راه توسعه در ادغام هوشمندانه است/ چرا خرید سهام شرکت اپال، تضمین‌کننده سودآوری گروه فولاد مبارکه است؟

به گزارش می‌متالز، ذکر این نکته حائز اهمیت است که شرکت‌های بزرگ فولاد ایران نظیر فولاد مبارکه برند ملی ایران هستند و ضرورت دارد با تمام توان جایگاه ارزشمند خود را حفظ کنند. فولاد مبارکه باید به عنوان بزرگ‌ترین فولادساز منطقه، جایگاه خود را در بازار پر رقابت تثبیت کند. شاید بسیاری از کارشناسان عقیده داشته باشند که با وجود طرح‌های نیمه تمام متعدد فولادی در کشور از یک‌سو و مشکلات زیرساخت و حمل و نقل و کمبود انرژی و گاز از سوی دیگر، چرا و چگونه باید به حفظ و توسعه جایگاه فولاد مبارکه جامه عمل پوشاند؟

باید توجه داشت که تولید سالانه فولاد کشور، ۵۵ میلیون تن برنامه‌ریزی شده و پروژه‌های در دست اجرا برای رسیدن به ظرفیت تولید ۶۵ تا ۶۸ میلیون تن فولاد در حال انجام است؛ از سوی دیگر مجوز تولید تا ۱۴۵ میلیون تن فولاد در کشور صادر شده و از این رو چالش تأمین مواد اولیه برای تولید فولاد بسیار جدی و اجتناب ناپذیر است. دغدغه بزرگ فولاد مبارکه نیز تامین پایدار مواد اولیه است و سرمایه‌گذاری انجام شده در اپال اتفاق بزرگی است که مسیر دستیابی به تولید پایدار را در سال‌های آینده هموار خواهد کرد.

تحلیل‌گر ارشد بازار‌های بین‌المللی صنایع معدنی کشور در این ارتباط معتقد است: راه‌حل حفظ جایگاه نخست فولاد مبارکه به عنوان بزرگ‌ترین فولادساز خاورمیانه، اتحاد افقی یا Acquisition است که در بسیاری از کشور‌های جهان و شرکت‌های بزرگ بین المللی مرسوم است.

کیوان جعفری‌طهرانی تاکید دارد که الگو گرفتن از شرکت "بائو استیل" چین می‌تواند راهگشای صنعت فولاد ایران باشد.

او با تشریح مدل این شرکت می‌گوید: شرکت "بائو استیل" چین با تولید ۱۱۵ میلیون تن فولاد از ابتدای سال ۲۰۲۲ با ۶ شرکت فولادی دیگر در شمال شرق چین اتحاد افقی ایجاد کرد و تولید فولاد قطعی خود را به ۱۵۰ میلیون تن در سال رساند و بزرگ‌ترین شرکت تولیدکننده فولاد جهان لقب گرفت و جلوتر از آرسلور میتال ایستاد. فولاد مبارکه نیز می‌تواند با اتحاد افقی با شرکت‌های بزرگ معدنی و فولادی ایران جایگاه خود را در منطقه حفظ کند و تولید خود را از افزایش دهد. این راهکاری میانبُر برای حفظ و توسعه جایگاه برند فولاد مبارکه است.

جعفری‌طهرانی تصریح کرد: به زودی شاهد خواهیم بود که کشور‌های عربستان، قطر، امارات، عمان به تولید ۵۰ میلیون تن فولاد و HBI خواهند رسید؛ این ظرفیت تولید سبب می‌شود جایگاه ایران نه تنها در منطقه که از نظر بین المللی نیز تضعیف شود. ظرفیت تولید اسمی کارخانه‌های گندله سازی کشور بحرین ۱۱ میلیون تن در سال است و شاهدیم در سال ۲۰۲۲ به تولید قطعی ۱۲.۸ میلیون تن دست یافته و تولید ۱۵ میلیون تنی را هدف‌گذاری کرده است. شرکت وله عمان نیز تولید ۲۰ میلیون تنی در سال یعنی دو برابر تولید فعلی را در فاز‌های جدید گندله سازی خود هدف‌گذاری کرده که همگی نشان دهنده طرح‌های جدید توسعه ایی این کشور‌ها در قسمت بالادستی زنجیره فولاد است.

وی اضافه کرد: با وجود رقابت شدیدی هم که در منطقه وجود دارد و تلاش بی‌وقفه کشور‌ها برای ورود به مدار تولید و توسعه فولاد که البته محرمانه و بدون تبلیغات گسترده در حال انجام است، کار ایران بسیار دشوار شده است.

جعفری‌طهرانی تاکید کرد: باید بدانیم که کشور‌های حاشیه خلیج فارس در حال تلاش برای ورود به مدار تولید و صادرات فولاد هستند و اگر نتوانیم در فرصت باقیمانده، تولید و صادرات را توسعه بدهیم، زمانی‌که پروژه‌های آنها یکی پس از دیگری وارد مدار شوند، بی‌شک شانس دستیابی به بازار‌های موجود را از دست خواهیم داد.

وی با اشاره به خرید سهام شرکت اپال توسط شرکت فولاد مبارکه تصریح کرد: در واقع هر شرکت با تخصص‌هایی که دارد کنار سایر شرکت‌های بزرگ کشور قرار می‌گیرد و تخصص هرکدام در حوزه فولاد و معدن حفظ می‌شود؛ مانند اتفاق بزرگی که در کشور برزیل و میان بزرگ‌ترین فولادساز این کشور یعنی گردائو Gerdau و بزرگ‌ترین سنگ آهنی آن یعنی وله به وقوع پیوست.

جعفری‌طهرانی تصریح کرد: در واقع هیچکدام از این شرکت‌ها به دنبال زمینه غیرتخصصی خود نرفتند بلکه این دو شرکت بزرگ برزیلی سهام خود را تهاتر کردند. یعنی هر دو از همدیگر سهام دارند و از همدیگر تامین منافع می‌کنند، حتی وله از مزیت فروش فولاد شرکت گردائو Gerdau استفاده می‌کند؛ بنابراین راه نجات و توسعه در ادغام هوشمندانه است؛ منتها باید با درایت این اتحاد‌ها صورت گیرد.

منبع: اقتصاد بازار