آینده استخراج از سیارک‌ها چگونه خواهد بود؟

به گزارش می‌متالز، طرح‌های امیدوارکننده استخراج از سیارک‌ها ادعا می‌کنند که میلیارد‌ها یا تریلیون‌ها ماده معدنی در اعماق فضا در حال ظهور هستند که می‌توان آن‌ها را جمع‌آوری کرد.

چندین گروه معدن‌کاری فضایی که مشتاق حفاری در سیارک‌ها بوده‌اند، قبلا آمده و رفته‌اند. اگرچه دوره این گروه‌ها گذشته است، اما یک مقدمه به شمار می‌رود. این بار، راهبرد‌ها گام به گام در حال ارائه شدن هستند.

منابع فعال‌کننده اکتشاف در فضا

«آنجل آبود مادرید» (Angel Abbud-Madrid)، مدیر مرکز منابع فضایی «مدرسه معادن کلرادو» (Colorado School of Mines) گفت: یک دهه پیش، مردم هیجان‌زده شدند، اما موفقیتی به دست نیاوردند و برنامه‌های آن‌ها که بسیار بلندپروازانه و دور از ذهن بود، تحقق نیافت. تعداد زیادی از کشور‌ها نیز به استخراج از فضا روی آوردند، اما همه آن‌ها به یک واقعیت حیاتی توجه کردند. واقعیت این بود که منابع، عاملی برای اکتشافات فضایی هستند.

آبود مادرید خاطرنشان کرد که در این راستا، آب به هدف اصلی در هر جایی که می‌خواهیم برویم تبدیل شده است. وی افزود: استخراج فضایی به حدی رسیده است که ده‌ها شرکت نوپا حتی شرکت‌های بزرگ‌تر، به جنبه‌هایی از آنچه «زنجیره ارزش منابع فضایی» می‌نامند، بپردازند.

در هر حال، پرسش‌هایی نیز در این زمینه مطرح می‌شوند. چه کسی قرار است داده‌های مورد نیاز برای یافتن منابع ارزشمند در فضا را به دست آورد؟ چه کسی مواد موجود را شناسایی، حفاری، استخراج و خالص‌سازی می‌کند؟ چه کسی قرار است حمل و نقل، برق و ارتباطات را تامین کند؟ چه کسی قرار است نه تنها به معدن بپردازد، بلکه از منابع برای ساختن سازه‌هایی برای اکتشاف فضایی استفاده کند؟

محدودیت اقتصادی

آبود مادرید گفت: در حال حاضر، محدودیت اقتصادی وجود دارد و به همین دلیل است که سیارک‌ها رها شده‌اند، اما طرح‌ها در حال بازگشت هستند. با وجود این، باید محتاط بود، زیرا اگرچه برخی از شرکت‌ها شکست می‌خورند، اما بعضی از پرونده‌های تجاری بسته نمی‌شوند و به سطح معقول‌تری می‌رسند.

در هر حال، ابتدا باید منابع موجود شناسایی شوند. سپس، این پرسش پیش می‌آید که مشتری کیست. آبود مادرید گفت: این موضوع مانند مساله مرغ و تخم‌مرغ است که به صورت دایره‌ای حرکت می‌کند.

این دیدگاه قانونی به استخراج منابع سیارکی، مسائل مربوط به مالکیت و ادعا را شامل می‌شود. آبود مادرید اضافه کرد: شما توافقی را می‌بینید که در آن، «پیمان ماورای جو» (Outer Space Treaty) لزوما مانع از استخراج منابع نمی‌شود. این پیمان به شما اجازه نمی‌دهد که سیاره را در اختیار داشته باشید، اما باید دید که از نظر قانونی، چگونه می‌توانید این کار را به صورت سازمان یافته، کارآمد و پایدار انجام دهید. این به دیپلماسی نیاز دارد.

آشنایی با سیارک‌ها

آشنایی با سیارک‌ها از نزدیک، طی چند سال گذشته شتاب بیشتری یافته است. به عنوان مثال، نخستین تلاش ناسا برای ملاقات با یک سیارک نزدیک زمین، پرتاب کاوشگر فضایی «نییر شومیکر» (NEAR Shoemaker) بود که در سال ۲۰۰۱ روی سیارک «اروس» (Eros) سقوط کرد. ژاپن با مأموریت خود موسوم به «هایابوسا» (Hayabusa)، نمونه‌هایی از سنگ‌های فضایی را به دست آورده است. فضاپیمای «اُسیریس-رِکس» (OSIRIS-REx) ناسا در حال حاضر پس از ماموریت جمع‌آوری نمونه، لمس و حرکت در سیارک «بنو» (Bennu) در مسیر بازگشت به زمین است. در همین حال، کاوشگر «لوسی» (Lucy) این آژانس فضایی باید چندین سیارک «تروجان» (Trojan) را شناسایی کند. ماموریت فضاپیمای «سایکی» (Psyche) ناسا به یک سیارک فلزی منحصربه‌فرد هنوز قابل ارتقا است.

سپس، «آزمایش تغییر مسیر دوگانهٔ سیارک» یا «دارت» (DART) مطرح می‌شود که نخستین نمایش فناوری دفاع سیاره‌ای در جهان به واسطه ضربه زدن و حرکت دادن یک سنگ فضایی است.

آبود مادرید گفت: همه این ماموریت‌ها قطعا به جمع‌آوری دانش درباره سیارک‌ها کمک می‌کنند. موضوع چگونگی استخراج مواد از سیارک‌ها، چالش بعدی خواهد بود. درک سیارک‌ها یک نکته کلیدی است که ما در مرحله آشنایی با آن‌ها هستیم.

مجموعه‌ای از تصاویر گرفته‌شده توسط فضاپیمای دارت هنگام برخورد با سیارک «دیمورفوس» در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲

سیستم اسکن آسمان

«جوئل سرسل» (Joel Sercel)، موسس و مدیرعامل شرکت «ترنس‌آسترا» (TransAstra) که یک شرکت مستقر در کالیفرنیا با هدف برداشت پایدار از منابع ماه و سیارک‌ها است، در مصاحبه با اسپیس گفت: برای فعال کردن برنامه استخراج از سیارک باید چندین پیشرفت از نظر فنی صورت بگیرد. ما احساس می‌کنیم که همه مشکلات را برطرف کرده‌ایم. ترنس‌آسترا، برنامه حمل و نقل و ارائه تجهیزات مورد نیاز برای انجام دادن کار را طراحی کرده است تا بتواند سیارک را به روشی معنادار پردازش کند.

سرسل گفت که بخشی از این طرح، استفاده از تلسکوپ‌های «ساتر میل» (Sutter Mill) است. اکتشاف ساتر میل در سال ۱۸۴۸ بود که تب طلا را در کالیفرنیا برانگیخت. سرسل ادامه داد: این یک راه کاملا جدید برای فکر کردن در مورد چگونگی بررسی سیارک‌ها است. ما هزینه هر کشف را براساس عوامل بسیاری کاهش می‌دهیم.

سیستم اسکن آسمان ترنس‌آسترا با استفاده از تلسکوپ‌های تجاری ارزان‌قیمت در آریزونا و کالیفرنیا، به نرم‌افزار پیشرفته مجهز شده است. سرسل گفت: این سیستم در حال حاضر مشغول کار است و به دقت تنظیم می‌شود. دستور کار ترنس‌آسترا این است که سیارک‌هایی را که به راحتی در دسترس قرار دارند و کوچک هستند، بررسی کند. ما یک نقشه از مأموریت‌ها داریم که می‌تواند ما را به نقطه‌ای برساند که بتوانیم سالانه صد‌ها برابر بیشتر از بررسی‌های سیارکی کنونی کشف کنیم.

سرسل خاطرنشان کرد که کار ترنس‌آسترا در این زمینه، توسط «برنامه مفاهیم پیشرفته نوآورانه ناسا» (NIAC) پشتیبانی شده است.

سیستم تلسکوپ ساتر شرکت ترنس‌آسترا برای یافتن سیارک‌های جدید در لحظه

مقیاس صنعتی

سرسل و گروهش تحت ساختار «سیستم پرواز آپیس» (Apis flight system) ترنس‌آسترا، در حال پیشبرد یک سیستم استخراج از سیارک در مقیاس صنعتی هستند که موشک حرارتی خورشیدی «اومنیوور» (Omnivore) را در بر دارد. همچنین این گروه، روش کاوش نوری را آزمایش کرده است که با استفاده از نور متمرکز خورشید برای حفاری و استخراج از سیارک‌ها، قمر‌ها و سطوح گریزگر سیاره انجام می‌شود.

سرسل می‌داند که استخراج نوری باعث می‌شود که دیدگاه ترنس‌آسترا در برداشت هزاران تن آب و مواد دیگر مورد نیاز برای سوخت موشک در فضا امکان‌پذیر باشد. این کار می‌تواند اکتشاف انسان در اعماق فضا و صنعتی شدن فضا را تا اندازه زیادی کاهش دهد و به رهایی بیوسفر زمین از آسیب‌های بهره‌برداری از منابع کمک کند.

سرسل در پایان گفت: ما به فضا می‌رویم تا مشکلات روی زمین را حل کنیم. هیچ کس نمی‌خواهد به آینده‌ای فکر کند که در آن انسان‌ها شکوفا نمی‌شوند. بنابراین، زمان آن فرا رسیده است که به فضا برویم.

منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)