روی خوش فولادی‏‏‌ها به دلار

به گزارش می‌متالز، از آنجا که تمام محصولات زنجیره فولاد کشور از قیمت شمش فولاد تاثیر پذیرفته و نوسان می‌کنند، بنابراین کاهش قیمت تمام محصولات زنجیره فولاد و میلگرد طی هفته آینده چندان دور از انتظار نیست. اینکه کاهش قیمت محصولات مذکور تا کجا ادامه دار باشد، به میزان زیادی به افزایش تقاضا پس از ماه مبارک رمضان و بهبود صنایع پایین‌دست بستگی دارد. از این رو در این گزارش به بررسی شرکت‌های فولادی پرداخته و تاثیر افزایش نرخ دلار بر سودآوری این صنایع، در نظر گرفته شده است. با وجود خبر منفی منتشرشده، انتظار می‌رود، صادرات محصولات فولادی بهبود یابد و با توجه به افزایش قیمت ارز، رشد سودآوری این صنعت نیز بالاتر خواهد بود. با در نظر گرفتن نرخ ۴۰ هزار تومان برای دلار که معقول نیز به نظر می‌رسد، عمده شرکت‌های فولادی با نسبت قیمت به سود آینده نگر پایین‌تر از ۶ مواجه خواهند شد که نشان از ارزندگی این صنعت است.

فولادی‌ها در مسیر توسعه

صنعت فولاد یکی از صنایعی است که طی روز‌های اخیر مورد توجه سهامداران قرار گرفته است. این صنعت جزو اولین گروه‌های بورسی بود که به تقابل با ارز ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومانی پرداخت و پیش‌زمینه‌ای برای راه اندازی سامانه مبادله ارزی فراهم کرد. فولادی‌ها از جمله صنایعی هستند که در مسیر توسعه قدم برداشته و یکی از گزینه‌های جذاب برای سرمایه‌گذاری به شمار آمده و همواره بخشی از پرتفوی معامله گران را تشکیل می‌دهند. این صنعت طی سالیان اخیر با ریسک‌های فراوانی از قبیل قیمت‌گذاری محصولات و دخالت‌های دولتی دست‌وپنجه نرم کرده است. اما با عرضه محصولات فولادی در بورس‌کالا تا حدودی، شفافیت به بازار فولاد بازگشت. هرچند برخی از کارشناسان، بر این عقیده هستند که اعمال ضریب برای محصولات زنجیره فولادی در بورس‌کالا نیز به نوعی دخالت در قیمت‌گذاری است.

نگاهی به متغیر‌های فولادی

سه متغیر اصلی که در این صنعت نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌کنند، دلار، نرخ جهانی محصولات فولادی و نرخ گاز سوخت هستند. با توجه به اینکه در سال‌های ۱۴۰۰ و سال ۱۴۰۱ صنایع عمدتا با ثبات ارزی روبه‌رو بوده اند، موفق به ثبت رکورد‌های درآمدی بالایی نشده و با رشد درآمد ریالی قابل‌توجهی همراه نشدند. همچنین از آنجا که این صنعت جزو صنایع بزرگ بازار به شمار می‌آید، هرگونه عملکرد مالی ضعیف این صنعت، می‌تواند بازار سرمایه را با نوساناتی همراه کند.

علاوه بر دلار، نرخ‌های جهانی زنجیره فولاد نیز بر این صنعت اثر قابل‌توجهی داشته و طی دوسال اخیر قیمت‌های جهانی با افت قابل‌توجهی همراه شدند. از آنجا که مقصد صادراتی صنعت فولاد کشور، شرق آسیا و به‌خصوص چین است، هرگونه افزایش امید به بهبود در اقتصاد اژد‌های زرد می‌تواند شرایط فولادی‌ها را بهبود بخشد. پس از بازگشایی‌ها در چین و پایان سیاست کووید صفر، می‌توان امید داشت که قیمت‌های جهانی کمی متعادل شده و در صورت کم شدن ریسک افزایش نرخ بهره در اقتصاد‌های بزرگ، پتانسیل آن وجود دارد تا دوباره قیمت دارایی‌های پایه، قله‌های جدیدی را فتح کنند.

نرخ گاز سوخت نیز می‌تواند یکی از ریسک‌های مهم این صنعت به شمار آید که هر ساله با تصویب بودجه دولت، حواشی جدیدی برای فولادی‌ها ایجاد می‌کند. نرخ حامل‌های انرژی از آن جهت قابل‌توجه است که عمده شرکت‌های فولادی به روش احیای مستقیم در واحد‌های فولادی اقدام به تولید آهن اسفنجی می‌کنند. این روش تولید، بسیار انرژی‌بر بوده و فقط در کشور‌هایی که گاز ارزان تری در اختیار صنایع می‌گذارند، کاربرد دارد. سال گذشته دولت، در لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ پیشنهاد نرخ بالایی را برای صنایع ارائه کرد که در نهایت التهابات زیادی را متوجه بورس تهران کرد و نااطمینانی‌ها را افزایش داد. اما در نهایت تعیین نرخ انرژی به دولت واگذار شد و کارشناسان انتظار دارند، دولت در تعیین نرخ حامل‌های انرژی، تجدیدنظر کرده و قیمت‌های مناسبی را ارائه دهد. هرچند با وجود افزایش نرخ دلار موثر بر شرکت‌ها، تاثیر منفی نرخ حامل‌های انرژی بر سودآوری شرکت‌ها تا حدودی پوشش داده شد.

عملکرد فولادی در سالی که گذشت

عمده شرکت‌های فولادی طی سال گذشته با رشد میزان فروش همراه شدند، به طوری که میزان فروش فولاد ارفع با ۳۱ درصد رشد همراه شده است. علاوه بر این، میزان فروش «فجهان» ۱۸ درصد افزایش یافته است. در این میان، فولاد سبزوار با افت ۲۱ درصدی میزان فروش محصولات همراه شده است. علاوه بر این، فولاد ارفع در صدر رشد درآمد ریالی قرار داشته و فروش آن، ۴۱ درصد افزایش یافته است. عمده دلیل این افزایش، رشد مقدار فروش بوده؛ چرا که نرخ محصولات این شرکت به طور متوسط، ۸ درصد افزایش یافته است. علاوه بر این، نگاهی به رشد نرخ متوسط فروش محصولات شرکت‌های فولادی نیز نشان می‌دهد که طی ۱۲ ماه اخیر، رشد نرخ فروش محصولات فولادی نتوانسته است از مرز ۳۵ درصد عبور کند. دلیل این امر، عمدتا ثبات نسبی نرخ دلار و افت قابل‌توجه قیمت‌های جهانی بوده است.

فولادی‌ها در اسفند

شرکت‌های فولادی طی سال گذشته، اوضاع بسیار خوبی را تجربه نکردند و عمده شرکت‌های این صنعت با افت حاشیه سود همراه شدند. با این حال در اسفندماه، همزمان با رقابت بالا در بورس‌کالا و افزایش نرخ فروش ناشی از افزایش نرخ دلار موثر بر شرکت‌ها، فولادی‌ها اسفندماه خوبی را تجربه کردند، به طوری که عمده شرکت‌های بزرگ، در اسفند با رشد بیش از ۴۰ درصدی نسبت به میانگین سال قبل به لحاظ درآمد عملیاتی مواجه شدند. مجتمع جهان فولاد سیرجان، رشدی نزدیک به ۱۰۰ درصد، فولاد خوزستان، فولاد ارفع، فولاد کاوه و فولادمبارکه با رشد بیش از ۴۰ درصد نسبت به میانگین سال قبل همراه شدند.

نگاهی به حاشیه سود فولادی‌ها

نگاهی به حاشیه سود ۱۲ ماهه تابستان و پاییز فولادی‌ها نشان می‌دهد که طی دو فصل مذکور، عمده شرکت‌های این صنعت، با افت حاشیه سود ناخالص همراه بوده اند که دلیل اصلی آن افت قیمت‌های فروش، همزمان با افزایش تورم و بهای تمام شده محصولات بوده است.

اما روند حاشیه سود فولادی‌ها طی ۱۰ سال اخیر، روی دیگر متغیر سودآوری این صنعت را نشان می‌دهد. به‌رغم اینکه حاشیه سود این صنعت اوایل دهه ۹۰ شمسی رو به کاهش بوده، از سال ۹۴ روند صعودی حاشیه سود شروع شده و تاکنون ادامه دار بوده است. افت حاشیه سود در سال‌های ۹۲ تا ۹۴، به دلیل تحریم‌های شدید آن دوره و حاکم شدن فضای رکود بر بازار سرمایه بوده است. پس از رفع تحریم‌ها از سال ۹۴ و همچنین بهبود تقاضا در داخل با توجه به افزایش درآمد‌های دولت، حاشیه سود فولادی رو به بهبود بوده و تا زمان خروج آمریکا از برجام به روند صعودی خود ادامه داده است. پس از سال ۹۷ و رونق چشمگیر بازار‌های جهانی دوباره صنعت فولاد، شاهد رونق بسیار خوبی بود؛ به طوری که روند حاشیه سود صنعت فولاد در سال ۹۹ به اوج خود رسید. اکنون نیز با در نظر گرفتن افزایش نرخ دلار و بهبود صادرات محصولات زنجیره فولاد کشور امید است تا دوباره صنعت فولاد به روز‌های پررونق خود بازگردد.

ارزش‌گذاری نسبی صنعت فولاد

با توجه به اینکه دلار مهم‌ترین متغیر محرک در صنعت فولاد است، بررسی‌ها از آینده سودآوری صنعت فولاد در سال ۱۴۰۲ نشان می‌دهد که در صورت تثبیت نرخ دلار موثر شرکت‌ها بر سطح ۳۵ هزار تومان ضریب قیمت به سود آینده نگر شرکت‌های فولادی اغلب بسیار بالاتر از محدوده نرمال شده و با قیمت‌های فعلی، ارزندگی فولادساز‌های بورسی تحت‌تاثیر قرار می‌گیرد. در صورتی که دلار موثر، به سطح ۴۰ هزار تومان افزایش یابد، وضعیت ارزندگی نماد‌های فولادی مثبت بوده و پتناسیل بالاتری برای رشد خواهند داشت. همچنین در صورتی که مفروضات سهامداران برای نرخ دلار به ۴۵ هزار تومان افزایش یابد، می‌توان گفت ارزندگی این صنعت، بسیار بالا بوده و پتانسیل برای رشد افزایش خواهد یافت.

در صورتی که به‌طور متوسط، بدون در نظر گرفتن سناریوی بدبینانه و بسیار خوش‌بینانه، نرخ دلار موثر، ۴۰ هزار تومان مفروض قرار گیرد، پایین‌ترین ضریب قیمت به سود آینده نگر مربوط به نماد «فولاد» بوده که زیر محدوده ۴ واحد است. پس از آن عمده فولادی ها، ضریب قیمت به سود پایین‌تر از ۶ خواهند داشت. با توجه به اینکه براساس سطح ریسک و نرخ رشد شرکت‌ها می‌توان به آن‌ها P/ E بالایی را نسبت داد، صنعت فولاد با رشد سودآوری بالای ۶۰ درصد در سال آینده می‌تواند بازدهی مناسبی را نصیب سهامداران خود کند.

منبع: دنیای اقتصاد