به گزارش میمتالز، درواقع باید نسبت به نوع سرمایهگذاری خود واقف باشیم، چراکه باید بدانیم طی ۱۰ سال آینده مصرف بنزین همین میزان باقی خواهد ماند یا خودروهای بنزینی چقدر کاهش پیدا میکنند یا مثلا آیا راهآهن توسعه پیدا میکند؟، یا خودروهای جمعی مانند اتوبوس و مینیبوس بیشتر توسعه پیدا میکنند یا خیر؟
این موارد سیاستهایی هستند که باید توسط برنامهریزان کشور تکلیفشان مشخص شود، چراکه در این شرایط میتوان درباره افزایش تولید بنزین و سوخت یا ساخت پالایشگاه برای تولید بنزین و گازوئیل تصمیمگیری کرد. همچنین باید برای تولید خودروهای برقی نیز سرمایهگذاری داشت. درواقع اینجا حساب هزینه فایده است یعنی باید بررسی شود چند پالایشگاه با چه ظرفیتی ساخته شود. عباسی ادامه داد: اگر تمامی این موارد را کنار هم بگذاریم یک سری سیاست بیرون میآید؛ بنابراین در برنامه هفتم باید این موارد مشخص شود. اگر ساخت خودروهای برقی ارجحیت دارد، باید به سمت سرمایهگذاری در تولید برق و ساخت این خودروها رفت، چراکه ترویج خودروهای برقی، مصرف سوخت را کاهش پیدا میکند و محیط زیست سالم میماند.
عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی درباره استفاده از سوخت سیانجی و الپیجی نیز توضیح داد: برای استفاده بیشتر از این سوخت باید خودروهای گازسوز تولید و جایگاههای این نوع سوخت را در کشور افزایش داد. درواقع اگر هدف رفتن به سمت سوختهای گازی است باید سیاستها و روشهای اجرا را مشخص کرد و برای آن سرمایهگذار پیدا کرد، اما معمولا صرفا صحبت از گسترش سیانجی و الپیجی میشود، اما تا آخر خط نمیروند و سیاستها و برنامهها در این حوزه نیمهکاره رها میشود. مثلا مشخص نمیشود چقدر ظرفیت حملونقل ما از این طریق باشد.
منبع: دنیای اقتصاد