به گزارش میمتالز، میر سامان پیشوائی رئیس سازمان ملی بهرهوری در همایش ملی تعالی سازمانی اظهار کرد: در برنامه ششم، هدف اقتصادی ۸ درصد است که در حوزه اشتغال ۳.۲ درصد هدفگذاری شده، ولی عملکرد ۰.۸ درصد است.
وی گفت: در حوزه سرمایهگذاری نیز هدفگذاری ۲۱.۵ درصد بوده که تنها ۰.۴ درصد از آن محقق شده است. این یعنی در رشد نهادهمحور شرایط مطلوب نیست. در مورد بهرهوری نیز ۲.۸ درصد رشد اقتصادی از بهرهوری مدنظر بوده که میزان تحقق آن تنها ۰.۴درصد بوده است. در مجموع میتوان گفت در هر سه بُعد رشد اقتصادی، رشد سرمایهگذاری و نیروی کار موفقیت چندانی نداشتهایم.
رئیس سازمان ملی بهرهوری افزود: در بخش صنعت نیز معادن و ارتباطات و اطلاعات، رشد خوبی در زمینه بهرهوری را شاهد بودهایم که ۳۰ درصد رشد بهرهوری متعلق به ict و در بخش معدن ۶.۲ درصد در سال ۱۴۰۰ بوده است. دو بخش ناموفق صنعتی نیز حوزه نفت و گاز بوده که با رشد ۶.۷- درصد همراه شده است. رشد منفی دیگر در حوزه ساختمان است که نشان میدهد این قسمت نیز در شرایط مطلوبی به سر نمیبرد.
وی خاطرنشان کرد: امروز بهرهوری در کشور صرفه اقتصادی ندارد؛ چون بهخاطر قیمتگذاری پایینتر از هزینه تولید، رقابت در کشور شکل نمیگیرد و به همین خاطر بهرهوری و نوآوری شکل نمیگیرد. ایران رتبه ۱۲۶ بین ۱۴۳ کشور برای همبستگی بین پرداخت و بهرهوری کسب کرده است چرا که در نظام جبران خدمات بهرهوری بهصرفه نیست و به همین خاطر دولت باید کاری کند که بهرهوری بهصرفه شود. نیاز نیست دولت بهرهوری را بهصورت مستقیم ارتقای داده و باید زیستبومی را ایجاد نموده تا بخشهای مختلف کشور بهصورت خودکار به سمت آن بروند.
پیشوائی تصریح کرد: نکته دیگر این است که در برنامه ششم توسعه احکام خوبی مانند بقیه قوانین موجود در کشور وجود دارد؛ ولی طبق گزارشها عمده اهداف بهخاطر ناتوانی در جاریسازی سیاست محقق نشده است و به همین خاطر برای حل این مشکل طراحی و پیادهسازی رگولاتوری مؤثر باید در دستور کار قرار بگیرد. تخصیص بودجه باید به بهرهوری متصل شود و این در حالی است که بیش از ۸۰درصد بودجه مربوط به جبران خدمت کارکنان است.
وی تأکید کرد: انتصاب، ارتقای و ابقای مدیران نیز باید به بهرهوری متصل شود که این موضوع نیز باید در برنامه هفتم اصلاح شود. موضوع دیگر بحث بهرهوری نیروی کار است که نقش مؤثری در ارتقای بهرهوری دارد. یکی از تهدیدهای جدی نسبت به نیروی انسانی این است که بهرهوری نیروی کارا ۴۵ سالگی در دنیا افزایش مییابد و سپس نزول میکند و این در حالی است که، چون در کشور ما جمعیت شاغل رو به پیرشدن است در این زمینه دچار چالش میشویم. این در حالی است که بسیاری از کشورها این موضوع را با پذیرش مهاجر حل میکنند که این اتفاق یعنی پیرشدن جمعیت شاغل در کشور ما نیز باید به نحوی حل شود.