تسلیت کافی است؛ مسوولان درباره حوادث معدنی پاسخگو باشند

به گزارش می‌متالز، کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران طی بیانیه‌ای حوادث معدن دامغان و مهاباد را تسلیت گفت و خواستار پاسخگویی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی شد.

در این بیانیه آمده است:

جامعه کارگری این بار در فروردین ۱۴۰۴ داغدار کارگران معدن دامغان و مهاباد است و به عنوان یک تشکل بزرگ کارگری منتظریم تا گزارش اولیه و رسمی این حوادث تلخ از سوی مراجع ذی‌صلاح اعلام شود تا موضع رسمی خود را اعلام کنیم.

هر چند دلیل این حوادث هر چه باشد از مسوولیت نهاد‌های نظارتی مسوول و بازرسان در ممانعت از ایجاد این حوادث ذره‌ای کم نخواهد کرد.

گویی ده‌ها جان باخته و مصدوم کارگران معدن در حین کار و ده‌ها کودک یتیم شده و همسر و پدر و مادر و خانواده‌های داغدار این حوادث با جمع شدن در اردوی مسوولین به محل حادثه و ارسال پیام تسلیت و دست نوازش بر سر ایتام و اشک در گوشه چشم مسوول و گفتار درمانی تمام می‌شود و تا حادثه بعدی دستخوش فراموشی و یا کم‌کاری می‌گردد.

چرا؟

سوال من از دولت چهاردهم که در اولین جلسه هیات وزیرانش «لغو شرط داشتن گواهی صلاحیت ایمنی پیمانکاران در مناقصات» را به تصویب می‌رساند (مصوبه به شماره ۷۴۳۶۶، به تاریخ ۱۲ مرداد ۱۴۰۳) و با امضای معاون اول رئیس‌جمهور آقای دکتر عارف بخشنامه می‌کند این است جان این کارگران مظلوم و بی‌پناه و اساساً میلیون‌ها کارگر دیگر شاغل در پیمانکاری‌ها که باید با شعار «اول ایمنی بعد کار» وارد بازار کار شوند که حقیقتاً سرمایه‌های تولید این سرزمین هستند برایتان چقدر ارزش دارد؟

چرا نسبت به هشدار مؤکد خطرآفرین بودن اجرای این مصوبه که چیزی جز ناامنی برای محیط کارگری دستاوردی ندارد و ده‌ها بار رسماً حداقل از تریبون کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران فریاد زده شده است هیچ واکنشی نشان نمی‌دهید؟ این لغو گواهی صلاحیت ایمنی از مناقصات به نفع کیست؟ شما موظف به پاسخگویی هستید.

چرا بر این اشتباه استراتژیک در حوزه ایمنی و بهداشت کار کارگران تاکید دارید؟

اساساً این مصوبه با روح قانون کار و مقاوله‌نامه ۱۵۵ سازمان بین‌المللی کار که ایران در سال گذشته به آن پیوسته در تعارض است.

متأسفانه وقتی بسیاری از حوادث ناشی از کار معدنی در معادنی رخ می‌دهند که وزارت کار یعنی دولت مسوول مستقیم و مکلف به بازرسی و بررسی وضعیت آن‌ها است و ما شاهد این حوادث منجر به فوت می‌شویم دیگر چه انتظاری از بخش خصوصی می‌توان داشت؟!

مسوولان محترمی که در این حوادث دلخراش در بهترین حالت یا وعده کفن و دفن رایگان می‌دهید و یا برای مثال وعده خانه‌دار شدن به بازماندگان معدن جوی طبس را داده‌اید، دستمریزاد ولی بدانید و آگاه باشید خانه بدون پدر خانه بی‌ستون است خانه بدون پدر ناایمن‌تر از معادنی است که پدرکش است.

جالب است تشکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران سال گذشته بعد از حادثه منجر به فوت بیش از ۵۰ کارگر معدن در طبس به وزارت کار اعلام کرد که با توجه به اینکه حداقل هزار نفر دانش آموخته ایمنی و بهداشت کار در قالب انجمن صنفی کارگری HSE برای مساعدت در امر بازرسی داوطلب هستند تا در سراسر کشور در امر ایمنی و بهداشت در فضای کار جهادی به وزارت کار کمک کنند و حافظ جان کارگران باشند ولی تاکنون هیچ جوابی دریافت نکرده‌ایم.

از رئیس محترم قوه قضائیه درخواست داریم در این امر مهم و حیاتی یعنی مشخص شدن مسوولین این ناایمن بودن‌های معادن که جان ده‌ها کارگر شریف و مظلوم معادن را در طول سنوات اخیر به ویژه از سال گذشته تا به امروز نشانه رفته است ورود کنند و دادخواه کارگران باشند.

کارگرانی که برای کسب رزق حلال با حقوقی که بیش از ده میلیون تومان با سبد معیشت اعلامی از سوی وزارت کار فاصله دارد در ناایمن‌ترین نقاط اشتغال کشور یعنی معادن سنتی و غیرمکانیزه در چند صدمتری زیر زمین با شرافت کار می‌کنند لایق مرگ نیستند بلکه شایسته تکریم و زندگی هستند.

آمار نگران‌کننده فوتی‌های معدن که اخبارش را در طول یکسال گذشته شنیده‌ایم مربوط به پیمانکارانی است که در مناقصات گواهی صلاحیت ایمنی را داشته‌اند خدا رحم کند به کارگرانی که با پیمانکارانی کار می‌کنند که هیات دولت تشخیص داده و مصوب کرده که داشتن گواهی صلاحیت ایمنی در مناقصاتشان لغو شود؟ چه سونامی از حوادث ناشی از کار در انتظار ما کارگران است، لطفاً پاسخ دهید، چرا این مصوبه بازی با جان کارگران را لغو نمی‌کنید؟

مجلس شورای اسلامی با لغو این مصوبه در سال سرمایه‌گذاری تولید باید از سرمایه انسانی تولید یعنی کارگران محافظت کند.‌ ای کاش کارگران معدن امسال مشمول این ضرب‌المثل نباشند که سالی که نکوست از بهارش پیداست.

کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران

منبع: خبرگزاری مهر