به گزارش می متالز، البته پروژههای عمرانی و صنعتی در کشور چنانچه مشاهده میشود در سالهای آینده نیز در رکود به سر خواهند برد. باتوجه به تغییر قانون مالیاتهای مستقیم در سال ۱۳۹۵ و افزایش قابل توجه مالیات بخش ساختوساز، پیشبینی میشود مصرف سیمان به شدت روند کاهشی درپیش بگیرد. این در حالی است که کارخانههای سیمان با حدود ۷۰ درصد ظرفیت خود مشغول به کار هستند و با همین میزان ظرفیت نزدیک به ۷۰ میلیون تن سیمان تولید میکنند.
البته در سند چشمانداز ۱۴۰۴ پیشبینی شده است تولید سیمان به ۱۲۰میلیون تن برسد که از این میزان، ۳۲ میلیون تن آن باید به صادرات اختصاص یابد.
بنابراین به لحاظ ظرفیتسازی، صنعت سیمان اهداف خود در سند چشمانداز را محقق کرده است و میتوان ادعا کرد که این صنعت در زیرساختها مشکلی ندارد اما در مقابل، آنچه این صنعت را در سالهای گذشته با چالش روبهرو کرده، میزان مازاد تولید به دلیل رکود در بازار داخلی است.
از دست دادن برخی بازارهای صادراتی در ۳ سال گذشته نیز به رکود سیمانیها بیشازپیش دامن زده است. بنابراین با توجه به شرایط پیش آمده برای صنعت سیمان، باید بازارهای صادراتی بیشتری را مدنظر قرار داد.
از این رو به نظر میرسد ساماندهی بازار صادراتی سیمان، یکی از ضرورتهای این صنعت در شرایط کنونی بهشمار میرود. یکی از مهمترین موضوعهایی که سبب صادرات بیشتر میشود، درپیش گرفتن دیپلماسی مناسب برای راهیابی به کشورهای منطقه بهویژه عراق و سوریه است. عراق تا چند سال گذشته، نیمی از صادرات سیمان ایران را به خود اختصاص داده بود که هماکنون این بازار از دسترفته بهشمار میرود و باید فراتر از کشور عراق، سیمانیها بتوانند بازارهای منطقه را در دست بگیرند.