تاریخ: ۲۶ دی ۱۴۰۳ ، ساعت ۲۳:۱۵
بازدید: ۴۰
کد خبر: ۳۶۵۴۰۸
سرویس خبر : اقتصاد و تجارت
واکاوی سبد وارداتی چینی‌ها؛

روند دو سویه واردات چین در ۲۰۲۴

روند دو سویه واردات چین در ۲۰۲۴
‌می‌متالز - واردات کالا‌های اساسی چین در سال ۲۰۲۴ با حجم بی‌سابقه سنگ‌ آهن، زغال‌ سنگ و گاز طبیعی همراه بود، اما با کاهش در نفت خام مواجه شد.

به گزارش می‌متالز، داده‌های خام برای بزرگ‌ترین خریدار منابع طبیعی جهان نشان می‌دهد که بخش‌هایی از اقتصاد به‌خوبی عمل می‌کنند، اما برخی دیگر با مشکل مواجه بوده یا دستخوش تغییرات ساختاری هستند. با این حال، چالش اصلی در تحلیل واردات کالا‌های چینی، جداسازی عوامل موقت از تغییراتی است که بخشی از یک روند بلندمدت است. بر اساس داده‌های گمرکی منتشرشده، واردات چین در سال گذشته، معادل ۱۱.۰۴ میلیون بشکه در روز بوده که ۲.۱‌ درصد یا ۲۱۰ هزار بشکه در روز نسبت به سال ۲۰۲۳ کاهش یافته است.

می‌توان گفت در سال ۲۰۲۴ واردات نفت خام در جهان به اوج خود رسیده بود و احتمالا در سال ۲۰۲۵ و سال‌های بعدی شاهد واردات کمتری خواهیم بود. دلیل اصلی این امر، جذب سریع بیش از ۵۰‌ درصد از بازار چیزی است که چین خودرو‌های انرژی جدید (NEVs) می‌نامد؛ اصطلاحی که خودرو‌های تمام‌ الکتریکی و هیبریدی را گروه‌بندی می‌کند.

در حالی که گذار به NEV‌ها چشمگیر است و احتمالا با سرعت ادامه می‌یابد، شایان ذکر است که ناوگان خودرو‌های موتور احتراق داخلی چین همچنان در حال افزایش است، بنابراین از نظر تئوری تقاضا برای بنزین نیز باید همین‌طور باشد. واردات گاز طبیعی چین، به صورت LNG و از طریق خطوط لوله، در سال ۲۰۲۴ نزدیک به ۱۰‌ درصد افزایش یافت و به ۱۳۱.۶۹ میلیون تن رسید. اما شاید مهم‌ترین عاملی که باعث کاهش واردات نفت خام می‌شود، قیمت است. به علاوه قیمت‌های آتی نفت خام برنت در تمام سال ۲۰۲۴ بالاتر از ۷۰ دلار در هر بشکه نگهداری می‌شوند، به غیر از دو روز در سپتامبر که برای مدت کوتاهی به زیر این سطح افت کرد. ثبات قیمت نفت خام در سال‌ جاری منعکس‌کننده نظم تولید گروه صادرکنندگان اوپک‌پلاس است که ۵.۵ میلیون بشکه در روز از عرضه بالقوه را کاهش داده‌اند. اما این احتمال وجود دارد که پالایشگاه‌های چین این نظر را داشته باشند که قیمت‌های نفت خام بالاتر از آنچه باید باشد، بوده و بر این اساس خرید خود را کاهش داده‌اند.

افزایش ۴.۹ درصدی واردات سنگ آهن چین

از سوی دیگر بر اثر واردات کمتر نفت خام به دلیل افزایش قیمت، احتمالا شاهد واردات بیشتر سنگ‌ آهن و زغال‌ سنگ به دلیل هزینه‌های پایین‌تر باشیم.

واردات سنگ‌ آهن در سال ۲۰۲۴ با ۴.۹‌ درصد افزایش به ۱.۲۳۶میلیارد تن رسید که افزایش ۵۷.۵ میلیون تنی را نشان می‌دهد. قیمت قرارداد‌های سنگ‌ آهن معامله‌ شده در بورس سنگاپور در ۳ ژانویه به ۱۴۳.۶۰ دلار در هر تن رسید؛ سپس تا ۱۰ سپتامبر به پایین‌ترین سطح ۹۱.۱۰ دلار در هر تن کاهش یافت، قبل از اینکه سال را با ۱۰۳.۶۱ دلار به پایان برسانند. اما افت ۲۸ درصدی در طول سال احتمالا کافی بود تا کارخانه‌ها و بازرگانان فولاد چینی را به افزایش خرید ترغیب کند، به‌خصوص در نیمه دوم سال که قیمت‌ها نسبت به نیمه اول پایین‌تر بود. همچنین مشاهده می‌کنیم که کارخانه‌های فولاد چین سنگ‌ آهن بیشتری نمی‌خریدند.

داده‌های رسمی نشان می‌دهد که تولید فولاد خام در ۱۱ ماهه سال ۲۰۲۴، ۹۲۹.۱۹ میلیون تن بود که ۲.۷‌ درصد نسبت به مدت مشابه سال ۲۰۲۳ کاهش داشت. بیشتر سنگ‌ آهن اضافی به ذخایر رفت و ذخایر بندر توسط شرکت مشاوران SteelHome در سال گذشته به ۱۴۶.۸۵ میلیون تن رسید که از ۱۱۴.۵ میلیون در پایان سال ۲۰۲۳ بیشتر بود. واردات زغال‌ سنگ نیز در سال ۲۰۲۴ به رکورد ۵۴۲.۷ میلیون تن رسید که نسبت به سال ۲۰۲۳ که ۴۷۴.۴۲ میلیون تن بود ۱۴.۴‌ درصد افزایش داشت. تقاضای زغال‌ سنگ در بحبوحه کاهش تولید برق‌آبی و افزایش تقاضای برق افزایش یافت، اما دلیل اصلی واردات این بود که قیمت‌های دریایی رقابتی با تولید داخلی بود و در نتیجه شرکت‌های برق، به ویژه در جنوب کشور را تشویق کرد تا به منابع اندونزی و استرالیا روی آورند. زغال‌ سنگ اندونزی با محتوای انرژی ۴۲۰۰ کیلو کالری در هر کیلوگرم توسط آژانس گزارش قیمت کالا به قیمت ۴۹.۹۷ دلار در هر تن در هفته منتهی به ۳۰دسامبر ارزیابی شد که ۱۳.۵‌ درصد کاهش را در سال گذشته ثبت کرد که پایین‌ترین قیمت از آوریل ۲۰۲۱ تاکنون است.

ثبات قیمتی مس

مس محصول باثباتی در سال۲۰۲۴ بود و واردات مس خام با رشد متوسط ۳.۳ درصدی به ۵.۶۸ میلیون تن رسید. از زمان رکورد بالای ۶.۶۸ میلیون تن در سال ۲۰۲۰، واردات مس چین در محدوده ۵.۵ تا ۵.۸۷ میلیون تن بوده است. با توجه به نقش اساسی مس در تولید و ساخت‌وساز، شاید بهترین شاخص وضعیت واقعی اقتصاد چین باشد. افزایش واردات مس در دومین اقتصاد بزرگ جهان به آهستگی رشد اشاره دارد؛ زیرا بخش‌های قوی مانند NEVs و محصولات انتقال انرژی مانند پانل‌های خورشیدی برای جبران مناطق ضعیف‌تر مانند ساخت‌وساز مسکونی کافی نیستند.

منبع: دنیای اقتصاد

عناوین برگزیده