به گزارش میمتالز، در اوایل سپتامبر، استیل داینامیکس از وزارت بازرگانی DOC و کمیسیون تجارت بینالملل ایالات متحده ITC درخواست کرد تا عوارض ضددامپینگ بر فولاد نورد تخت از استرالیا، برزیل، کانادا، مکزیک، هلند، آفریقای جنوبی، تایوان، ترکیه، امارات و ویتنام، اعمال کنند.
کشورهای نامبرده ۸۴ درصد از کل واردات ورق ارسال شده به ایالات متحده را در نیمه اول سال ۲۰۲۴ به خود اختصاص دادند. با این حال، در میان فولادسازان ایالات متحده در مورد نیاز به تعرفههای ضد دامپینگ و جبرانی علیه تمام ۱۰ کشور ذکر شده در این طومار، نظر توافقی وجود ندارد.
حاشیه دامپینگ ادعایی برای هر کشور عبارتند از: استرالیا (۴۸.۴۲%)، برزیل (۷۵.۷۰%)، کانادا (۳۵%)، مکزیک (۳۴.۱۶%)، هلند (۱۵.۶۰%)، آفریقای جنوبی (۵۱.۹۹%)، تایوان (۶۷.۹۰%). ترکیه (۱۶.۳۹%)، امارات متحده عربی (۷۷.۶۸%) و ویتنام (۱۵۸.۸۳%).
تولیدکنندگان فولاد در ایالات متحده ادعا میکنند که برخی از تولیدکنندگان خارج از کشور از یارانههای دولتی بهره مند میشوند. ظاهراً این به آنها مزیت قیمتی میدهد که تولیدات مازاد خود را با هزینه تولیدکنندگان داخلی، به کشورهای دیگر بفروشند.
بر اساس دادههای اداره تجارت بینالمللی، حجم ورق وارد شده به ایالات متحده در هفت ماهه اول سال ۲۰۲۴ نسبت به مدت مشابه سال قبل ۴۱ درصد افزایش یافته است. واردات از ویتنام، ترکیه، تایوان و هلند با درصد افزایش سه رقمی در این دوره ثبت شده است.
فولادسازان ایالات متحده از ارائه هرگونه اقدام حمایتی استقبال خواهند کرد. این امر به قانون بخش ۲۳۲ و تعرفههای اخیر افزایش یافته مرتبط با واردات چینی تحت قوانین بخش ۳۰۱ اضافه میکند.
با این حال، کاربران نهایی -مرتبط با بخشهای خودرو، لوازم خانگی و ساختوساز- میتوانند استدلال کنند که افزایش محدودیتها در واردات فولاد تنها بخشی از زنجیره تامین را محافظت میکند. تولیدکنندگان پاییندستی که در نتیجه افزایش قیمت فولاد با هزینههای ورودی بالاتر مواجه هستند، ممکن است در معرض افزایش رقابت محصولات خارجی ارزانتر باشند.
منبع: ایفنا