به گزارش میمتالز، تخصص چین در مهندسی پیچیده فضاپیما و دانش فراوان فرانسه در علوم فضایی از جمله دلایل کلیدیای است که دو کشور باید برای پیشبرد بیشتر اکتشاف و توسعه فضا با هم متحد شوند.
پانگ ژیهائو، کارشناس فناوری اکتشاف فضایی و نویسنده مشهور پروازهای فضایی، روز چهارشنبه گفت که هر دو کشور ویژگیهای خاص خود را دارند و میتوانند به خوبی یکدیگر را در برنامههای فضایی تکمیل کنند.
این اظهارات پس از آن بیان شد که دو کشور در یک بیانیه مشترک اعلام کردند که از همکاری بین مؤسسات فضایی خود برای کاوشگر ماه چانگای ۶ و مطالعات مشترک نمونههای خاک و سنگ فرازمینی استقبال میکنند. این سند توسط دو کشور در جریان سفر اخیر دولتی امانوئل مکرون، رئیسجمهور فرانسه به چین منتشر شد.
به گفته شرکت پیمانکار فضایی پیشرو چین، ماموریت چانگای ۶ اکتشاف رباتیک بعدی چین در ماه، دانشمندان فرانسوی را قادر میکند تا تجهیزات خود را در سمت پنهان ماه قرار دهند.
شرکت علوم و فناوری هوافضای چین روز دوشنبه گفت که بر اساس برنامه چین و فرانسه، چانگای ۶ یک دستگاه فرانسوی را برای انجام کارهای علمی به ماه خواهد برد.
ماموریت چانگای ۶ که برای پرتاب در حدود سال ۲۰۲۵ برنامهریزی شده است، شامل تحقیقات در محل، بازیابی نمونههای خاک از سمت پنهان ماه و تحقیقات آزمایشگاهی سیستماتیک و طولانی مدت بر روی نمونههای جمع آوری شده است. اگر ماموریت با موفقیت انجام شود، اولین باری است که نمونههایی از سمت پنهان ماه گرفته میشود.
پانگ گفت: چین در طراحی و ساخت فضاپیماهای پیچیده و سازماندهی برنامههای فضایی بزرگ خوب است. همچنین دارای منابع علمی و فناوری زیاد و همچنین تخصص مهندسی است که میتواند در اکتشافات فضایی استفاده شود. فرانسه در ساخت ابزارهای علمی دقیقی که برای بسیاری از پروژههای فضایی ضروری است، مهارت دارد. همچنین دانش فراوانی از علوم فضایی دارد.
پانگ افزود: ترکیب نقاط قوت، دو کشور را قادر میکند تا فرصتهای بیشتری برای دانشمندان و مهندسان خود ایجاد کنند، با سرمایهگذاریهای کمتر در زمان کمتر به اهداف خود دست یابند و از تجربیات یکدیگر بیاموزند.
وانگ یانان، سردبیر هوافضای چی، گفت: از آنجایی که چین ایستگاه فضایی و مأموریتهای اعماق فضای خود را به روی همکاریهای بینالمللی باز کرده است، محققان فرانسوی و دیگر اروپاییها مشتاق هستند از این فرصتها برای تقویت مطالعات علمی و فناوری خود استفاده کنند.
او گفت که به همین ترتیب، دانشمندان چینی از همکاری با همتایان اروپایی خود برای کشف اسرار کیهان خوشحال هستند.
در آوریل ۲۰۱۹، اداره ملی فضایی چین فرصتهای بارگیری در فضاپیمای چانگای ۶ را اعلام کرد که فرودگر و مدارگرد این مأموریت هر کدام ۱۰ کیلوگرم تجهیزات خارجی را حمل میکنند.
از آن زمان، دولت چین بیش از ۲۰ پیشنهاد از آژانسهای فضایی و دانشمندان خارجی دریافت کرده است. پس از چندین دور انتخاب و گفتگو، تصمیم گرفته شد که فرودگر چانگای ۶ ابزارهای علمی را از فرانسه، ایتالیا و آژانس فضایی اروپا/سوئد حمل کند، در حالی که یک محموله پاکستانی نیز روی مدارگرد نصب خواهد شد.
به گفته آژانس فضایی ملی فرانسه، ابزار فرانسوی روی فرودگر، ابزار اندازهگیری رادون DORN خواهد بود که برای مطالعه حرکت غبار ماه و برخی مواد شیمیایی فرار بین سطح ماه و جو، از جمله در طول چرخه آب، طراحی شده است.
چین برنامه ماه خود را در سال ۲۰۰۴ آغاز کرد و از سال ۲۰۰۷ پنج کاوشگر رباتیک را به فضا پرتاب کرده است. چهارمین کاوشگر از این سری، چانگای ۴ در ژانویه ۲۰۱۹ در سمت پنهان ماه فرود آمد و اولین فضاپیمایی بود که این منطقه قمری را از نزدیک مشاهده کرد. ماهنورد آن، یوتو ۲، نزدیک به ۱۶۰۰ روز است که با این رکورد، تنها ماهنورد جهان است که در طولانیترین زمان ممکن در آنجا کار میکند. فضاپیمای چانگای ۴ دستگاههای حسگر آلمانی و سوئدی را به ماه حمل کرد.
جدیدترین ماموریت، چانگای ۵، در دسامبر ۲۰۲۰ بر روی ماه فرود آمد. چین ۲۳ نوامبر سال ۲۰۲۰ کاوشگر چانگای-۵ خود را به سمت کره ماه پرتاب کرد. این کاوشگر با هدف جمعآوری و بازگرداندن نمونههایی از خاک و سنگهای ماه به زمین، توسط چین به فضا پرتاب شد. این کاوشگر پس از ۱۱۲ ساعت سفر، در تاریخ ۲۸ نوامبر به مدار ماه وارد شد و سپس در ۱۷ دسامبر ۲۰۲۰ به زمین بازگشت. چانگ ای-۵ در مجموع ۱۷۳۱ گرم نمونه که عمدتا سنگ و خاک بود را از سطح ماه جمعآوری کرده بود.
چین با این ماموریت موفقیتآمیز تبدیل به سومین کشوری شد که نمونههای قمری را چند دهه بعد از ایالات متحده و شوروی سابق به زمین آورده است. آخرین ماموریت بازگرداندن نمونه ماه مربوط به ماموریت «لونا۲۴» (Luna ۲۴) اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۶ بود.
نمونههای قمری بازگرداندهشده توسط مأموریتهای آپولو و لونا همگی بیش از ۳ میلیارد سال قدمت دارند، اما نمونههای بازگرداندهشده توسط چانگ ای-۵ چین در اواخر سال ۲۰۲۰، تایید کرد که سنگهای این منطقه نسبتاً جوان هستند و تنها ۲ میلیارد سال سن دارند.