ایده‌ای برای عبور از بحران انرژی

به گزارش می‌متالز، در این بین صنایع بزرگ کشور که تاثیر مستقیمی بر روند‌های اقتصادی دارند و دولت خواه ناخواه درگیر آنهاست، گرفتار چالشی شده اند که نتیجه ناترازی گازی در شکل کلان کشوری آن است، حالا، اما قطعی و کاهش میزان گاز تبدیل به چالشی جدی در برابر صنایع از تولیدکنندگان مهمی مانند ذوب آهن اصفهان و فولاد مبارکه که هر ثانیه قطع گاز آن‌ها زیان سنگینی برای کل اقتصاد کشور در بردارد، با این حال راهکار‌های مختلفی نیز برای‌گذار صنایع از بحران پیشنهاد می‌شود، اما هنوز در عرصه عمل شاهد اتفاقی جدی برای بهبود وضعیت صنایع در مواجهه با بحران گاز نیستیم و تنها توصیه دولت قطع گاز، کاهش مصرف یا مازوت سوزی است که نتایج بدتری به‌همراه دارد. به جهت بررسی موضوع فوق گفت‌وگویی داشتیم با محمدعلی خطیبی طباطبایی، نماینده سابق ایران در اوپک و مدیر سابق بین‌الملل وزارت نفت.

در یک ماه اخیر شاهد قطع و کاهش گاز صنایعی ازجمله صنایع مهم کشور مانند ذوب آهن و فولاد بوده ایم؛ به نظر شما زیان ناشی از این قطعی گاز برای صنایع مهم چه تاثیری بر اقتصاد کشور خواهد گذاشت و در مقابل آن چه باید کرد؟

مسلما قطع گاز صنایع پدیده مطلوبی نیست، ولی مسوولان کشور بین دو انتخاب قرارگرفته اند که یا باید به دلیل ناترازی گاز منازل را قطع کنند و در این سرما مردم را بدون گاز بگذارند یا گاز صنایع را قطع کنند به هرحال تصمیم بر این شده است که گاز صنایع را کاهش دهند و گاز و سوخت جایگزین به صنایع بدهند. این‌ها هیچ کدام انتخاب آسانی نیست، ولی به دلیل رعایت حال مردم این تصمیم را گرفته اند و طبیعتا کار دشواری است که صنایع کشور را تعطیل کنند، اما رفاه مردم را در نظر گرفته اند که کار درستی است.

با وضعیت فعلی به نظر نمی‌رسد که گذر از ناترازی در میان مدت اتفاق بیفتد؛ به نظر شما صنایع برای جبران قطعی گاز هرسال چه راهکاری در پیش دارند تا هر سال دچار زیان از قطعی گاز نشوند؟

من فکر می‌کنم که صنایع باید ذخیره سازی را آغاز کنند، چون وضعیت ناترازی گازی به نظر نمی‌آید که به این زودی برطرف شود، ازآنجاکه افزایش تولید به کندی پیش می‌رود، اما مصرف به شدت افزایش یافته است که به وضعیت ناترازی گازی دامن می‌زند و بهترین راه برای صنایع این است که با یک سرمایه‌گذاری مختصر برای خود ذخیره سازی ایجاد کنند و در این وضعیت منتظر بهبود وضعیت گاز نباشند.

فارغ از صنایع کوچک که عمدتا نیز با مازوت کار خود را حل می‌کنند، به نظر شما برای صنایع بزرگ که تاثیرات عیان و مشخصی بر اقتصاد دارند چه باید کرد؟ آیا نباید یک استثنا برای آن‌ها قائل شد؟

معمولا برای یکسری شرایط خاصی که در طول سال ممکن است خیلی کوتاه اتفاق بیفتد ذخیره سازی‌ها به کمک می‌آید متاسفانه ما یک شرکت ذخیره سازی که وظیفه اش ذخیره سازی گاز بوده است در دولت قبل منحل شده است که عمده مردم نیز از آن بی خبرند و بحث ذخیره سازی در بایگانی قرار می‌گیرد. من فکر می‌کنم که صنایع معطل این بحث‌ها نباشند و به ویژه صنایع مادر مثل فولاد و ذوب آهن باید برای خود ذخیره سازی ایجاد کنند تا هر سال درگیر افت تولید و زیان از انرژی نباشند.

برای عبور از بحران گاز، راه حل‌های مختلفی پیشنهاد می‌شود، برخی بر لزوم سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها تاکید دارند، اما تحریم‌ها راه آن را بسته است برخی نیز بر لزوم توجه بیشتر به بهینه سازی مصرف تاکید دارند که آن هم روندی زمان‌براست؛ به نظر شما با وضعیت فعلی راهکار عبور از بحران انرژی در ایران از کدام یک از این مسیر‌ها می‌گذرد؟

به هرحال بحث بهینه سازی یک بحث درست است، چون مصرف ما بسیار بالاتر از استانداردهاست، اما کنترل مصرف نیز کاری چندوجهی می‌طلبد و با یک وجه و افزایش تولید و افزایش قیمت‌ها به نظر می‌آید راه حل اساسی نباشد، به عبارت دیگر ما باید سیستم‌های مصرفی را مثل همین بخاری‌ها تغییر دهیم و راندمانشان را بالا ببریم، مثل خودرو‌ها که نقش مهمی در افزایش مصرف دارند و برای حل چالش مربوط به آن باید راندمان سوخت خودرو‌ها ارتقا پیدا کند! لازمه اصلاح مصرف این است که سیستم‌های مصرفی دچار تغییر شوند و با انرژی که ما می‌دهیم بهره وری را بالا ببریم، اما بهره وری در صنایع و شهر‌ها بسیار پایین است.

منبع: دنیای اقتصاد