استخراج فلزات معدنی کمیاب از اعماق دریا

به گزارش میمتالز، همه اینها به معنای باتریها و تعداد زیادی از آنها است، هم برای به حرکت درآوردن ماشینها و هم برای ذخیره انرژی از نیروگاههای تجدیدپذیر. تقاضا برای مواد معدنی که این باتریها از آن ساخته میشوند، به ویژه نیکل که کمبود دارد، در حال افزایش است. این عنصر در کاتد باتریهای خودروهای الکتریکی با کارایی بالا برای افزایش ظرفیت و کاهش وزن آن استفاده میشود. آژانس بین المللی انرژی IEA محاسبه میکند که اگر بخواهد به اهداف کربنزدایی خود دست یابد، جهان تا سال ۲۰۴۰ باید سالانه ۴۸ میلیون تن از این ماده را تولید کند که حدود ۱۹ برابر بیشتر از آنچه امروز مدیریت میکند، است. در طول پنج سال گذشته، بخش عمدهای از رشد تقاضا توسط اندونزی تامین شده است، که جنگلهای بارانی را برای به دست آوردن سنگ معدن زیر بولدوزر برده است. به گفته cru، یک شرکت تحقیقاتی فلزات، در سال ۲۰۱۷، این کشور تنها ۱۷ درصد از نیکل جهان را تولید کرد و امروز مسئول ۵۴ درصد یا ۱.۶ میلیون تن در سال است و این تعداد همچنان در حال افزایش است. این کشور ۸۵ درصد از رشد تولید جهانی را از هم اکنون تا سال ۲۰۲۷ به خود اختصاص خواهد داد و با افزایش تولید نیکل، انتظار میرود اندونزی به عنوان عامل اصلی جنگل زدایی مطرح شود. اما یک جایگزین وجود دارد. تکهای از بستر اقیانوس آرام به نام منطقه کلاریون-کلیپرتون (ccz) با تریلیونها توده نیکل، کبالت، منگنز و مس پر شده است که همگی مورد توجه باتری سازان هستند. در مجموع این منطقه به تنهایی ۳۴۰ میلیون تن نیکل دارد که بیش از سه برابر تخمین سازمان زمین شناسی ایالات متحده از ذخایر زمینی جهان است. از چندین جنبه، استخراج از بستر دریا نسبت به استخراج معدن در اندونزی سازگاری بیشتری با محیط زیست دارد. محیط سخت در اعماق دریا به این معنی است که زندگی بسیار متنوع چندان فراوان نیست. گفته میشود به ازای هر تن نیکل استخراج شده، حدود ۱۳ کیلوگرم زیست توده از بین میرود، درحالیکه هر تن استخراج شده در سولاوسی به تنهایی حدود ۴۵۰ کیلوگرم گیاه را از بین میبرد، به علاوه مقدار ناشناخته زیست توده حیوانی. دلایل زیست محیطی دیگری برای استخراج از بستر دریا وجود دارد. گرههای فلزی حاوی غلظت بسیار بالاتری از فلز نسبت به رسوبات روی زمین هستند، که به این معنی است که انرژی کمتری برای پردازش آنها مورد نیاز است. پردازش گرهها به فلزات مفید حدود ۴۰ درصد کمتر از گازهای گلخانهای تولید میکند. اگر بتوان گرههای اقیانوس را با قیمتی مقرون به صرفه به بازار آورد، حجم انبوه فلز موجود ممکن است فشار بر جنگلهای اندونزی را کاهش دهد و بعید است که چنین استدلالهایی برای مدت طولانی تئوری باقی بمانند. منبع: ایفنا