فولادسازان اروپایی در خطر از دست دادن اهداف آب و هوایی

به گزارش می‌متالز، آریا، یک سازمان تحقیقاتی غیرانتفاعی، می‌گوید که از سال ۲۰۲۲، کمیسیون اروپا بیش از ۸ میلیارد یورو به برخی از بزرگترین تولیدکنندگان بلوک برای حمایت از سرمایه‌گذاری در تولید کم‌مصرف کربن موافقت کرده است. به گزارش فولاد ایران، ArcelorMittal، دومین تولیدکننده بزرگ فولاد جهان و بزرگترین تولیدکننده اروپا، ۳ میلیارد یورو یارانه برای پروژه‌های کربن زدایی برای حذف تدریجی استفاده از زغال سنگ به نفع گاز طبیعی و در نهایت هیدروژن دریافت کرده است. Thyssenkrupp، شرکت صنعتی آلمانی، ۲ میلیارد یورو یارانه دریافت کرده است، در حالی که سایر گروه‌ها مانند Salzgitter یک میلیارد یورو دریافت کرده اند. تاتا استیل ۵۰۰ میلیون پوند از حمایت دولتی بریتانیا را به عنوان بخشی از توافق برای سرمایه‌گذاری ۷۰۰ میلیون پوندی از پول خود دریافت کرده است.

علیرغم این یارانه ها، گروه‌های تحقیقاتی آب و هوا می‌گویند فولادسازان اروپایی هنوز در مسیر دستیابی به اهداف کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای مبتنی بر علم نیستند و آنها را قادر می‌سازد تا گرمایش جهانی را تا ۱.۵ درجه بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن، همانطور که در توافقنامه آب و هوایی پاریس در سال ۲۰۱۵ تعیین شده است، محدود کنند.

ویکی سینز، از اتحادیه جهانی معیار که پیشرفت شرکت‌ها را در زمینه ارزیابی می‌کند، گفت: «گروه‌های فولادی اهداف کاملاً بلندپروازانه‌ای تعیین کرده‌اند، اما اگر به عملکرد آنها در این مقطع زمانی نگاه کنیم، آنها به این اهداف نخواهند رسید. اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد تحقیقات WBA نشان داد که شدت انتشار کربن، که میزان انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را نسبت به خروجی اندازه‌گیری می‌کند، از شرکت‌های صنایع سنگین مانند فولاد، باید سه برابر سریع‌تر از نرخ فعلی در پنج سال آینده کاهش یابد تا با خط سیر ۱.۵ درجه سانتی‌گراد هماهنگ شود.

Rachna Mehta، تحلیلگر اصلی فولاد و مواد خام در ارائه دهنده داده Wood Mackenzie گفت: «حقیقت این است که ما بیشتر در مسیر گرمایش ۲.۵ درجه سانتیگراد هستیم. خارج از تولید برق، بخش آهن و فولاد بزرگترین تولیدکننده صنعتی دی اکسید کربن است. طبق گزارش انجمن جهانی فولاد، فولاد به تنهایی ۷ تا ۹ درصد از انتشار مستقیم سوخت‌های فسیلی را تشکیل می‌دهد. وود مکنزی تخمین می‌زند که کربن زدایی از صنایع جهانی آهن و فولاد تا سال ۲۰۵۰ حدود ۱.۴ تریلیون دلار هزینه خواهد داشت.

بیشتر گروه‌های فولاد اروپایی در حال سرمایه‌گذاری در کوره‌های قوس الکتریکی هستند که فولاد بازیافتی را ذوب کرده و کسری از CO۲ کوره‌های بلند سنتی را منتشر می‌کند. با این حال، برای رسیدن به انتشار خالص صفر، صنعت در حال استفاده از نیروگاه‌های «آهن اسفنجی یا آهن احیای مستقیم» DRI در ترکیب با کوره‌های قوس الکتریکی است. کارخانه‌های DRI از گاز طبیعی و هیدروژن سبز بالقوه استفاده می‌کنند که در حال حاضر در مقیاس در دسترس نیست. محصول میانی، آهن اسفنجی، سپس در کوره قوس الکتریکی به فولاد خام تبدیل می‌شود.

فعالان آب و هوایی علاوه بر انتقاد از پیشرفت آهسته فولادسازان، می‌گویند که شفافیت نیز وجود ندارد، که تعیین میزان هزینه صرف شده برای تحقیق و توسعه جایگزین‌های کم کربن را دشوار می‌کند. SteelWatch، یک گروه کمپین که سال گذشته برای اعمال فشار بر صنعت برای کربن زدایی در راستای توافق پاریس راه اندازی شد، استدلال می‌کند که ArcelorMittal به طور خاص باید با توجه به موقعیت پیشرو خود، کار‌های بیشتری انجام دهد. این شرکت از این شرکت خواسته است تا اهداف آب و هوایی بلندپروازانه‌تری را در سطح جهانی اتخاذ کند، ضرب‌الاجل‌های روشنی برای پایان دادن به استفاده از زغال‌سنگ و گاز در فعالیت‌های خود تعیین کند و بیشتر از سود خود را به کربن‌زدایی اختصاص دهد.

تاتا استیل در بریتانیا، که قصد دارد یک کوره قوس الکتریکی در سایت اصلی خود در پورت تالبوت در ولز بسازد، گفت که می‌خواهد اهداف مبتنی بر علم ایجاد کند. تجزیه و تحلیل آن نشان می‌دهد که این شرکت "از طریق تحویل انتقال خود به EAF یا کوره‌های قوس الکتریکی، به یک هدف مبتنی بر علم دست خواهد یافت".

آدولفو آیلو، معاون مدیر کل یوروفر، نهاد تجاری صنعت فولاد اروپا، از شرکت‌های منطقه دفاع کرد و گفت که آنها "جاه طلب ترین" در تلاش برای کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در مقایسه با شرکت‌های ایالات متحده و آسیا بوده اند. به گفته او، شرکت‌های اروپایی پروژه‌های انتقال سبز را در سال ۲۰۲۱ پیشنهاد کرده بودند -، اما چندین سال طول کشید تا تأییدیه نظارتی تضمین شود. وی افزود: با توجه به اینکه موفقیت بیشتر پروژه‌ها به در دسترس بودن و قیمت برق سبز و هیدروژن سبز بستگی دارد، نمی‌توان انتظار داشت که بخش اروپایی به تنهایی عمل کند.

منبع: ایفنا