به گزارش میمتالز، فولادسازان بین ۷ تا ۹ درصد از انتشار سالانه کربن جهانی را به خود اختصاص میدهند. کارخانه فولاد سالزگیتر به تنهایی حدود ۱ درصد از کل انتشار آلایندههای آلمان را تشکیل میدهد. گفته میشود اگر انتشار این صنعت بهشدت کاهش نیابد، دستیابی به هدف صفر جهانی امکانپذیر نخواهد بود.
خبر خوب این است که تقاضای جهانی برای فولاد سبز در حال افزایش است. مصرف کنندگان جهان ثروتمند به طور فزایندهای از تولیدکنندگان انتظار دارند که برای کاهش انتشار کربن تلاش کنند. بنابراین، سازندگان خودروها، لوازم خانگی و سایر محصولاتی که از فولاد استفاده میکنند، به طور جدی به دنبال راههایی برای کربن زدایی زنجیرههای تامین خود بودهاند و مایل به پرداخت هزینه اضافی برای مواد کم آلاینده هستند.
قانون کاهش تورم آمریکا، یک قانون آب و هوای بزرگ که سال گذشته تصویب شد، اعتبار مالیاتی تولید ۳ دلار برای هر کیلوگرم هیدروژن ارائه میدهد، همچنین از انرژیهای تجدیدپذیر پشتیبانی میکند. به گفته مورگان استنلی، بانک، دولتهای اروپا بخشی از هزینه تجهیزات جدید شرکتهای فولادی خود را پرداخت میکنند که در صورت جایگزینی تمام کورههای بلند قاره به ۱۳۰ میلیارد دلار میرسد.
فولادسازان اروپایی یک انگیزه قوی دیگر برای کربن زدایی دارند. تحت سیستم تجارت انتشار گازهای گلخانهای اتحادیه اروپا، در حال حاضر ۸۰ درصد از مجوزهای خود را برای انتشار CO۲ به صورت رایگان دریافت میکنند تا بتوانند با تولیدکنندگان سنتی فولاد در مکانهایی مانند چین و هند رقابت کنند. در طول ده سال آینده، اتحادیه اروپا این موارد رایگان را حذف خواهد کرد و تعرفه کربن بر واردات فولاد سنتی را جایگزین آنها خواهد کرد. مورگان استنلی محاسبه میکند که اگر فولادسازان اتحادیه اروپا در همان متد تولید سنتی بمانند، سود آنها تا ۷۰ درصد کاهش مییابد. اگر سایر فولادسازان از این روند پیروی کنند، این یک انقلاب صنعتی خواهد بود.
منبع: ایفنا