چرا امیرعبداللهیان به آمریکای لاتین رفت؟ / مشارکت نفتی با ونزوئلا بدون توجیه اقتصادی!

به گزارش می‌متالز، حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه دولت سیزدهم، روز جمعه در جریان سفر به آمریکای لاتین با طارق الایسامی، وزیر نفت ونزوئلا، دیدار و در مورد مسائل دوجانبه و بین‌المللی گفتگو کرد. در این نشست بر سند راهبردی که پیش از این میان ایران و ونزوئلا منعقد شده بود تاکید شد.

بر اساس این سند قرار شد تهران و کاراکاس در زمنیه انرژی، ساخت نیروگاه‌های حرارتی، تعمیر و اورهال پالایشگاه‌های ونزوئلا، صادرات خدمات فنی و مهندسی، عرصه‌های اقتصادی و کشاورزی با یکدیگر همکاری کنند.

چندی بعد جواد اوجی، وزیر نفت، از راه‌اندازی نخستین پالایشگاه فراسرزمینی به نام «ال‌پالیتو» در ونزوئلا و پالایش روزانه ۱۰۰ هزار بشکه نفت خام میدان‌های کشور در این پالایشگاه خبر داد که به نظر می‌رسد نقطه عطفی اجرای سند مذکور باشد.

اما نکته قابل توجه این است که سیاست راه‌اندازی پالایشگاه فراسرزمینی از طرف کشور‌های نفت‌خیز برای تامین امنیت عرضه در کشور‌هایی که محدودیت منابع نفتی دارد دنبال می‌شود. از این طریق تقاضای کشور مقصد و امنیت عرضه کشور مبدا به تضمین دو کشور می‌رسد.

راه‌اندازی پالایشگاه فراسرزمینی در ونزوئلا بدون توجیه اقتصادی

اینکه ایران با چه توجیهی تصمیم به راه‌اندازی پالایشگاه فراسرزمینی در ونزوئلا (دارنده اولین ذخایر نفتی جهان) کرده است محل پرسش است؟

علی ماجدی، اقتصاددان و معاون وزارت نفت در دولت یازدهم، در این باره به تجارت‌نیوز گفت: به صورت کلی کشور‌های نفت‌خیز برای اینکه بازار فروش محصولات خود را تضمین کنند از سیاست راه‌اندازی پالایشگاه فراسرزمینی استفاده می‌کنند.

او ادامه داد: حال پیگیری این سیاست از طریق خرید پالایشگاه‌ها یا سهامداری بخشی از آن دنبال می‌شود و اکثر کشور‌های حاشیه خلیج فارس و عربی این روند را از سال‌های گذشته پیش گرفتند.

ماجدی افزود: با این حال ایران خیلی دیر به فکر اقدام در این زمنیه افتاد و حالا هم که با تعویق این موضوع را پیگیری کرد کشور اشتباهی را برای مقصد بازار نفت خود انتخاب کرد.

او عنوان کرد: ونزوئلا خود دارنده یکی از بزرگ‌ترین ذخایر نفتی دنیاست و نیازی به محصولات ایران ندارد؛ بنابراین تضمین بازار فروش نفت ایران از طریق احداث پالایشگاه‌های فراسرزمینی صورت نمی‌گیرد.

ماجدی تصریح کرد: شاید کشور‌هایی مانند چین مقصد مناسب‌تری برای راه‌اندازی پالایشگاه فراسرزمینی به حساب می‌آمدند که متاسفانه از بازار‌های این کشور استفاده نشد.

حال به نظر می‌رسد به صورت کلی پیگیری این سیاست درست است؛ مشروط بر آنکه بستر مناسبی برای اجرای آن وجود داشته باشد. اینکه ایران ونزوئلا را به عنوان کشور مقصد برای فروش نفت خود از طریق احداث یا بازسازی پالایشگاه‌های فراسرزمینی انتخاب کرده است منطقی به نظر نمی‌رسد. چراکه تاسیس و بازسازی این پالایشگاه‌ها به خودی خود درآمد چشم‌گیری ندارد و صرفا نگهداشت بازار نفت در این کشور است که اهمیت پیدا می‌کند. گویی این موضوع در کشور نفت‌خیزی مانند ونزوئلا چندان نمی‌تواند بادوام باشد چراکه احساس نیازی وجود ندارد.

بر اساس گزارش رویترز، شرکت‌های دولتی از ایران و ونزوئلا در هفته‌های آینده بازسازی ۱۰۰ روزه بزرگ‌ترین مجتمع پالایشی این کشور آمریکای جنوبی را برای احیای ظرفیت تقطیر خام آن آغاز خواهند کرد. حال با توجه به ترمیم رابطه ونزوئلا با آمریکا هر لحظه امکان پا پس کشیدن این کشور در صورت اعمال فشار از سوی کاخ سفید برای رابطه با ایران وجود دارد؛ بنابراین به نظر می‌رسد دولتمردان باید با احتساب چنین وضعیتی نسبت به گسترش رابطه خود با ونزوئلا اقدام کنند.

منبع: تجارت نیوز