پشت واردات ورق‌های پوشش‌دار کیست؟

‌می‌متالز - از سال گذشته تاکنون شاهد افزایش بی‌رویه واردات ورق‌های پوشش‌دار (شامل گالوالوم، قلع‌اندود، رنگی و گالوانیزه) به کشور بوده‌ایم؛ وارداتی که می‌تواند پرسش‌های بسیاری را ایجاد کند که با وجود ظرفیت تولید این ورق‌ها در داخل کشور و نبود تقاضای بالا، این واردات چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟

به گزارش می‌متالز، بر اساس آمار سال ۱۴۰۲ واردات ورق‌های پوشش‌دار و گالوانیزه با جهشی ۴۲ درصدی همراه شده، این در حالی است که از ۴ میلیون و ۵۷۰ هزار تن ظرفیت نصب‌شده تولید این ورق‌ها در کشور در سال ۱۴۰۲، تنها به اندازه یک میلیون و ۶۲۸ هزار تن تولید، ثبت شده است، به عبارتی این واحد‌ها تنها با ۳۶ درصد ظرفیت خود مشغول به کار بوده‌اند و حدود دوم‌سوم ظرفیت تولید آنها معادل ۶۴ درصد خالی باقی مانده است. همچنین این موضوع را نیز باید در نظر گرفت که حدود نیمی از عرضه‌های ورق گالوانیزه در بازار داخلی بدون تقاضا باقی مانده است؛ بنابراین در چنین شرایطی واردات ورق‌های پوشش‌دار چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟

لازم به یادآوری است که واردات ورق گالوانیزه و پوشش‌دار کشور در سال ۱۴۰۲، به بالاترین میزان خود در هفت سال گذشته رسیده است. همچنین باید یادآور شد که ۸۸ درصد ورق گالوانیزه وارداتی ایران در سال گذشته از کشور چین بوده است.

این واردات آن‌چنان کارخانه‌های تولید ورق‌های گالوانیزه و پوشش‌دار را در تنگنا قرار داده که «سیدرسول خلیفه‌سلطانی» دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، طی نامه‌ای به معاون معادن و فرآوری مواد وزارت صنعت، معدن و تجارت، ضمن اشاره به چالش‌های کارخانه‌های تولیدکننده ورق سرد و گالوانیزه، خواستار محدودسازی واردات این ورق‌ها شده است. وی در این نامه استدلال کرده که در چنین شرایط خطیری، اختصاص ارز برای واردات این ورق‌های فولادی که تولید داخلی مازاد بر نیاز دارد، نه تنها هیچ توجیهی ندارد، بلکه موجب تضعیف تولید داخلی و هدررفت سرمایه‌گذاری‌های کشور می‌شود.

واردات کار کیست؟

نکته حائز اهمیت آن است که بخش قابل‌توجهی از این واردات ورق‌های پوشش‌دار را شرکت‌های خودروسازی به خود اختصاص داده‌اند؛ این در حالی است که در سه ماهه نخست سال جاری، ۵۸ درصد حجم عرضه‌های ورق گالوانیزه در بورس کالا، متقاضی نداشته است، ولی کماکان شاهد واردات این ورق‌ها به داخل کشور هستیم. همچنین عرضه ورق‌های پوشش‌دار در بورس کالا در سال ۱۴۰۲ به میزان یک میلیون و ۲۳۶ هزار و ۷۰۰ تن بوده که تنها ۶۶۲ هزار و ۴۵۰ تن آن مورد معامله قرار گرفته است یعنی فقط ۵۴ درصد از حجم عرضه‌ها معامله شده است. بدون شک تداوم این روند وارداتی، آسیب جبران‌ناپذیری به واحد‌های تولیدی ورق گالوانیزه و میزان اشتغال‌زایی آنها وارد خواهد کرد، در حدی که امکان تعطیلی این واحد‌ها نیز قابل پیش‌بینی خواهد بود.