به گزارش میمتالز، تحلیلگران افزایش صادرات فولاد از چین طی سال جاری را به عنوان اختلال در بازارهای جهانی معرفی میکنند. تومیو شیدا از جمله تحلیلگران شاخص نیکی در اینباره نوشت: صادرات فولاد چین در سال ۲۰۲۳ به سطحی رسید که میتواند بازارهای بینالمللی را مختل کند. چینیها در سال ۲۰۲۳ حدود ۹۰ میلیون تن محصولات فولادی به کشورهای مختلف از جمله آسیا صادر کردهاند. موسسه اطلاعاتی GMK مدعی شد صادرات محصولات فولادی چین در سال ۲۰۲۳ نسبت به سال قبل ۳۵.۶ درصد افزایش یافته است. دادههای آماری نشان میدهد چینیها جنوب شرقی آسیا را به عنوان یکی از مقاصد صادراتی خود انتخاب کردهاند و صادرات فولاد به کشورهای این منطقه را به خصوص در سال جاری افزایش دادهاند.
فولادسازان چینی تنها در سپتامبر ۲۰۲۳ صادرات محصولات فولادی به تایلند و مالزی را نسبت به مدت مشابه سال قبل به ترتیب ۶۰ و ۸۰ درصد افزایش دادهاند. ضمناینکه در این بازه زمانی صادرات محصولات فولادی به ویتنام ۴ برابر شد. اندونزی تا کنون با اقدامات مختلف به خصوص محدودیتهای ایجاد شده توسط انجمن فولاد اندونزی موفق به کنترل واردات فولاد از چین شده است، ولی حتی ژاپن نیز از صادرات گسترده محصولات فولادی از چین بی نصیب نماند. به تعبیر تومیو شیدا صادرات محصولات فولادی از چین به سمت این کشورها با اختلال گسترده در بازارهای جهانی همراه بوده است. اگرچه فولادسازان چینی در سال جاری با مشکلات متعددی به ویژه کاهش حاشیه سود مواجه بودند، ولی مازاد تولید در کنار ارزش پایین یوآن دلیلی شد تا چینیها در بازار محصولات فولادی اختلال ایجاد کنند. ترکیه برای پیشگیری از بروز مشکلات احتمالی در این زمینه پیشگیری کرد قوانین وارداتی جدیدی اعمال کرد.
ترکیه به تازگی عوارض ضد دامپینگ برای فولاد نورد گرم اعمال کرد، این عوارض محصولات کشورهای چین، هند، روسیه و ژاپن را هدف قرار میدهد. فولادسازان ترکیه در طول ۱۰ ماه ابتدایی سال ۲۰۲۳ بیش از ۳۰ میلیون تن فولاد تولید کردهاند. تولیدآنها در سال جاری نسبت به مدت مشابه سال قبل افزایش یافته است. با این حال افزایش تعرفه برق و گاز برای فولادسازان این کشور باعث شده تا بازارهای داخلی توسط فولاد صادراتی چین مورد خطر قرار بگیرد.
افزایش صادرات فولاد از چین برای بازارهای صادراتی ایران نیز به عنوان یک خطر محسوب میشود. آغاز تنش در خاورمیانه از اواسط مهرماه بازارهای صادراتی ایران را راکد کرد. فولادسازان ایرانی اگرچه در سال ۱۴۰۲ فولاد بیشتری تولید کردهاند، ولی رکود حاکم بر مقاصد صادراتی به یک معضل بزرگ تبدیل شده است.