به گزارش میمتالز، این یک تحول طبیعی برای شرکتهای نفتی است، چراکه بر خلاف شبکههای شارژ و مزارع بادی که در آنها هیچ مهارتی ندارند، در پمپاژ زیرسطحی و سیالات مهارت دارند. فشار بازار لیتیوم طوری است که تولیدکنندگان از اکسون و شورون در ایالات متحده گرفته تا Equinor و BP در اروپا تلاش میکنند تا در بحبوحه تلاشهای جهانی برای مهار انتشار گازهای گلخانهای و انتقال از سوختهای فسیلی به انرژی پاکتر، سودآور باقی بمانند.
اما فعالیت شرکتهای نفتی تا به امروز سفتهبازانه بوده است، که شامل بخش کوچکی از سرمایهای است که هر ساله صرف تولید سوختهای فسیلی میشود و محدود به خرید حقوق منابع احتمالی لیتیوم، گرفتن سهام اقلیت در شرکتهای لیتیوم از طریق تسلیحات مخاطرهآمیز و صدور مجوز فناوری استخراج است. به گفته دو نفر از افراد آشنا، اکسون موبیل اخیراً بیش از ۱۰۰ میلیون دلار پول نقد برای به دست آوردن آب نمک میادین نفتی حاوی لیتیوم در منطقه اسماکاور آرکانزاس پرداخت کرده است.
رشد عرضه لیتیوم در سالهای اخیر ناشی از افزایش منابع استرالیا و چین بوده است. با این حال، سهم آتی آب نمک و مشارکت شرکتهای بزرگ نفتی، به توسعه تجاری استخراج مستقیم لیتیوم (DLE) بستگی دارد.
در حال حاضر، لیتیوم موجود در آب نمک زیر زمینهای پوشیده از نمک، در آمریکای جنوبی از طریق حوضچههای تبخیری استخراج میشود که در واقع هر عنصر غیر از لیتیوم را از بین میبرد. سرمایه گذاران استخراج و پردازش لیتیوم ایالات متحده واجد شرایط دریافت یارانههای موجود در قانون کاهش تورم مصوب سال گذشته خواهند بود. برخی از کارشناسان داخلی پیشبینی میکنند که در اوایل فعالیتهای مرحلهای میتواند راه را برای جهش بزرگتر به سمت تولید قابل توجه این فلز باتری هموار کند.
منبع: ایفنا