ موتور محرکه اقتصاد کشور‌ها و پیشران حرکت صنعتی و رشد اقتصادی آن‌ها هستند. صنعت فولاد ایران در سنوات گذشته همواره توانسته تحولات عمیقی را تجربه کند که دامنه آن، از بومی‌سازی قطعات و تجهیزات مورد نیاز خطوط تولیدی گرفته تا مواد اولیه و فناوری‌های مورد نیاز برای تولید انواع ورق‌های فولادی کشیده شده است. نتیجه این حرکت رو به رشد صنعت فولاد کشور طی سال‌های گذشته، جلوگیری از واردات و ارزبری برای تامین نیاز خطوط تولیدی و حتی ارزآوری برای تامین نیاز‌های ارزی دیگر تولیدکنندگان و کارخانه‌های تولیدی بوده است. فولادمبارکه در سال گذشته، قدم اول خود در گام دوم انقلاب را با سرمایه‌گذاری‌های بزرگی همچون سرمایه گذاری ۴۰ هزار میلیارد تومانی در پروژه‌های کارگروه پیشرانان پیشرفت ایران اسلامی که از دهه فجر سال گذشته در مدار احداث قرار گرفته محکم برداشت. هدف بزرگتر اما، سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی است که در زمینه‌های مختلف، مانند تأمین زیرساخت‌ها، تکمیل زنجیره تولید، توسعه متوازن و پایدار، به وسعت ایران برنامه‌ریزی شده است.

این ورود محکم، اما موانعی جدی پیش روی خود دارد. تجربه فولادمبارکه در این مسیر نشان داده که تعارض‌های بین دستگاهی مانعی جدی پیش روی توسعه کشور است. در شرایطی که وزارت نیرو به دلیل کمبود نیروگاه و تامین انرژی از صنایع بزرگ دعوت به همکاری می‌کند؛ وزارت نفت می‌تواند با تامین گاز نیروگاه و سازمان محیط‌زیست براساس استاندارد‌های خود می‌تواند احداث نیروگاه را مورد پایش قرار داده و مجوز فعالیت را صادر کند. همچنین وزارت راه، مسیرسرمایه‌گذاری را در تامین زیرساخت حمل‌ونقل و توسعه ناوگان ریلی برای شرکت‌های پیشرویی مانند فولاد مبارکه که امکان سرمایه گذاری‌های کلان و اثرگذار را دارند، هموار سازد.

مساله دیگر درک درست شرایط فعلی بازار زنجیره فولاد است که چند ماهی است به دنبال رکود جهانی، جنگ روسیه و اوکراین و سیاست‌های بازیگران اصلی مثل چین، روند نزولی داشته و با یک رکود نسبی مواجه است و تحلیل‌ها و پیش بینی‌ها حکایت از تداوم این روند دارد و لزوم هماهنگی بیشتر سیاستگزاران و فعالان زنجیره تولید فولاد در این شرایط را می‌طلبد؛ لذا بیش از هر زمان دیگر می‌بایست از تصمیمات دفعی و بر هم زننده نظام کاری شرکت‌های فعال در زنجیره پرهیز نمود و با حمایت‌های هدفمند شرایط را به منظور تداوم روند تولید در زنجیره فولاد فراهم کرد. جلوگیری از واردات محصولات فولادی، حمایت در جهت صادرات محصولات نهایی و برقراری تعادل در تنظیم مجدد قیمت‌ها از سنگ آهن و کنسانتره در بالادست تا انتهای زنجیره بر اساس نسبت‌های منطقی و کارشناسی شده از مواردی است که می‌بایست مدنظر قرار گیرد که منافع همه فعالان زنجیره را از تولیدکننده تا مصرف‌کننده نهایی در بر خواهد داشت.

صنایع بزرگ و پیشران کشور، بویژه زنجیره بزرگ صنعت فولاد، سالهاست که این تعارض‌ها را می‌شناسند و از آن سخن گفته‌اند. تعارض‌های قانونی و اجرایی که بی‌شک با تشریک مساعی در دستگاه‌های بالادست مسیر پیشرانی صنایع بزرگ، در تامین زیرساخت‌ها را میسر و راه توسعه کشور را هموار خواهد کرد.

محمدیاسر طیب‌نیا
مدیرعامل شرکت فولاد مبارکه

منبع: پایگاه خبری - تحلیلی ایراسین