لیتیوم نفتی‌ها

به گزارش می‌متالز به نقل از northernminer، اکسون موبیل که در یک پروژه آزمایشی مقداری لیتیوم تولید کرده است، ماه گذشته قراردادی مقدماتی برای ارسال لیتیوم به کره‌جنوبی امضا کرد، سازنده باتری SK On در حال ساخت کارخانه‌هایی برای تامین هیوندای و فورد در ایالات متحده است. این به دنبال خرید ۱۰۰ میلیون دلاری حقوق حفاری این غول نفتی روی ۴۸۵ کیلومترمربع آب‌نمک لیتیوم‌دار در سازند اسماکاور آرکانزاس از گالوانیک انرژی بود. در ماه ژوئن، اوسیدنتال پترولیوم گفت که در حال تشکیل یک سرمایه‌گذاری مشترک با واحدی از برکشایر هاتاوی وارن بافت برای تولید لیتیوم (نوع باتری) از آب‌نمک ۱۰ نیروگاه زمین‌گرمایی در کالیفرنیاست. این شرکت آزمایش امکان‌سنجی را آغاز کرده است.

شورون می‌گوید در حال بررسی استخراج لیتیوم است و رویترز گزارش داد که سومین شرکت بزرگ نفتی از نظر ارزش بازار، با اینترنشنال باتری متالز درباره صدور مجوز فرآوری آب‌نمک مذاکره می‌کند. شرکت نفت دولتی نروژی اکوینور در ماه مه اعلام کرد که می‌تواند ۱۳۳ میلیون دلار برای ۴۵‌درصد از سهام پروژه‌های استاندارد لیتیوم در آرکانزاس و تگزاس بپردازد. استاندارد یک کارخانه در مقیاس تجاری را در آوریل راه‌اندازی کرد.

لیتیومی شدن نفتی‌ها معنا‌دار است

ریدوی رشید، یکی از همکاران ارشد شرکت تجزیه و تحلیل انرژی اسپکتس مستقر در لندن، گفت: «حرکت به سمت لیتیوم برای شرکت‌های بزرگ انرژی بین‌المللی بسیار منطقی است. برخلاف برخی دیگر از فلزات خاص، لیتیوم نسبتا فراوان است، بنابراین منابع موردنیاز برای مطابقت با افزایش تقاضا برای باتری وجود دارد، فقط باید به طور موثر استخراج شود. تخصص این شرکت‌ها ممکن است به افزایش عرضه لیتیوم از مناطقی که قبلا استخراج این فلز غیراقتصادی بود، کمک کند.»

شرکت‌های نفتی منحصرا در پروژه‌های آب‌نمک (برخلاف سنگ معدنی سخت) سرمایه‌گذاری می‌کنند که ممکن است از استحصال مستقیم لیتیوم (DLE) استفاده کنند، که از برخی جنبه‌ها شبیه پمپاژ نفت خام است. آنها از قابلیت‌های اصلی خود در اکتشاف زیرسطحی، حفاری و پردازش شیمیایی بهره می‌برند. تنوع‌بخشی آنها به فلزات سبز، می‌تواند به رشد بخش معدنی کمک کند که سرمایه‌گذاران بازار سهام را در زمانی که قیمت فلز بالا بود جذب کرد، اما از آن زمان آن را رها کرده است.

تری براون، رئیس عملیات آمریکای شمالی گفت: «شرکت‌های نفتی فناوری و مهارت‌های موردنیاز را برای شناسایی و تولید آب‌نمک‌های حاوی لیتیوم از اعماق زیرزمین ارائه می‌کنند. این شرکت دارای ۴۵ دفتر اصلی در سراسر جهان است و در بیش از ۱۵۰ کشور فعالیت کرده است.» براون گفت: «چالش استخراج اقتصادی یک محصول لیتیومی قابل ارائه در بازار پس از قرار گرفتن آب‌نمک در سطح، بسیار دشوار است. حتی با وجود تخصص فنی اکثر شرکت‌های بزرگ نفتی.»

خیز یک میلیارد دلاری

اکسون موبیل در نظر دارد تا سال ۲۰۳۰ مقدار کافی از فلز باتری را برای تامین انرژی یک میلیون خودرو تهیه کند. این شرکت گفته است که بخشی از بودجه ۲۰ میلیارد دلاری خود برای پروژه‌های کم کربن، تا سال ۲۰۲۷ برای لیتیوم هزینه خواهد شد. دارن وودز، رئیس هیات‌مدیره و مدیرعامل، در یک کنفرانس تلفنی در ۳۰ آوریل گفت: «اگر قرار است بحث سرمایه‌گذاری مطرح باشد، باید بیش از یک میلیارد دلار باشد. ما به دنبال بازار‌های بسیار بزرگ میلیاردی هستیم.»

آب‌نمک لیتیومی اغلب در چاه‌های نفت تخلیه‌شده یافت می‌شود، مانند میدان لدوک در آلبرتا که در آن لیتیوم E۳، پروژه ۲.۵ میلیارد دلاری کلیرواتر خود را در بزرگ‌ترین منبع فلز باتری کانادا پیش می‌برد. بر اساس یک مطالعه پیش سنجی که در ۲۶ ژوئن منتشر شد، پروژه بین کلگری و ادمونتون می‌تواند ۳۲۲۵۰ تن در سال لیتیوم هیدروکسید مونوهیدرات به مدت نیم قرن تولید کند. شرکت تابعه کانادایی اکسون موبیل، امپریال اویل، ۶.۴ میلیون دلار برای سهام و ضمانت‌نامه معادل ۴.۳‌درصد از E۳ سرمایه‌گذاری کرده است.

تنها یک عملیات تجاری DLE تاکنون در خارج از چین وجود داشته که شرکت‌ها برای کاهش هزینه‌ها و بهبود فناوری‌ها تلاش کردند. آرکادیوم لیتیوم از دهه ۱۹۹۰ از DLE در آرژانتین استفاده کرده است. اکثر اپراتور‌های آب‌نمک مانند البمارل و SQM دو تولیدکننده بزرگ لیتیوم در جهان، از حوضچه‌های تبخیر سنتی استفاده می‌کنند.

مزایا و معایب

با این حال، DLE در حال افزایش است، زیرا می‌تواند لیتیوم را در ساعت‌ها یا روز‌ها در مقایسه با ماه‌ها یا سال‌ها در بخشی از زمین تولید کند و آب‌نمک‌هایی را با غلظت‌های کمتر لیتیوم پردازش کند. شرکت منیزیم ایالات متحده از DLE از فلزات باتری بین‌المللی برای پروژه‌ای در یوتا استفاده می‌کند و لیتیوم کلین تک هدف یک کارخانه آزمایشی DLE را در شیلی راه‌اندازی کرد. در کانادا علاوه بر E۳، ولت لیتیوم EMP متالز و منابع بانک لیتیوم همگی آزمایش DLE را آغاز کرده‌اند. این عملیات، در مورد E۳، آب مملو از لیتیوم را از همان چاه‌هایی که قبلا نفت تولید می‌کردند پمپاژ می‌کرد و پس از استخراج فلز باتری، آن را به مخازن پمپ می‌کرد. حتی الزامات مجوز و فرآیند جداسازی با استفاده از آب و تزریق مجدد آن به چاه‌ها بیشتر به صنعت نفت شباهت دارد تا استخراج سنگ سخت.

با این حال، برخی از کارشناسان نگرانی‌های خود را در مورد اثرات زیست محیطی شرکت‌های نفتی استخراج کننده لیتیوم ابراز کرده‌اند و این فرآیند را به فرکینگ (شکستن سنگ سخت) تشبیه کرده‌اند، زیرا مایعی را به زیر زمین تزریق می‌کند که به طور بالقوه می‌تواند وارد منابع آب شود. مارکو تدسکو، دانشمند آب و هوا در دانشگاه کلمبیا، گفته است که مصرف زیاد آب و آلودگی بالقوه با DLE مرتبط است. برخی از فعالان محیط‌ زیست از شرکت‌های نفتی به دلیل سبزشویی فعالیت‌های خود انتقاد کرده‌اند.

زمانی که غول نفتی حفاری لیتیوم را آغاز کرد، اسکوتر دال در وب‌سایت انتقال انرژی الکتریک نوشت: «حتی پوشش شرکتی مانند اکسون موبیل برای ما دردسرساز است، زیرا تاریخچه آن در محیط زیست به اندازه نفتی است که در حال تولید آن است. اگرچه این خبر تا حدی مورد استقبال قرار می‌گیرد، اما دیدن انگیزه توسعه اکسون موبیل به لیتیوم دشوار نیست.»

مازاد عرضه

در حالی که شرکت‌ها از قیمت‌گذاری بلندمدت فلزات برای سنجش اقتصاد پروژه استفاده می‌کنند، افزایش سرمایه‌گذاری عمده نفت در حالی رخ می‌دهد که به گزارش وال‌استریت ژورنال، کربنات لیتیوم با درجه باتری به پایین‌ترین حد خود در ۳ سال اخیر سقوط کرده است. این رقم در ژانویه سال گذشته به ۷۶‌ هزار دلار در هر تن نزدیک شده بود. براون از SRK گفت: «اقتصاد مقیاس تجاری برای اکثر پروژه‌های DLE در حال حاضر ناشناخته است.» فناوری‌های DLE یا سایر صفحات جریان متالورژیکی غیر‌متعارف یک ریسک فنی ایجاد می‌کنند که می‌تواند بر اقتصاد پروژه و توانایی شرکت معدن برای پرداخت به وام دهنده تاثیر منفی بگذارد.

تحلیلگران BMI فیت سلوشن در یک پخش اینترنتی گفتند که انتظار می‌رود با وجود افزایش تقاضا به دلیل ورود خودرو‌های الکتریکی بیشتر به بازار، مازاد لیتیوم برای نزدیک به یک دهه ادامه یابد. به گفته آنها، عرضه بیش از حد، تعداد زیادی از شرکت‌ها را مجبور خواهد کرد که از فناوری صرفه جویی در هزینه مانند DLE استفاده کنند یا با تهدید‌های تصاحب مواجه شوند. سابرین چاودوری، رئیس تجزیه و تحلیل کالا‌های BMI از سنگاپور گفت: «ما انتظار نداریم که برای لیتیوم به بالاترین حد قبلی بازگشتی داشته باشیم.» قیمت‌ها برای حداقل ۵ تا ۱۰ سال کمتر از قله‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ باقی خواهند ماند.

تقاضا

بر اساس گزارش مرکز آمار اروپا، تولید جهانی لیتیوم در سال گذشته ۲۳‌ درصد افزایش یافت و به ۱۸۰ هزار تن رسید. رشید از انرژی اسپکت می‌گوید سرمایه‌گذاری‌های عمده نفتی‌ها در لیتیوم، برای برآوردن تقاضای فزاینده جهانی و اهداف مبارزه با تغییرات اقلیمی کلیدی است. این تحلیلگر گفت: «اگر جهان بخواهد همگام با جاه طلبی‌های خالص صفر باشد، باز شدن ذخایر لیتیوم بسیار مهم است. ما فکر می‌کنیم که تولید جهانی لیتیوم باید تا سال ۲۰۳۰ تقریبا سه برابر شود تا با سطح پذیرش خودرو‌های الکتریکی موردنیاز برای حفظ همگام با اهداف کربن‌زدایی مطابقت داشته باشد.»

قیمت پایین باعث شده است که برخی از تولیدکنندگان مانند البمارل که دارای عملیات سنگ سخت و آب‌نمک است، هزینه‌ها را کاهش داده و پروژه‌ها را به تاخیر بیندازند. این می‌تواند برخی از دارایی‌ها را در معرض M&A قرار دهد و فرصت‌های بیشتری را برای سرمایه‌گذاری شرکت‌های نفتی فراهم کند. معدنچیان ممکن است به دنبال شرکت‌های نفتی باشند، زیرا پروژه‌های آنها با بودجه و مشکلات دیگر مواجه است.

براون می‌گوید موفقیت در فناوری DLE برای شرکت‌های نفتی مناسب است، زیرا منابع آنها برای آزمایش‌های آب‌نمک از پروژه‌ها و ظرفیت آنها برای ساخت پروژه‌های بزرگ، با برنامه‌های آزمایشی DLE برای ارزیابی امکان‌سنجی اقتصادی است. براون گفت: «شرکت‌های نفتی سرمایه و زمان قابل توجهی را برای توسعه، آزمایش و استقرار فناوری‌های جدید در مقیاس تجاری سرمایه‌گذاری می‌کنند. این یک مزیت استراتژیک نسبت به شرکت‌هایی است که سرمایه یا زمان کمتری برای اثبات کاربرد DLE در مقیاس تجاری دارند.»

منبع: دنیای اقتصاد