ساکنان جدید ساختمان وزرا

به گزارش می‌متالز، انتخابات اتاق بازرگانی تهران در ماراتنی نفس‌گیر به سرانجام رسید انتخاباتی که مسیری پر پیچ و خم پیمود و در نهایت به پیروزی قاطع جریان حاکم بر اتاق ختم شد و هر ۴۰ کرسی ساختمان وزرا برای دومین بار به ائتلاف برای فردا رسید. دستاورد این انتخابات که با تشکیل جبهه واحد اپوزیسیون تحت عنوان اتاق شفاف، دو گانه‌ای مشابه انتخابات سراسری کشوری ساخته شد، حضور بیش از انتظار شرکت کنندگان و پرشور شدن انتخابات بود. اما بار دیگر اتاق در اختیار جریان حاکم قرار گرفت و اتحاد اپوزیسیون نیز کارگر نیافتاد. روز گذشته فعالان اقتصادی در سراسر کشور پای صندوق‌های رای رفتند تا برای چهارسال نمایندگان خود را راهی پارلمان اقتصاد کنند، اما مطابق هر دوره، هیاهوی انتخابات در پایتخت بیشتر است و رقابت‌های انتخاباتی تنگاتنگ‌تر. آنچه می‌خوانید روایتی از روز همه‌پرسی بخش‌خصوصی در تهران است.

اتاق قوی

ساعت ۸:۳۰ است و اتاق بازرگانی ایران میزبان وزیر صمت است تا آغاز رای‌گیری برای اتاق ۱۴۰۱ را اعلام کند. سید‌رضا فاطمی‌امین در این برنامه، ایجاد اتاق‌های قوی را به نفع کشور می‌داند. او که رئیس شورای‌عالی نظارت بر انتخابات دهمین دوره اتاق‌های سراسر کشور نیز هست، سازمان‌ها را بزرگ‌ترین ثروت یک کشور عنوان می‌کند که کار‌های اصلی را انجام می‌دهند. بر اساس اظهارات او حاکمیت تنها قاعده گذار، مسوول ایجاد زیرساخت‌ها و در نهایت نظارت است، پس ایجاد اتاقی قو‌ی به نفع کشور است. او شکل‌گرفتن همدلی و تعامل سازنده بین اتاق و وزارتخانه را طی یک سال‌اخیر، امیدوارکننده توصیف می‌کند که باید تداوم داشته باشد.

از طالقانی تا نمایشگاه

اما از ساختمان طالقانی به نمایشگاه بین‌المللی می‌رویم. ساعت ۹:۰۰ روز بیستم اسفند است. در نمایشگاه بین‌المللی تهران سالن A ۳۸، پشت یکی از پارکینگ‌های نمایشگاه و البته با فاصله نه‌چندان دور از ساختمان سازمان توسعه‌تجارت قرار است انتخابات اتاق بازرگانی تهران برگزار شود. پیاده‌روی در محوطه بزرگ و پیچ در پیچ نمایشگاه، گاهی برخی را به بیراهه می‌کشاند و مجبور می‌کند پیاده‌روی بیشتری کنند. نقل است که می‌گویند مرحوم عسگراولادی می‌گفته؛ بس که اینجا بی‌نظم و تو در تو است، اگر دست من بود می‌خریدمش. به هر حال اگر حتی آدرس سالن را بلد نباشید، می‌توانید از جمعیتی که از دور مشخص است، متوجه شوید که مقصد فعالان اقتصادی، امروز آنجاست. البته اگر راه را درست بروید و سر از جای دیگر در‌نیاورید.

پارکینگ تبلیغاتی

مسیر به گونه‌ای طراحی شده که ناگزیر باید از یکی از پارکینگ‌ها عبور کنیم تا به این جمعیت برسیم، اما ظاهرا خبر‌های مهم هم از پارکینگ می‌گذرد. چند دختر جوان که انگار عضو اتاق نیستند، با فاصله از هم ایستاده‌اند و یک جمله را از همه‌شان می‌شنویم: «سلام اومدید رای بدید؟» کنجکاوی خبرنگاری اجازه نمی‌دهد پاسخ منفی بدهیم و با پاسخ مثبت، لیستی از یک ائتلاف را به ما می‌دهند. دختر جوان دیگری که آن طرف‌تر ایستاده؛ لیست ندارد، ولی کارتی را که عکس یکی از کاندیدا‌ها روی آن است به ما می‌دهد و اصرار دارد هنگام رای‌دادن آن آقا را فراموش نکنیم.

رفقا و رقبا

کمی جلوتر میان جمعیت، چهره‌ها آشناتر می‌شود. جمع‌شان جمع است؛ رفقا و رقبا کلونی‌های کوچک تشکیل داده‌اند. در این تجمع چهره‌هایی نظیر مسعود خوانساری و ناصر ریاحی که دیگر کاندیدای این دوره نیستند نیز دیده می‌شوند. حتی رقبا هم به خوانساری سلام می‌دهند که نشان‌دهند فارغ از رقابت‌های انتخاباتی، آن‌ها با هم رفیق هستند. امیرحسین کاوه، حمید حسینی و محمدرضا بهزادیان به‌همراه مجید‌رضا حریری هم درمیان جمعیت مشغول به صحبتند؛ گاهی با رفقا و گاهی با رقبا. آفتاب بین ساعت ۱۰ تا ۱۱ قبل‌ازظهر، بیستم اسفند را به یک روز بهاری تبدیل کرده. دمای هوا هرچه هست در این محوطه به‌نظر ۲۴ درجه می‌رسد. سایبان‌های نمایشگاه بین‌المللی تهران، سایه درختانی است که قاعدتا این حجم از جمعیت را نمی‌توانند در خود جای دهند، به‌همین‌دلیل بیشتر افراد ایستاده‌اند زیر نور مستقیم آفتاب و البته بعضی‌ها هم عینک آفتابی‌شان را فراموش نکرده‌اند.

رصد کاغذ به‌دستان

در این میان مثل هر دوره، چند نفری کاغذ به‌دست ایستاده‌اند گوشه و کنار و اسامی کسانی که آمده‌اند رای بدهند را می‌نویسند. آن‌ها معمولا نمایندگان شخص یا ائتلاف هستند. برخی هم لیستی را از قبل آماده کرده‌اند و جلوی اسم کسانی که رای داده‌اند تیک می‌زنند.

تنور داغ انتخابات از بیرون

در حین ورود و خروج از آن تجمع، از کنار هرکسی رد می‌شویم صحبت از انتخابات است و ائتلاف‌ها و اسامی آشنا. شاید حتی نوعی تبلیغات لسانی. لابه لای درختان یک گاز پیک‌نیک هم روشن است و یک جوان مشغول قهوه درست‌کردن و تعارف به خودی‌هاست. نکته جالب آنکه حتی کسانی که با توجه به آیین‌نامه جدید نتوانسته‌اند به‌عنوان رای‌دهنده در انتخابات شرکت کنند هم در این جمع حضور دارند. شاید آمده‌اند تا تنور انتخابات را از بیرون داغ کنند.

سالن خلوت است

راه‌های ورودی به سالن اخذ رای هم خود ماجرایی عجیب است. از یک در وارد شدیم و بار بعد وقتی خواستیم از همان در وارد شویم، اجازه ندادند. این سردرگمی برای رای‌دهندگان هم وجود دارد. به هر حال شلوغی بیرون از سالن اخذ رای هیچ ارتباطی با داخل سالن ندارد. سالن در ساعات اولیه چندان شلوغ نیست. بعضی می‌گویند صندوق‌ها به نسبت رای‌دهندگان زیاد است. رای‌گیری با ۱۵۰ صندوق مکانیزه برگزار می‌شود. چند راهرو و در هر راهرو کریدور‌های کوچک به اندازه یک نفر و صندوق مکانیزه اخذ رای، ترکیبی است که در سالن شماره ۳۸ نمایشگاه بین‌المللی تهران دیده می‌شود. بعضی‌ها می‌گویند انتخاب اینجا با توجه به ترافیک تهران اصلا مناسب نبود. معمولا افراد حاضر نیستند کار و زندگی‌شان را تعطیل کنند و دو ساعت در ترافیک بمانند تا بیایند رای بدهند. حتی احتمال می‌دهند هرچه به سمت بعداز ظهر پیش بروند رای‌دهندگان کمتر می‌آیند. به هر حال زمان انتخابات تمدید شده‌است.

بیایید رای بدهید

البته برخی چهره‌های شاخص، رای خود را همان ابتدای کار داده‌اند و بیرون از سالن مشغول خوش‌وبش هستند. برخی هم بعد از رای‌دادن ایستاده‌اند تا اگر برای رای‌دهندگان همسو با جریان آن‌ها مشکلی پیش‌آمد، راهنمایی‌شان کنند. در این میان هر از گاهی با برخی از کاندیدا‌ها برمی‌خوریم که با دوستان خود تماس می‌گیرند و از آن‌ها می‌خواهند که زودتر بیایند و دوستانشان را هم برای رای‌دهی بیاورند. این تب و تاب انتخاباتی هرچهار سال‌تکرار می‌شود.

بالای یک میلیارد

باید حدود ۷۰ سال‌داشته باشد، جدا از جمعیت گوشه‌ای با مردی جوان‌تر حرف می‌زند. اگر بنا به قضاوت از روی ظاهر باشد از طبقه تجار سنتی بازار است: کت و شلوار خاکستری راه راه، با کلاهی بر سر. اسم روزنامه را می‌شنود، می‌گوید: درست آمدی، اقتصاد همین‌جا است، همه بالای یک‌میلیارد هستند، جواب می‌شنود بالای ۱۵‌میلیارد حاج‌آقا. می‌خندد. کارخانه کارتن‌سازی دارد.

ببخشید هاوانا نداشتم

چهره‌های شاخص که وارد می‌شوند معلوم می‌شود که شاخص هستند حتی اگر کسی نداند. وارد که می‌شوند جمعیت موجی آرام برمی دارد، بعضی برای سلام و علیک می‌روند، نگاه‌ها برمی‌گردد و وقتی یکی دو نگاه برگردد باقی هم ناخودآگاه دنبال نگاه را می‌گیرند و سر‌ها می‌چرخد و موج نرم ساخته می‌شود. در محیط غیررسمی و جماعتی که دور گود رای گیری جمع شده‌اند هم رفتار‌ها با فضای مصاحبه‌های رسمی چندان تفاوتی ندارد. با یکی از چهره‌های شاخص که حرف می‌زنی می‌گوید این انتخابات آرام‌تر از بقیه دوره‌ها بود و بحث را به مشروطیت و نقش اتاق بازرگانی در آن می‌کشاند. دیگری که شاید شوخ طبعی او همه پسند نباشد، قول می‌دهد خیلی زود اخبار داغی به خبرنگاران بدهد؛ کسی از او سیگار می‌خواهد، تعارف می‌کند، می‌شنود نه این سیگار را نمی‌کشم، جواب می‌دهد: شرمنده هاوانا نداشتم و دستش را برای دوستی بلند می‌کند و می‌پرسد: «چطوری رئیس؟ الان میام» و می‌رود.

صندلی و عصا

مردی با کت و شلوار فلانل و سبیل دودداده و عینک فوتوکرومیک روی صندلی چوبی خوش‌قواره‌ای کنار جمعیت نشسته است. وقتی به صندلی اشاره می‌شود، می‌گوید: مال دوستان است، داستانی ندارد. کسی می‌گوید سنت مرحوم عسگراولادی بود که روی صندلی می‌نشست؛ می‌خندد می‌گوید نه بابا، همین‌طوری نشستم. دو دقیقه بعد از روی صندلی بلندشده و به عصایش تکیه می‌زند. به‌راستی جای تاجر بزرگی، چون مرحوم اسدالله عسگراولادی در این دوره خالی است.

محافظه کار

مرد میانسالی است با ظاهری که هیچ نشانه‌ای از طبقه یا حرفه در خودش ندارد؛ می‌تواند معلم، کاسب، تولیدکننده، یا هر شغلی از طبقه فرهنگی-اقتصادی متوسط به بالا داشته باشد. می‌گوید: بیزینسم فولاد است، آخر زنجیره فولاد، پروداکت دارم. می‌گوید هر روز صبح «دنیای‌اقتصاد» را آنلاین می‌خواند، اما همیشه برایش سوال است که چرا سایت گزینه «می پسندم» دارد، ولی بخش «نظر مخاطب» ندارد. حرف زدنش هم مثل لباس پوشیدنش محافظه کارانه است و هیچ نشانه‌ای که متمایل به چه طیفی است در آن مشخص نمی‌شود. حرف‌های خیلی کلی می‌زند و جواب‌های بدون حاشیه می‌دهد؛ درحالی‌که سوال‌ها خیلی صراحت دارد؛ به اینکه باید همه با هم همکاری کنند و بداخلاقی را کنار بگذارند اشاره می‌کند و بعد برای یک نفر دست تکان می‌دهد و می‌رود.

عکس‌برداری از رای گیری

از بالای تپه کوتاهی در محوطه نمایشگاه مردی کراوات زده پیدا است؛ دوروبر خود را نگاه می‌کند انگار دنبال کسی می‌گردد. کسی صدا می‌زند و می‌خواهد از او عکس بگیرند؛ عکس را برای چه می‌خواهد؟ می‌گوید: جوری بگیر سالن رای گیری پیدا باشد، باید بروم نشان بدهم که آمده ام رای خودم را داده ام. به چه کسی؟ جواب نمی‌دهد. بازهم می‌پرسی جواب نمی‌دهد. قدم هایش را تند می‌کند و دور می‌شود.

اولین ادعای تقلب

اما یک اتفاق تکراری در ادامه روز می‌افتد. در حاشیه انتخابات، یکی از چهره‌های منتقد با ترک مراسم رای گیری امکان تقلب در انتخابات را مطرح می‌کند. او ادعا می‌کند کارت بازرگانی یک شخص به شخصی دیگر داده شده و او موفق شده‌است رای خود را ثبت کند. او این مساله را مصداق تخلف گسترده می‌داند و می‌گوید اتاق تهران از ۱۴‌هزار کارتی که به‌عنوان کارت بازرگانی صادر کرده‌است نزدیک به هزار فقره را نزد خود داشته است؛ او مدعی است برای نمونه کسی که برای تمدید کارت خود اقدام کرده ممکن است هنوز برای تحویل گرفتن آن مراجعه نکرده باشد و یک جریان می‌تواند از این کارت به نفع خود استفاده کرده باشد. او می‌گوید که این موضوع را رسانه‌ای خواهد کرد.

هر ۲ ساعت یک‌بار استعلام می‌گیریم

اما ابراهیم بهادرانی، رئیس انجمن نظارت بر انتخابات اتاق بازرگانی تهران در مصاحبه با «دنیای‌اقتصاد» درباره مشکل برخی از افراد در فرآیند رای گیری می‌گوید: برخی افراد در سیستم ثبت نام نکرده بودند و به دلیل ناآشنایی با این شیوه رای گیری، در سامانه قادر به‌ثبت رای نشدند؛ بنابراین شد که با همکاری انجمن نظارت بر انتخابات با استعلام ۲ ساعت یک‌بار مشخص شود که این افراد حائز شرایط هستند یا نه. او در توضیح می‌گوید: عمده این افراد فاقد شرایط اعطای رای هستند، اما برای آن‌ها که حق‌رای دارند با همکاری انجمن راهکاری اندیشیده خواهد شد.

گپ و گفت زیر آفتاب
در محوطه نه سایه‌بان پیدا می‌کنیم و نه جایی برای نشستن، اما همین شرایط، به ما اجازه می‌دهد با چند چهره گپ و گفت کوتاهی داشته باشیم

مسعود خوانساری: به‌نظر من، تفاوت چندانی میان انتخابات این دوره و دوره قبلی نیست. سال‌های گذشته نیز چند گروه در انتخابات شرکت کردند. امسال نیز دو گروه به‌طور جدی و برخی دیگر نیز به شکل انفرادی کاندیدای حضور در انتخابات شدند.

محمد‌مهدی رئیس‌زاده: به‌نظر من فضای انتخابات از صبح پرشور بوده‌است و تصور می‌کنم این فضا از ظهر به بعد، بهتر هم می‌شود. البته این نشان می‌دهد که فعالان اقتصادی انتظار بهبود فضای کشور را دارند.

علیرضا مناقبی: آنچه در این چند ساعت مشاهده کردیم آن است که همه کاندیدا‌ها باهم دوست هستند، اما ما پیش از شروع انتخابات دیدیم که برخی با برخی دیگر بداخلاقی کردند. بداخلاقی‌هایی از این قبیل برای بخش‌خصوصی بسیار بد است. نباید در روی هم اظهار همیاری کنیم و در پشت‌پرده مسائلی مطرح می‌شود که زیبنده بخش‌خصوصی کشور نیست. من به‌عنوان یک فعال بخش‌خصوصی می‌گویم اگر فردی قصد دارد از مبحثی ایراد بگیرد، باید به محکمه رسمی برود، نه اینکه در جایگاهی که طرف مقابل حضور ندارد، شروع به بدگویی کند. این بداخلاقی‌ها خاصیت انتخابات به‌خصوص در کشور ماست. متاسفانه من شوری که در سال‌های قبل در انتخابات وجود داشت را اکنون نمی‌بینم.

فریال مستوفی: فضای انتخابات فعلا تا این لحظه خوب بوده‌است، اما به دلیل وضعیت بد اقتصادی، انتظار نداریم که تعداد رای‌ها مانند اعضا افزایش یابد. مردم ناامید هستند. ما سعی کردیم افراد را امیدوار به شرکت در انتخابات کنیم تا افراد صالح واقعی انتخاب شوند، اما فکر نمی‌کنم تعداد رای دهنده‌ها بالا برود، به‌خصوص که با توجه به قوانین جدید، برخی از رای‌ها ازدست رفته‌است. ما امیدوار هستیم و دوست داریم افراد لایق و واقعی بتوانند به اتاق راه‌یابند.

سادینا آبایی: مردم آگاهانه‌تر به انتخابات نگاه می‌کنند، افراد بسیار کمی هستند که بدون شناخت کاندیدا‌ها رای دهند و همه واجدین رای دهی تنها به عملکرد افراد رای می‌دهند و نه حب و بغض. این مساله حسن این دوره از انتخابات است و همین که فعالان اقتصادی در این شرایط سخت تصمیم به شرکت در انتخابات گرفته اند، یعنی اینکه باید دانست آن‌ها به کیان بخش‌خصوصی اهمیت می‌دهند.

محمدرضا بهرامن: امسال با توجه به اینکه به‌نظر می‌آید افراد واجد شرایط رای‌گیری ۱۳‌هزارنفر هستند، هریک از این ۱۳‌هزار نفر شرایط و آرای مخصوص به خود را دارد. البته باید قبول کنیم حوزه انتخاباتی از مرکز شهر بسیار دور است و شرایط برای افرادی که حق‌رای دارند ممکن است چندان مهیا نباشد و همه افراد نتوانند در انتخابات شرکت کنند. امیدوارم هرکس که امکان رای دهی دارد، در این انتخابات شرکت کند.

مسعود دانشمند: به‌نظر می‌رسد فضای انتخاباتی این دوره نسبت به سال‌قبل، تا حدی بازتر شده و فرآیند انتخابات نیز ساده‌تر شده‌است. تعداد دستگاه‌هایی که در حال اخذ رای از واجدین شرایط هستند، به اندازه کافی است و هیچ‌یک از متقاضیان رای دادن، معطل نمی‌شوند. اگر کسی از پشت‌سر سیستم‌ها را دستکاری نکند، به‌نظر من فضای انتخابات سالم و پرشور است.

مهرداد اکبریان: فکر می‌کنم این انتخابات نسبت به انتخابات گذشته، در شرایط بهتری در حال بر گزاری است. مسائلی که در انتخابات گذشته می‌دیدیم و برخی از گروه‌ها، گروه رقیب را تخریب می‌کردند اکنون بسیار کمتر رخ‌داده است. دوستان عزیز ما کم‌کم به بلوغ جمعی می‌رسند و ایمان دارند اتاق بازرگانی بخشی است که تمام تفکر‌ها باید در آن حضور داشته باشند. به‌رغم اینکه در آخرین روز‌های ماه پایانی سال‌هستیم، اما حضور فعالان اقتصادی بسیار پرشور است. به‌نظرم نتیجه، ترکیبی از تمامی شرکت کننده‌ها خواهد بود و هیچ‌یک از ائتلاف‌ها نخواهند توانست تمامی اعضای ائتلاف خود را یک‌جا به اتاق بفرستند.

امیرحسین کاوه: روز‌های پایانی سال به‌عنوان زمان انتخابات تعیین‌شده و رای دهندگان به زحمت می‌افتند. ما خجالت می‌کشیدیم دوستان خود را به شرکت در انتخابات تشویق کنیم، زیرا روز‌های پایانی سال‌برای شرکت‌ها بسیار مهم هستند. استقبال از انتخابات هم خوب بود. امروز، روزی است که فعالان اقتصادی نشان‌دادند نسبت به آینده خود حساس هستند و مطالبه‌گری خود را کنار نگذاشتند. برای انتخابات این دوره دو لیست تشکیل شده‌است و هر دو لیست متشکل از اعضای فعال و کارآمد هستند. هریک از این دو لیست که رای بیاورد، موظف است از گروه دیگر، کارگروه تشکیل دهد تا فعالان اقتصادی دوشادوش هم به پاسخگویی و اثرگذاری برسند تا به انحصار نرسیم. ما در ائتلاف خود نباید بین کاندیدا‌های نیمه‌دولتی و دیگر کاندیدا‌ها تمایز قائل شویم، زیرا این افراد نیز جزو اقتصاد کشور محسوب می‌شوند.

مرتضی میری: به لحاظ اجتماعی و شرایط کشور انتظار داشتیم انتخابات اتاق در شرایط سردتری برگزار شود، اما این‌طور که معلوم است، استقبال از انتخابات بیشتر از آن چیزی بود که تصور می‌کردم. به‌نظر می‌رسد فعالان اقتصادی قصد دارند این نهاد مدنی را حفظ کنند و اجازه ندهند این نهاد مدنی هم به سرنوشت بقیه نهاد‌ها دچار شود. البته اینکه چه نتیجه‌ای حاصل شود، غیرقابل پیش‌بینی است، اما امیدوارم همه گروه‌ها و افراد پایبند به اخلاق باشند. هر ائتلافی رای آورد مطمئن است که گروه دیگر به کمکش می‌شتابد تا از فضای دو قطبی قبلی فاصله بگیریم. اتاق خانه بخش‌خصوصی است و باید بر نگهداری آن دفاع کنیم. اگر خصولتی‌ها اتاق را در اختیار خود بگیرند، اتاق از مفهوم خود تهی می‌شود و کارآیی نخواهد داشت.

محمدرضا نجفی منش: انتخابات امسال گرم‌تر به‌نظر می‌آید، چون گروه‌ها به‌معنای واقعی کلمه در حال رقابت هستند. همه سعی کردند افراد بیشتری راپای صندوق‌ها بکشانند و تصور می‌کنم بیش از دو‌برابر شرکت کننده‌های دوره پیش به‌کارزار انتخابات بیایند. رای‌دهندگان باید توجه کنند که به کدام‌یک از شرکت کننده‌ها رای می‌دهند تا کیان بخش‌خصوصی واقعی، حفظ شود.

منبع: دنیای اقتصاد