به گزارش می متالز، در همین حال این ایالت شاهد کاهش شمار استخدام در بخش معدن بود و شمار نیروی انسانی شاغل در این بخش از ۱۷هزار نفر در سال ۲۰۱۰ میلادی به ۶هزار و ۶۰۰ نفر در سال ۲۰۱۷ رسید که آسیب بزرگی برای کانی سیاه به شمار میآید، به ویژه در منطقهای که در طول تاریخ به فرسوده و بیقوت بودن زمینهایش زبانزد بوده و مستعد استخراج است. چنین موارد هشداردهندهای میتواند بر بسیاری از ساکنان این ایالت که در انتخابات سال ۲۰۱۶ میلادی (۱۳۹۵ خورشیدی) به دونالد ترامپ رای دادند، تاثیر ناخوشایندی بگذارد. او در وعدههای انتخاباتی خود از رشد مشاغل معدنی گفته بود و اهالی کنتاکی بر این باور بودند که زغالسنگ بار دیگر احیا میشود؛ همانگونه که خودروسازی در میشیگان احیا شد.
با این حال برخلاف تولید خودرو که به نظر میرسد با رشد جمعیت، رو به افزایش باشد، تولید زغالسنگ رو به کاهش است و در همین حال بهای زغال سنگ آن قدر کم است که درحالحاضر استخراج زغال را توجیهپذیر نمیکند. بخشی از این کاهش بها به افزایش سختگیری درباره قوانین زیستمحیطی و همچنین تاکید بر منابع تجدیدپذیر انرژی مربوط میشود.
شاید این گونه به نظر برسد که تاکید بر زغال سنگ امری منفی باشد. با این همه، تغییر موضع دادن به دیگر منابع انرژی به این معنا نیست که کنتاکی باید از رشد اقتصادی بازبماند. درحالحاضر برخی کارخانهها پنلها خورشیدی را در سایتهای صنعتی مستقر میکنند تا جایگزین زغال سنگ در تولید برق باشند. فرصتهای اینچنینی شاید بتوانند برخی از کشمکشهای کنتاکی را با فرصتهای شغلی جدید حل کنند و محیطی سالمتر و از نظر زیستمحیطی شادابتر ایجاد کنند اما اهالی کنتاکی با وعده احیای زغال سنگ به ترامپ رای دادند.