به گزارش میمتالز، در این خصوص تجربه چین و استفاده از فرصت صنعتی شدن برای کاهش فقر گویای این حقیقت است که از سال ۱۹۴۹، چین فعالانه به دنبال مسیر صنعتیسازی مناسب با شرایط ملی خود بوده و پس از سال ۱۹۷۸ توسعه صنعتی این کشور سهم بزرگی در بهبود رفاه فقرا و ایجاد معجزه کاهش فقر داشته است. توجه به جامعه کشاورزی و فاقد تخصصهای بالا از جمله نکات قابلتوجه در برنامه ریزی صنعتی شدن چین بوده است، بهطوری که در مرحله اول صنعتیشدن که صنایع سنگین در اولویت برنامههای صنعتی قرار داشتند و هنوز نظام تصمیمگیری بهصورت متمرکز بود، رشد صنعتی و به تبع آن، رشد اقتصادی تاثیر چندانی بر کاهش فقر نداشت؛ هرچند در ایجاد سیستم صنعتی مدرن و انباشت دانش صنعتی، مهارتها و تجربه نقش حیاتی ایفا کرد.
روند کاهش فقر در چین از سال ۱۹۷۸ که یک سیستم اقتصاد بازار سوسیالیستی ایجاد شد و صنعتی شدن چین به رهبری صنایع کارگربر به طور جامع افزایش یافت و صنایع سبک و سنگین به طور متعادل توسعه یافتند، آغاز شد و البته تداوم این روند نیز مدیون ادغام عمیق چین در اقتصاد جهانی از سال ۲۰۰۲ بوده است. از سال ۲۰۰۲ به بعد صنایع سرمایهبر و فناوریبر بهسرعت توسعه یافتند و صنایع سنگین نیز رشد خود را دوباره تسریع کردند و به بیان دیگر حالت رشد از عاملمحوری به نوآوریمحور تبدیل شد.
- موضوع اشتغال و کسب درآمد کافی در روند کاهش فقر فاکتوری کلیدی محسوب میشود. در همین راستا توجه به وضعیت موجود ساختار و مختصات بازار کار از حیث سطوح دانش و مهارت فعالان و افراد جویای کار، نقش بسیار مهمی در پذیرش الگوی صنعتی شدن و به تبع آن کاهش فقر ناشی از بیکاری ایفا میکند.
منبع: دنیای اقتصاد